Έρωτας πνιγμένος στο φόβο...

της Ιωάννας Τοπούζη

O φόβος μήπως μας χωρίσουν και πληγωθούμε, μας στερεί τον ουσιαστικό έρωτα… την ίδια τη ζωή…

      Καθισμένη απέναντι σου, το μυαλό μου έκανε ταξίδια..

Ερωτευμένη μαζί σου, ναι!

Πέρασα δεκάδες μονοπάτια για να με αφήσω να συμβεί ..Χαλάρωσα κι άρχισα να ονειρεύομαι, το τώρα ,το σήμερα, το αύριο.. Τίποτα σημαντικό ,απλά στιγμές με τους δυο μας…

Στο βλέμμα σου ,είδα φωτιές.. δεν διέκρινα αν ήθελες να με ζεστάνεις ή αν μέσα σου καιγόσουν και ξεχείλιζε από τα μάτια σου. Ξαφνικά, σκύβεις στο αυτί μου και ψιθυρίζεις.. «Βλέπω μπροστά, θα φύγεις!»

      Πάγωσα.. κάρφωσα τα μάτια μου μέσα σου ..Δεν θυμάμαι αν ψέλλισα ο,τιδήποτε ,τα πάντα στο πρόσωπο μου φώναζαν « μα ,τι λες ;»

Θαρρείς κι η πρώτη μαχαιριά δεν ήταν αρκετή ,συνέχισες… «όταν θα φύγεις θα γίνω κομμάτια …θα σε τελειώσω εγώ, πριν με τελειώσεις!»

     Με αγάπησες ;Σίγουρα ,όχι…..

Γιατί φοβήθηκες…..

 Έρωτας είναι ,τι φοβάσαι;

Λένε, ότι ο φόβος, είναι απουσία αγάπης …κι αν το καλοσκεφτείς ,είναι ακριβώς έτσι …Πρότυπο αγάπης, η μητρική , φοβήθηκε ποτέ καμία μάνα  το παιδί της; Εσύ ,στον έρωτα  ,τον πρόδρομο της αγάπης, γιατί φοβάσαι;

  Έρωτας..

    Μείναμε εστιασμένοι στη σαρκική ανάγκη και χάσαμε την έννοια της συναισθηματικής επαφής... Σεξ! μπερδέψαμε τον έρωτα με σεξ… και το διανθίσαμε με ψεύτικους όρκους ,μεγάλα λόγια αγάπης  ,έτσι ώστε να είναι σίγουρα «καλό» μιας και δεν πρόλαβε να ωριμάσει συναίσθημα...Η ταχύτητα της εποχής , για άλλη μια φορά .….Ποιος έχει χρόνο για τέτοια.. Ποιος έχει χρόνο και καρδιά να διαθέσει; Συναισθηματικοί βρικόλακες, ρουφάμε το αίμα ενός πιθανού τρυφερού ερώτα ,στο βωμό μιας στιγμιαίας ηδονής…

Μα αυτό δεν είναι έρωτας..!

   Έρωτας είναι ένα ανώτερο συναίσθημα, που παίρνει την καρδιά του ανθρώπου και της βάζει φτερά.. Σε εμπνέει, τον τραγουδάς ,σε κάνει κούνια.. Βασική προϋπόθεση ,μια καθαρή καρδιά …

Τι με οδήγησε εδώ …;

    Γιατί φοβάμαι, να αφήσω την καρδιά μου να ερωτευτεί ; Είναι επίπονες εμπειρίες του παρελθόντος; Περιπτώσεις που αφέθηκα και με πλήγωσαν;

   Μήπως έσφαλα; Μήπως δόθηκα χωρίς όρια; Μήπως έψαχνα διαμάντια στα σκουπίδια;

 Ναι, πληγώθηκα ! Iσως  και να ήμουν το θύμα σε κάποιον έρωτα και αυτό πόνεσε πολύ.. Πόνεσε τόσο, που είπα ποτέ ξανά!

Θύμα ΕΓΩ ξανά; …ΠΟΤΕ !

Kαι ξάφνου, να!

    Υιοθετώ συμπεριφορές που πριν μισούσα. Εξελίσσομαι σε ένα χαρακτήρα που απεχθανόμουν. Μεμιάς μεταμορφώνομαι από θύμα  σε θύτη!

