Η ασύγκριτη Κύπρος

Του Νίκου Λυγερού

Παρόλο που η Κύπρος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τα ενεργειακά θέματα και ειδικά όσον αφορά στην αξιοποίηση της ΑΟΖ, στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα πολιτικοί πνιγμένοι μέσα στην ασχετοσύνη τους και στην ιδεολογία του κενού, που αναρωτιούνται αν η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει την ΑΟΖ ή όχι και βέβαια ποια θα είναι η αντίδραση της Τουρκίας ενώ ξέρουμε ότι πρόκειται απλώς για ένα νομικό βήμα, το οποίο έχει γίνει ήδη από το 2004 στην Κύπρο και το 2016 στη Δυτική Αρμενία, χωρίς να πει τίποτα η Τουρκία.

Επιπλέον η Κύπρος που έχει κατοχή λόγω της εισβολής του 1974, προσφυγές, εγκλωβισμένους και αγνοούμενους, ποτέ δεν φοβήθηκε να περάσει στο επίπεδο της ανακήρυξης και στη συνέχεια της αξιοποίησης. 

Οι τρεις διαγωνισμοί που έχει κάνει ήδη με μια τεράστια επιτυχία δεν είναι μόνο ενδεικτική της αποτελεσματικής στρατηγικής της αλλά επίσης ότι το πρακτικό όταν ακολουθεί τη θεωρία με συνοχή μπορεί ν’ αλλάξει με καινοτόμο τρόπο τα δεδομένα. Στην Ελλάδα εξετάζουμε ακόμα το θέμα του δεύτερου γύρου που δεν έχει κλείσει εντελώς, πράγμα που δεν επιτρέπει την αρχή της διαδικασίας έρευνας και εξόρυξης στα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10. 

Με τις παράλογες διαθέσεις των αρμοδίων όταν ανέλαβε την εξουσία η νέα κυβέρνηση, καταφέραμε να μειώσουμε σε τρία τα θαλάσσια οικόπεδα, τα 20 που είχε ο αρχικός διαγωνισμός. 

Τώρα μιλούμε επιτέλους για νέο γύρο στα θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται Νότια της Κρήτης, πρέπει όμως στο ενδιάμεσο να τελειώσουμε τις διαδικασίες του προηγούμενου διαγωνισμού αν θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι και ν’ ακολουθήσουμε δυναμικά το παράδειγμα της Κύπρου και στη συνέχεια, ειδικά τώρα που έχει ανακαλυφθεί το κοίτασμα Ζορ στην ΑΟΖ της Αιγύπτου και αναμένουμε την ανακάλυψη ενός νέου ανάλογου κοιτάσματος στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 στην ΑΟΖ της Κύπρου. 

Θέλουν δεν θέλουν οι πολιτικοί, η Ανατολική Μεσόγειος είναι πεδίο έντονης ανάπτυξης στον ενεργειακό τομέα. Αν δεν τα καταλάβει αυτή η κυβέρνηση, θα το καταλάβει η επόμενη.