Η εμμονή των περιττών κιλών !

Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη

Οι έμμονες ιδέες είναι επίμονες σκέψεις, εικόνες ή παρορμήσεις οι οποίες απασχολούν συνεχώς το μυαλό μας καθώς δεν μπορούμε ν απαλλαγούμε από αυτές. Το γνώρισμα τους είναι ότι γίνονται μόνιμες και απαιτητικές και δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε. Συνήθως εμφανίζονται σε διάφορες μορφές όπως εμμονή για ιδέες, ανθρώπους, καθαριότητα, αρρώστιες και για τα κιλά. Η τελευταία μάλιστα έχει επηρεαστεί από την εικόνα σώματος που έχουμε για τον εαυτό μας και από τα πρότυπα που μας περνάνε με την πάροδο του χρόνου.

Συνήθως η κακή εικόνα σώματος ξεκινάει από την μικρή μας ηλικία και έχει να κάνει με τους χαρακτηρισμούς που τα παιδιά χρησιμοποιούν για να δηλώσουν ότι κάποιος έχει διαφορετικό σώμα από αυτούς ή παραπανίσια κιλά. Αυτό πηγάζει από την ίδια την οικογένεια που χαρακτηρίζει κάποιο χοντρό, άσχημο και απορριπτέο από την στιγμή που δεν ανταποκρίνεται στα κοινωνικά δεδομένα.

Είναι γεγονός ότι η σημερινή κοινωνία δίνει μεγάλη έμφαση στην εικόνα και αυτό μοιραία καταδυναστεύει τον σύγχρονο άνθρωπο και κυρίως την γυναίκα. Έτσι όλοι καταπιάνονται υστερικά στο να κτίσουν την εικόνα τους όχι όμως για  να διατηρήσουν ένα υγιές σώμα αλλά για να «πλασάρουν» όσο το δυνατό καλύτερο το σώμα τους ως καταναλωτικό μέσο μιας απαιτητικής κοινωνίας. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα να αναπτύξουν σημαντικές πηγές άγχους και εμμονές για τις σωματικές ατέλειες τους, οι οποίες εμφανίζονται με συναισθήματα ντροπής, θυμού και κατάθλιψης.

Από πού πηγάζει η μάστιγα αυτή;

Συνήθως οφείλεται σε κοινωνικές νόρμες που εξιδανικεύουν την τελειότητα με το σώμα και όχι με το  πνεύμα. Οι οικογενειακές απόψεις που πιστεύουν ότι η δυσλειτουργία της ευτυχίας οφείλετε αποκλειστικά και μόνο στην συσσώρευση των κιλών είναι ένας άλλος παράγοντας ο οποίος δημιουργεί  παιδιά με προσδοκίες για την τελειότητα μ ένα τρόπο άκαμπτο αγχώδες και τελειομανές. Μια άλλη παράμετρος είναι η τάση που έχει η κοινωνία να εξοστρακίζει τα άτομα που δεν αγγίζουν τα ιδανικά πρότυπα οπότε μοιραία λαμβάνουν απόρριψη, και ανικανότητα να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες που τους γεμίζουν χαρά.

Το τελευταίο κομμάτι ανήκει στο επαγγελματικό κατεστημένο που δίνει όλο και λιγότερες ευκαιρίες σε άτομα που μοιάζουν διαφορετικά.

Που τελειώνει η φροντίδα του σώματος και που αρχίζει η εμμονή;

Το σώμα μας είναι το όχημα που μας εξασφαλίζει να ζούμε με υγεία την ζωή μας. Η φροντίδα του λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την ποιότητα της. Το «καύσιμο» που ενεργοποιεί αυτή την συναλλαγή είναι η τροφή. Η εγκαθίδρυση των διατροφικών συνηθειών αποκαθιστά το σωματικό μας βάρος και την εικόνα μας. Μέχρι εδώ όλα φαίνονται ξεκάθαρα. Ο άνθρωπος τρώει δηλαδή για να επιβιώσει επιλέγοντας όσο το δυνατόν καλύτερες τροφές που θα του εξασφαλίσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η διαφοροποίηση όλων αυτών των διατροφικών προβλημάτων ξεκινούν από τον εντοπισμό των συναισθηματικών μπλοκαρισμάτων που αλλάζουν την σχέση μας με το φαγητό σε σχέση εξάρτησης. Οι συναισθηματικές συγκρούσεις μας οδηγούν σε μια καταναγκαστική σχέση που στηρίζεται στο στρες και το άγχος της εικόνα του σώματος.

Αυτή ακριβώς η συνθήκη οδηγεί ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να νοιώθουν άβολα με το σώμα τους καθώς αναζητούν μ εμμονή την τελειότητα. Είναι σημαντικό να αποδεχόμαστε το σώμα μας όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι και να του φερόμαστε «σαν ναό που μέσα του φέρει το πολύτιμο δώρο της ζωής». Τον ναό αυτόν λοιπόν οφείλουμε να τον φροντίζουμε, να τον καθαρίζουμε και να τον διατηρούμε όσο το δυνατό σε καλύτερη κατάσταση ώστε να νοιώθουμε άνετα μέσα σ αυτόν.

 Το ίδιο συμβαίνει και με το σώμα μας. Σίγουρα όταν δούμε ότι έχουμε πάρει κάποια κιλά που μας δυσκολεύουν να ζούμε καλύτερα, καλό είναι να τα χάνουμε. Η άσκηση από την άλλη βοηθάει στην φροντίδα του σώματος αλλά και του πνεύματος μας. Είναι απαραίτητη στο να διώχνει όλα τα μπλοκαρισμένα μας συναισθήματα και να μας δίνει την απαραίτητη ενέργεια να συνεχίσουμε.

Η καλή διατροφή η σταθερή άσκηση (σαν τρόπος ζωής) η θετική σκέψη καθώς και η ενασχόληση με πράγματα που μας ενδιαφέρουν και μας εκφράζουν δείχνουν να είναι η κατάλληλη συνταγή στο να κρατάμε τις ισορροπίες μας. Έτσι κι αλλιώς η λανθασμένη εικόνα για το τι είναι υγιές και ιδανικό είναι η αιτία που όλοι  αποκτούν προβλήματα σωματικής και ψυχολογικής υγείας.

Για το τέλος καλό είναι να ταΐσουμε, ν αδυνατίσουμε και να φροντίσουμε και την προσωπικότητα μας έτσι ακριβώς όπως ταΐζουμε και φροντίζουμε το σώμα μας καθώς είναι το διαβατήριο μας σ αυτήν ην ζωή. Η προσωπική μας συγκρότηση και η αυτοεκτίμηση μας είναι αυτές που θα λειτουργήσουν σαν πυξίδα μέσα μας. Τολμήστε λοιπόν να τις αφουγκραστείτε  γιατί από εκεί προέρχεται κάθε τι που μας απασχολεί μας ταλαιπωρεί και μας εκβιάζει!