Του Δημήτρη Αρχοντάκη
Σχεδόν μέχρι να πέσει…η κουϊντα του παραβάν. Λένε ότι η υπερβολή φωτίζει την αλήθεια. Μήπως ωστόσο δεν είναι τόσο υπερβολή για το χρονικό σημείο που λαμβάνεται η απόφαση της οριστικής ψήφου;
Λίγοι είναι εκείνοι που θα αμφιβάλλουν ότι ένας σημαντικός-κρίσιμος-
αριθμός ψηφοφόρων-κυρίως νέων ( που μπορεί δηλ. να βγάλει κυβέρνηση) αποφασίζει αργά το βράδυ του …Σαββάτου προς τα πού θα ‘’κλίνει’’ πολιτικά/κομματικά. Γιατί αυτό; Η εξήγηση είναι πολύ απλή και προφανής: δεν ευελπιστούν ότι σημαντικά πράγματα θα αλλάξουν στη ποιότητα της ζωής τους…..Επίσης είναι εκείνοι που επιθυμούν τη συνολική ! ….πολιτική αντιπαροχή.
Μάλλον δέν έχουν άδικο και είναι άσχημο και απογοητευτικό να μη πιστεύεις ότι η πολιτική (που αγγίζει κάθε πεδίο και δραστηριότητα της καθημερινότητας και τελικά της ζωής) σε αφορά .Λάθος !
Επίσης το ότι ψηφίζουμε μια φορά και μετά ‘’αποσυρόμαστε’’ για 3-4 χρόνια στα καθημερινά, μακριά από την επήρρεια (μας) στους πολιτικούς και τη πολιτική (τους) -αφήνοντας τους άπλετο πεδίο πολιτικών χειρισμών- μάλλον τους απογοητεύει...
Εδώ εμφιλοχωρεί (και) ένας αυτονόητος,ίσως και αφελής (;) προβληματισμός:
αν υπήρχαν δυνατότητες κάποιων δημοψηφισμάτων - σε σημαντικά τουλάχιστον θέματα -οι αποφάσεις των πολιτικών θα ήταν οι δεδομένες; A,δηλ.ο λαός είναι σοφός στις εκλογές αλλά μη σοφός σε άλλο χρόνο και άλλα θέματα !....Οσον αφορά στην πραγμάτωση,είμαστε στη ‘’ψηφιακή’’ Ελλάδα,όλα λοιπόν είναι εφικτά !
Σαν να είναι εκτός τίτλου και θέματος,μα ας προχωρήσουμε (συγγενώς με το θέμα) στην αντιδιαστολή και τη…συσχέτιση (λίγο οξύμωρο προκύπτει αλήθεια) των ως άνω ψηφοφόρων ,με τους αποφασισμένους!
Αυτοί κατανέμονται:
- στους ευελπιστώντες (κατά πλειοψηφία άδικα)σε ατομική αντιπαροχή,καταλαβαίνετε
Φυσικά μόνο αναποφάσιστοι δεν είναι όπως είναι προφανές.Είναι σε γραφεία…
- στους ‘’παραδοσιακούς’’ ψηφοφόρους. Δεν αλλάζουν απόφαση με τίποτα.
Ελιά-ελιά λοιπόν.
- στούς ‘’κινούμενους’’ . Σπανίως είναι -εκ του αποτελέσματος -ικανοποιημένοι, αλλάζουν πολιτικά ‘’στρατόπεδα’’ (δεκτόν,δεν είναι πολιτικά ανήθικο ). Κατόπιν πυκνώνουν τις τάξεις των λεγόμενων ‘’κοψοχέρηδων ‘’. Αποτελούν τους ‘’τιμωρητές’’ (δεν μπόρεσα βεβαίως ποτέ να καταλάβω ποιους τιμωρούν, μάλλον περισσότερο τους εαυτούς τους).
- στους ΄΄άντε ας δούμε και αυτόν’’. Kατόπιν συνήθως… επανδρώνουν τους αμέσως ανωτέρω.
- στους ‘’ ας δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία’’ .Αν απογοητευθούν μάλλον δεν το επαναλαμβάνουν.
Δεν γνωρίζω αν εξάντλησα τίς κατηγορίες.Ισως και όχι…Εδώ είναι Ελλάς,δεν είναι παίξε-γέλασε.
Αλλάζω θέμα:είναι κάτι που με απασχολεί από τότε που η λεγόμενη ‘’χαμένη ψήφος’’ βρήκε….προορισμό, από τότε δηλ που οι πολίτες ‘’ανέκρουσαν πρύμναν’’ καθώς δεν τους απασχολούν πλέον οι αυτοδυναμίες αλλά το βρείτε τρόπο.
Το οφείλω επίσης στον αξέχαστο και αείμνηστο καθηγητή μου,το Δημήτρη Τσάτσο που είχε αντικρούσει με μοναδική προορατικότητα και μάλιστα σε ανύποπτους καιρούς την ως άνω θεωρία με ένα απλούστατο επιχείρημα:
αν καθένας από τους ψηφοφόρους δεν τη θεωρήσει από χέρι (κυριολεκτικά), χαμένη τη ψήψο τούτη, μόνο χαμένη δεν καταλήγει…..
Αχ βρέ δάσκαλε που δίδασκες (και σωστά ! δίδασκες ) πού είσαι να δείς πώς σήμερα δικαιώθηκε μα (και) εντός ολίγου χρόνου ανατράπηκε… η θεωρία σου αυτή.Θα έβλεπες δηλ την εκδίκηση και τη δικαίωση της αλλά παράλληλα θα έβλεπες τα… bonus! Δεκάδες ! μάλιστα. Ετσι μούρχεται λέει να έρθω να στο φωνάξω στο μνημείο σου.
Μήπως τα ονομάτισαν μπόνους,φοβούμενοι ότι αν τα πούν δώρο ! θα επηρεαζόταν η εκλογική σκέψη και απόφαση;