   Το «παίζω» ευαίσθητη και πονεμένη κι αντί όλο αυτό να γίνει αγάπη, γίνεται ακριβώς το αντίθετο.. αυτή τη φορά εγώ είμαι εκείνη  που σκοτώνει συναισθήματα και μηδενίζει όνειρα. .Παύω να προσφέρομαι και απαιτώ με εκφράσεις θυμού και ματαίωσης μια λανθασμένη  επαφή.. Όλο αυτό γιατί είμαι τόσο ανασφαλής μέσα στη σχέση ,γιατί δεν με άφησα να εκτιμήσω τον σύντροφο... γιατί δεν εκτιμώ τον εαυτό μου..

    Μπόρεσα, με τόσο φόβο για το «εγώ» μου, να τον αγαπήσω και να ακούσω την ανάγκη του για επαφή; Τον άκουσα; Έσκυψα να τον φροντίσω; Πως περιμένω να κάνει ο άλλος το πρώτο βήμα, να δω, να κρίνω, να φιλτράρω …Ρε μωρό μου ,δεν σου είπε κανείς ότι σε μια σχέση δυο ανθρώπων, για τον δεύτερο ,ο άλλος είσαι ΕΣΥ; Εκείνος περιμένει από σένα ,εσύ από αυτόν και πάει το χάσαμε…..

      Θα τελειώσει και πάλι θα χρεώνεις στον άλλο ότι έφταιξε, ενώ μπορεί ,απλά να μην του έδωσες καν την ευκαιρία.. Θα κλαψουρίζεις για το ότι, η ζωή και πάλι σε αδίκησε ,κι ότι οι άνθρωποι γύρω σου είναι τέρατα… κι εσύ …μόνη… μόνος... Έχεις μπει σε μια κούρσα υπεροχής ,αν θα εξουσιάσεις τη σχέση. Mα, δεν σου είπε κανείς ότι η εξουσία έχει μοναξιά κι όχι αγκαλιές…;

Μήπως έμαθες να ζεις μόνος και σου πιάνω χώρο στη μοναξιά σου;

Βλέπεις τον ερώτα σαν κακιά αρρώστια και βιάζεσαι να τη βγάλεις από πάνω σου… Εσύ ερωτευμένος; …μπα!!! Δοκιμάζεις κι άλλες αγκαλιές μόνο για να πείσεις τον εαυτό σου, ότι έμαθες από τα λάθη σου και δεν την ξαναπατάς …και να! Μπορείς να δώσεις το σώμα σου κι αλλού ,κι αφού μπορείς ,δεν είσαι ερωτευμένος…

Είμαι …είσαι, σε πλάνη….

Φοβήθηκες ότι θα σε χωρίσω και θα πληγωθείς ,μα τότε θα είχες προλάβει να  ζήσεις την ελάχιστη συναισθηματική ηδονή!

Τι κατάφερες ..μας πλήγωσες και μας άφησες μόνο στην οδύνη…

Σταματάς τον έρωτα…

 την ίδια τη ζωή ,από φόβο αυτού που θα ζήσεις και τελικά, ΔΕΝ ΖΕΙΣ!

Σταματάς τη ζωή, από φόβο μην πληγωθείς και τελικά το προκαλείς…

Δες, πόσο εύκολα ανακυκλώνεις το κακό …όταν στο χέρι σου είναι να αλλάξεις τα πράγματα …Μιμήσου τα ζώα, μόλις λαβωθούν γλύφουν την πληγή …Έτσι κι εμείς !Αν αγκαλιάσεις τον πόνο σου, γίνεις φίλος μαζί του ,θα συγχωρέσεις…

Κι αν συγχωρέσεις, θα είσαι ελεύθερος ,με καρδιά καθαρή… κι αν ένας ένας  καθαρίσουμε την καρδιά μας… θα ανθίσει γύρω μας αυτό που σπέρνουμε... θα ζήσουμε… θα απολαύσουμε …θα πληγωθούμε….

Όμως η ζωή είναι μια εναλλαγή συναισθημάτων ,στιγμών, γεύσεων ….

Μην αφήσεις το φόβο να σου στερήσει καμία από αυτές !!!Είναι όλες δικες σου ….απόλαυσε! Όταν περνά ο πόνος, βλέπεις καθαρά …ό,τι δεν άφησες να σε «διαλύσει», έγινε Η ΔΥΝΑΜΗ να πας παρακάτω….