Η Ευρώπη για μια ακόμη φορά άφωνη και άπραγη μπρος στο μεγάλο πρόβλημα

του Δημήτρη Ψαραδάκη

Δυστυχώς η Ευρώπη για ακόμη μια φορά βρίσκεται άφωνη και άπραγη μπροστά σε ένα πολύ σοβαρό,  πρωτόγνωρο και δήθεν αιφνιδιαστικό πρόβλημα  που προέκυψε όχι εντελώς   ξαφνικά γιατί το προβλήτα εν μέσο Ιανουάριου 2020 στην Κάνα ήταν στο φόρτε του .

Λένε πολλοί, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αυτή τη φορά η ιστορία  επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και αναφέρομαι στην αντιμετώπιση του τεράστιου οικονομικού προβλήματος από την EU.

Αν και είμαι εκ πεποιθήσεως ευρωπαϊστής  (κακά τα ψέματα εκεί ανήκουμε)  δυστυχώς τα κονγκλάβια όπως έγινε και το 2010 δεν παράγουν at sight ενέργειες, όπου και όποτε αυτές απαιτούνται από τα ίδια τα γεγονότα, δεν σβήνουν δηλαδή την φωτιά όταν ανάψει, την βλέπουν να καίει, να καταστρέφει, να εξαπλώνετε και στο τέλος, κάτι θα κάνουν, αν τελικά κάνουν.

Έχω σπουδάσει οικονομικά και δεν διεκδικώ το ρόλο της αυθεντίας στα μακροοικονομικά, όμως εδώ τα πράγματα μιλούν από μόνα τους .

Στις παγκόσμιες μεγάλες οικονομίες λόγω convi-19 δημιουργήθηκε από αυτό το φαινόμενο ένα σημαντικό ρήγμα του οποίου το βάθος και το πλάτος δεν είναι ακόμη αυστηρά μετρήσιμο .

Αν ήταν πραγματικά γεωλογικό ρήγμα, κανένας μηχανικός δεν θα πρότεινε να τοποθετηθεί επάνω μια λαμαρίνα για να κρυφτεί το κενό . Τι θα έκανε ο μηχανικός; θα μπάζωνε να το πούμε έτσι απλά κατανοητά, θα συμπίεζε σημαντικά το μπάζωμα και επάνω θα τοποθετούσε ξανά άσφαλτο .

Τι έκανε η Ευρώπης την Πέμπτη ; έβαλε με κάποιο τρόπο μια άσφαλτο άντε και μια λαμαρίνα στο κενό !

Για πρώτη φορά στον κόσμο λείπει η παραγωγή, λείπουν έσοδα, λείπουν πόροι από όλους, ιδιώτες, επιχειρήσεις, τράπεζες, κράτος, δημιουργώντας ένα σημαντικό έλλειμμα το όποιο θα πρέπει να καλυφτεί με παροχές, με μετρητά .

Τι έκαναν, οι άλλες δυο-τρεις ισχυρές οικονομίες του κόσμου; Η Αμερική ¨έκοψε¨ χρώμα 3 τρις $ σε τι αντιστοιχεί αυτό περίπου στο 15% του ΑΕΠ και σίγουρο θα κόψει και άλλο αν χρειαστεί . Η Κίνα τι έκανε το ίδιο, η Αγγλία τι έκανε, το ίδιο, εύλογα προσπαθούν να καλύψουν το κενό με φρέσκο χρήμα το οποίο ναι μεν δεν έχει παραχθεί, αλλά είναι αυτό που χάθηκε για να ισορροπήσει το σύστημα .

Τι κάνει η Ευρώπη; μοιράζει κάτι ψίχουλα, με το ζόρι πρότεινε 540 δις, δηλαδή το 2%-3% του ΑΕΠ της και μάλιστα δανεικό .

Τι έχουμε λοιπόν εδώ :

1. Αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ USA – EU – CHINA .
2. Ζητεί από  πληγωμένα οικονομικώς κράτη να δανειστούν από τους μηχανισμούς, εφόσον αυτά χρειάζονται πόρους και μάλιστα με δανειακούς όρους, δηλαδή Μνημόνια .
3. Αν τα κράτη δανειστούν σύμφωνα με την απόφαση της EU θα αυξήσουν το χρέος τους, σε συνδυασμό δε με την μείωση των ΑΕΠ τους, θα δουν τα spreads  από τις αγοράς στα ύψη.

Αν έβλεπε κάποιος τον κ. Σταϊκούρα αυτές τις μέρες που βγαίνει στα κανάλια  θα καταλάβει από το ύφος του  την όλη κατάσταση .

Κατά την ταπεινή μου άποψη θα έπρεπε η EU να δώσει εντολή στην ΕΚΤ να δανείσει τα κράτη μέχρι του 15% του ΑΕΠ τους μέσω αγοράς ομολόγων έκδοσης τους τα οποία θα είχαν περίοδο αποπληρωμής  από 60 εως και 100 έτη με ένα επιτόκιο της τάξης του 1% .

Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό θα  ισοδυναμούσε με ¨κόψιμο¨ ευρώ, θα είχε ως αντίκρισμα τα ομόλογα κάθε χώρας .

Τα κράτη θα κάλυπταν όλα τα ανοίγματα τους από την κρίση, θα μείωναν φορολογίες, θα έδιναν χρήματα με αντίστοιχο τρόπο ας πούμε με έκδοση ομολόγων από τις εταιρίες με αντίστοιχο επιτόκιο ας πούμε δεκαετίας 2% . Με αυτό τον τρόπο οι οικονομίες θα έκαναν σπριντ και σε δυο τρία χρόνια θα κάλυπταν την ζημία .

Το βασικό αυτής της λύσις είναι ότι τα κράτη που θα ¨δανειστούν» θα οφείλουν κατά κάποιο τρόπο στην ΕΚΤ και όχι στις αγορές !

Οι αγορές θα χαμήλωναν τα επιτόκια τους, καθιστώντας τα  ελκυστικά, οι τράπεζες θα δάνειζαν φθηνά, το τρένο των οικονομιών να επιτάχυνε σφυρίζοντας .

Αντ΄αυτού τι έχουμε euro working group συνεχόμενα, χωρίς ουσιαστική απόφαση, χωρίς να δέχονται την αναγκαία  στήριξη όλες οι χώρες που έχουν ανάγκη .

Οι Γερμανοί αυτή τη φορά με το ευρωομόλογο μπορεί να έχουν δίκοιο, με την πρόταση που καταθέτω δεν αναλαμβάνουν κανένα ρίσκο η σκληρή συναλλαγματική γραμμή δεν κλονίζεται όπως δεν κλονίστηκε και το δολάριο από τα τρία τρις $ του Trumb .

Οι δύσκολες καταστάσεις επιζητούν δύσκολες και γρήγορες αποφάσεις, έτσι τουλάχιστον έχει δείξει η ιστορία μέχρι σήμερα, αποφάσεις που έπαιρνα ηγέτης και όχι κονγκλάβια και άλλα συναφή .

Συγγνώμη που σας κούρασα διαβάζοντας τις ανέξοδες ιδέες μου .