H αναγκαιότητα του ΕΣΥ ήταν και παραμένει διαχρονική

Του Tίτου Ταγαράκη*

Το σύστημα δημόσιας υγείας έχει μέχρι στιγμής ανταποκριθεί με επάρκεια στην πρωτοφανή και αναπάντεχη δοκιμασία της πανδημίας.

Σκοπός των κυβερνητικών  μέτρων, εκτός της ανάσχεσης διάδοσης του Ιού, είναι και να κρατηθεί όρθιο το σύστημα υγείας, για να μην γίνομε ΙΤΑΛΙΑ και να χρειαστούν στρατιωτικά καμιόνια αντικαθιστώντας τα γραφεία κηδειών.

Η πανδημία που μας πλήττει τον τελευταίο καιρό, χωρίς να γνωρίζομε που θα φτάσει, έρχεται για να μας υπενθυμίσει –μεταξύ άλλων- ότι ακόμη και την εποχή των επιτευγμάτων για τον ανεπτυγμένο κόσμο, στο βάθος παραμένομε ευάλωτοι, αδύναμοι και συνήθως ανυπεράσπιστοι.

Ο κοινός πολίτης επομένως, σε σχέση με το μέγιστο αγαθό της υγείας του, ανέκαθεν είχε την ανάγκη  ενός συστήματος υγείας πρωτίστως εθνικού, το οποίο να  διασφαλίζει  διαχρονικά την περίθαλψη του ανθρώπινα και αποτελεσματικά.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας αποτελεί για κάθε χώρα και κάθε κυβέρνηση ένα εργαλείο  δύναμης, ευστάθειας και υπερηφάνειας, γιατί ο λαός, τον οποίο υπηρετεί, είναι ασφαλής όσον αφορά την υγεία του, πολλώ δε μάλλον όταν μαστίζεται από κάποια ύπουλη πανδημία.

Για φανταστείτε την κάθε κυβέρνηση και το λαό της, αν μέσα σε αυτή  την λαίλαπα, σήμερα δεν είχε αυτό το ΕΡΓΑΛΕΙΟ στη φαρέτρα της, με ποιο τρόπο θα αντιμετώπιζε την κατάσταση;;;

Οι παραπάνω σκέψεις μοιραία με φέρνουν –ίσως και πολλούς από σας- 37 χρόνια πίσω στο 1983, όταν η τότε κυβέρνηση του κακού για κάποιους ΠΑΣΟΚ, (μερικοί από τους οποίους σήμερα ομνύουν στο ΕΣΥ) στα πλαίσια της μεταρρύθμισης και αναβάθμισης της Δημόσιας Υγείας και της λειτουργικής ενοποίησης των δημοσίων υποδομών περίθαλψης. Σκοπός του η Ιατροφαρμακευτική και Νοσηλευτική κάλυψη των αναγκών του Ελληνικού πληθυσμού μέσω της παροχής δωρεάν υπηρεσιών.

Η μεταρρύθμιση αυτή  έγινε πράξη με το Ν.1397/1983, παρά τις οργανωμένες αντιδράσεις πολλών κατεστημένων συντεχνιακών και πολιτικών δυνάμεων του τόπου, αφού εθίγοντο πολλά και μεγάλα συμφέροντα, γιατί εισήγαγε την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών, καθώς τους απαγορεύτηκε να ασκούν παράλληλα ιδιωτική Ιατρική , αλλά και απαγόρευε την ίδρυση ιδιωτικών κλινικών.

Αφού πέρασε από πολλές συμπληγάδες, τελικά το ΕΣΥ επικράτησε σχεδόνστην αρχική του φιλοσοφία και γι αυτό ακόμη και σήμερα, παρά την διαχρονική αποστέωση του, παραμένει δυνατό και κυρίως χρήσιμο για τους χρήστες του.

Είμαι βέβαιος πως, οι πρωτεργάτες του ΕΣΥ Α.Παπανδρέου –Π.Αυγερινός και Γ.Γενηματάς, θα είναι σήμερα χαρούμενοι γιατί όπως φαίνεται, H ANAΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ κυρίως για τον λαό, αλλά και για τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

* Ο Τίτος Ταγαράκης είναι Επίτιμος Δικηγόρος τ. Πρόεδρος Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηρακλείου