Του Δημήτρη Μιμή
Τραγικά θα χαρακτήριζα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας τις τελευταίες ημέρες. Κακοποιήσεις και βιασμοί μικρών παιδιών κάθε μέρα στην πρώτη σελίδα των ΜΜΕ. Αυτό όμως που συνέβη στην περιοχή της Μεσαράς ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Ο 14χρονος που υπέστη την σεξουαλική κακοποίηση από τον Σύριο σύντροφο της μητέρας του καταγγέλλει επίσης ότι έχει κακοποιηθεί και από δύο άλλους άντρες, γνωστούς του πατριού του.
Τι είναι αυτό όμως που τράβηξε την προσοχή των βιαστών που τους έκανε να θελήσουν να ικανοποιήσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους πάνω στο ανήλικο αγόρι;
Πρωτίστως υπάρχει μια διαλυμένη οικογένεια, όχι πως τέτοια γεγονότα δεν συμβαίνουν και σε φυσιολογικές οικογένειες που όμως εδώ το θέμα προλαμβάνεται λόγω του ενδιαφέροντος των γονέων για τα παιδιά τους. Το σκηνικό πάντα είναι πανομοιότυπο σέ όλες τις περιπτώσεις. Πιθανόν να υπάρχει ένα διαζύγιο, το ανήλικο παιδί να είναι κατά κανόνα με τη μητέρα η οποία δεν θα φημίζεται για την φροντίδα για το παιδί της η οποία θα ζει σ΄ ένα προσωπικό κόσμο από προβλήματα και πλημμυρισμένη από ενοχές ενώ παράλληλα θα υπάρχει ένας πατέρας αδιάφορος για το παιδί του. Εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται οι περιπτώσεις όπου κρύβονται διάφορα ψυχολογικά προβλήματα των γονέων.
Δεν θα εξετάσω την πρωτόγονη προσωπικότητα των βιαστών. Αυτή λίγο- πολύ μας είναι γνωστή και είναι ταυτόσημη σ΄ όλους τους βιαστές. Κτυπούν όταν οι συνθήκες της οικογένειας, όπου ανήκει το παιδί, είναι χαλαρές ή δεν υπάρχουν καθόλου. Κτυπούν όταν αντιλαμβάνονται την αδιαφορία των γονέων για την προστασία των παιδιών τους. Κτυπούν όταν βοηθιούνται από κάποιο μέλος της οικογένειας για να ικανοποιήσουν της ορέξεις τους. Δηλαδή κάποιος να το γνωρίζει και να αδιαφορεί. Επίσης δεν θα αναφέρω άλλους παράγοντες που ωθούν σ΄ ένα βιασμό γιατί θα ενοχληθούν πολλοί.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση μας ενδιαφέρει ο ρόλος της μητέρας που είχε και την επιμέλεια του παιδιού. Πιστεύω ότι ήταν γνώστης της αφύσικης κατάστασης και όλων αυτών που βίωνε το παιδί της. Αυτό το λέω γιατί πιστεύω ότι θα υπήρξαν πολλές φορές που θα είχε αντιληφθεί κάτι διαφορετικό στη συμπεριφορά του παιδιού της και αυτή φυσικά δεν αναζήτησε τα αίτια και δεν έπραξε τίποτα εγκαταλείποντας το παιδί της στα χέρια των βιαστών.
Αλλά και ο πατέρας δεν γνώριζε κάτι ώστε αυτό να τον προτρέψει προς κάποια ενέργεια; Πιστεύω ότι ένας πατέρας μετά το διαζύγιο του συνεχίζει να έχει επαφές με τα παιδιά του. Έτσι θα μάθαινε τι γινόταν με το παιδί του που θα του εμπιστευόταν τι του συνέβαινε. Αλλά και εδώ κάτι δεν γινόταν σωστά.
Όση ώρα γράφω το κείμενο αυτό το μυαλό μου γυρίζει γύρω από την γειτονιά όπου διέμενε η οικογένεια. Ουδείς δεν είχε αντιληφθεί κάτι ώστε να τον οδηγήσει να πληροφορήσει κάποια αρμόδια υπηρεσία; Πιστεύω ότι η υπηρεσία άμεσα θα έπραττε τα απαιτούμενα όταν θα είχε κάποια πληροφόρηση και τώρα δεν είχαμε αυτές τις εξελίξεις. Πιστεύω ακόμα ότι ορισμένα άτομα απ΄ αυτή τη γειτονιά σήμερα θα είναι κλειδωμένα στα σπίτια τους πλημμυρισμένα από ενοχές γιατί δεν έκαναν αυτό που έπρεπε.
Ακόμα, πέρα απ΄ όλες τις εξελίξεις, θα χαρακτήριζα ως αξιόλογη την παρέμβαση της ψυχολόγου η οποία μόλις πληροφορήθηκε τα γεγονότα από τον αδελφό του θύματος έπραξε τα δέοντα. Αυτό είναι το μόνο θετικό που απορρέει απ΄ όλη την ιστορία. Όλα τ΄ άλλα είναι μια παθογένεια της κοινωνίας μας. Ακόμα, θα ήμουν ευχαριστημένος αν πληροφορούμουν ότι το παιδί αυτό παρακολουθείται από κάποιον ειδικό για να ξεπεράσει όλο αυτόν τον ψυχικό τραυματισμό που δέχθηκε τον καιρό αυτό.
