Ένας επίκαιρος ''Κυρ-Αλέξανδρος''

του Δημήτρη Καρατζάνη 

Είχαμε παραπάνω από χρόνο να συναντηθούμε με τον παλιό συνάδελφο -Κρητικό εξ αγχιστείας- γιατί φέτος κείνος προτίμησε άλλες ,βορειότερες παραλίες από τις κρητικές. Τριάντα χρόνια διακοπές στην Κρήτη , δικαιολογήθηκε, όταν -λόγω θλιβερού συμβάντος- συναντηθήκαμε πρόσφατα ,κι είπα φέτος ,αντι για Κρήτη ,να τραβήξω κατά Χαλκιδική. Να επισκεφτώ ,με την ευκαιρία αυτή και τα μέρη  της Κεντρικής Μακεδονίας που έζησα νεαρός αξιωματικός ,σαν ''προσκύνημα'' , ας πούμε, στους τόπους πού χαμε τότε κυριολεκτικά...οργώσει .

Επισκέφτηκα έτσι ,συνέχισε ,εκτός από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη  ,το Κιλκίς ,τις Σέρρες  το Σιδηρόκαστρο, αλλά και τα χωριά της περιοχής πού έχουν καταγραφεί  στη μνήμη μου με τις καλύτερες αναμνήσεις .Το Λαχανά ,τα Πλατανάκια, τη Ροδόπολη ,τα Πορόια ,τη Βυρώνεια , το Πετρίτσι ... 

Περιοχές  που πλημμύριζαν κάποτε από... χακί ,λόγω της εκρηκτικής τότε  σχέσης Ανατολής -Δύσης ,και που  αργότερα σχεδόν άδειασαν, όταν προέκυψε η ανάγκη μετακίνησης των Μονάδων στα Ανατολικά  σύνορα ,λόγω της τουρκικής απειλής.

Και πως είναι τα πράγματα σήμερα  κεί πάνω, ρωτήσαμε  το φίλο μας.Ένα μόνο θα σου πω, μου απάντησε .Μπροστά σ αυτούς εκεί, εσείς εδώ, δεν βρίσκεστε καν, σε  κρίση. Οι άνθρωποι υποφέρουν πραγματικά  και κάθε μέρα που περνά -όπως μου είπαν- τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Και το σπουδαιότερο, έχουν χάσει την ελπίδα τους στο αύριο . Δεν πιστεύουν πια σε τίποτα και σε κανένα.

Θα μου πεις ,άδικο έχουν; συμπλήρωσε. Πότε άλλοτε η πολιτική είχε πέσει τόσο χαμηλά .Πότε άλλοτε συνέβαιναν αυτά τα ''γίβεντα'' στο πολιτικό τοπίο της χώρας .Όλα για την καρέκλα Τη μια μέρα στο ένα κόμμα ,την άλλη στο άλλο. Εδώ, δε μιλούμε πια για πολιτικούς, αλλά για γυρολόγους της πολιτικής, που κάνουν εκπτώσεις σε όλα. Η πολιτική κατάντησε ένας ''ραμπές''  που ξεπουλά τα πάντα, κάθε αρχή κι αξία ,αρκεί να παραταθεί ή να εξασφαλιστεί  άλλη μια φορά, το βουλευτηλίκι.

Μας φαίνεται πως είσαι επηρεασμένος απ την κατάσταση και τα παραλές, του αντιτείναμε. Άλλωστε ,όσα χρόνια παρακολουθούμε  την πολιτική -και είναι πολλά-πάντα ήταν γνωστό, πως κορυφαία προτεραιότητα κάθε πολιτικού, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις ,ήταν η επανεκλογή του. Αυτός ήταν και ο λόγος που το ρουσφέτι ''θέριεψε'' τόσο  στο Νεοελληνικό κράτος, από τότε που  συστάθηκε.
Μα εδώ δε μιλάμε πια για ρουσφέτια, μας αντέκοψε. Εδώ μιλάμε για ολοκληρωτικό ευτελισμό της πολιτικής. Κορυφαίοι υπουργοί που επινοούν του κόσμου τις  γελοίες δικαιολογίες, για να κρατήσουν μερικούς  μήνες παραπάνω την καρέκλα τους. Nα ''διαφωνούν'' αλλά να ψηφίζουν, με  την ανοχή βέβαια του πρωθυπουργού, που κάνει το ίδιο, για τη δική του καρέκλα .

Πολιτικοί που θυσιάζουν κάθε έννοια αυτοσεβασμού, ντροπής ,αξιοπρέπειας, ηθικής, ακόμα και αισθητικής των πράξεων τους ,για να παραμείνουν στην εξουσία , π.χ αυτή η συμπαγής μάζα των''153''  που σαν λόχος ψηφίζει τα πάντα .
Και αυτό που με τρελλαίνει ,συνέχισε ο φίλος μας ,είναι ο ισχυρισμός όλων αυτών  πως  το κάνουν για να... σώσουν την  πατρίδα και  και όχι για το προσωπικό τους όφελος.

Σ όλους αυτούς υπενθυμίζουμε, τι έγραφε ο ασκητικός  Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ,στον πικρό ''Οιωνό'' του, ένα χρόνο πριν από την ταπεινωτική ήττα του 1897,τότε που, όλοι οι πολιτικοί εκόπτοντο- καλή ώρα-  ''περί πάτρης'
''Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί  κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι  επιστρατείαι.'' επεσήμαινε ο κοσμοκαλόγερος της Σκιάθου. 
''Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας''. Αλλά ''τις ημύνθη περί πάτρης ;''κατέληγε ο κυρ Αλέξανδρος.

Εκατόν είκοσι περίπου χρόνια μετά και τα λόγια του ακούγονται τόσο ,μα τόσο, επίκαιρα !