Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον πληθωρισμό;

Το ότι, εδώ και καιρό, έχουμε εισέλθει σε μια διαρκή οικονομία πληθωρισμού δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει. Αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά  όταν πηγαίνουμε για τις αναγκαίες μαs αγορές και  σε περιόδους πληθωρισμού  έχει σαν  συνέπεια  να οξύνονται οι κοινωνικές ανισότητες.

Αυτό βέβαια έχει μεγαλύτερες συνέπειες στα χαμηλά εισοδήματα. Έτσι, όσο χαμηλότερο είναι το εισόδημα μας, τόσο περισσότερο αφιερώνουμε ένα   μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού μας  κυρίως στο φαγητό.  

Όμως, δεν είναι μονάχα το φαγητό.  Είναι και οι τιμές της ενέργειας που έχουν αυξηθεί με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Λόγω αυτού, περισσότερο πλήττονται αυτοί που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές και χρησιμοποιούν περισσότερο το αυτοκίνητη τους. Στις αγροτικές περιοχές βέβαια υπάρχουν αρκετά αποθέματα σε αγροτικά προϊόντα προς κατανάλωση, έτσι δεν  αναγκάζονται ώς καταναλωτές να τα αγοράσουν. Εδώ  η αίσθηση του πληθωρισμού και της έλλειψης προϊόντων είναι μικρότερη. Παρ΄ όλα αυτά  βιώνουν τον πληθωρισμό μιάμιση φορά περισσότερο απ΄ αυτούς που μένουν στις πόλεις διότι το κόστος της ενέργειας είναι αρκετά μεγάλο. Βέβαιο είναι, ότι πλήττονται και οι συνταξιούχοι που ο πληθωρισμός τους επιβαρύνει περισσότερο από τους εργαζόμενους  και αυτό γιατί οι συντάξεις αργούν να αναπροσαρμοστούν. Έτσι η κυβέρνηση μας οφείλει,  από τη μια  με την παρότρυνση της να πείσει τους επιχειρηματίες, που έχουν κέρδος, να δώσουν  μπόνους  στους εργαζόμενους τους και από την άλλη να αναπροσαρμόσει άμεσα τις συντάξεις και να μην περιμένει το 2023 να το πράξει. 

Αλλά, επειδή, όπως λένε οι ειδικοί οι τιμές των προϊόντων θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν όλο το 2022  θα πρέπει να αυξηθούν και οι κατώτατοι  μισθοί, να αναπροσαρμοστούν οι συντάξεις, να αυξηθούν  οι παροχές κοινωνικής πρόνοιας, και να ενθαρρυνθούν οι εταιρείες να αυξήσουν τους μισθούς στους εργαζομένους τους. Ναι, αλλά αυτό ποιος θα το πράξει; 

Όταν λοιπόν ο πληθωρισμός καλπάζει, η εμπειρία μας έχει δείξει ότι οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Σήμερα με τις αυξήσεις του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και της ηλεκτρικής ενέργειας, εμείς ως καταναλωτές σκεφτόμαστε  μονάχα τους μεμονωμένους καταναλωτές. Όμως και οι μεγάλες εταιρείες έχουν δεχτεί μεγάλο πλήγμα. Άρα, κατά μια άποψη, η διαφορά  των  ανισοτήτων  θα είναι μικρότερη απ΄ άλλες περιόδους φυσιολογικής οικονομικής ζωής. Σε περιόδους πληθωρισμού θα έλεγα ότι όλοι βλάπτονται.    Σ΄ αυτό συμβάλλει και ο έλεγχος ή μη στις τιμές των προϊόντων που πραγματοποιείται από τις υπηρεσίες την περίοδο της κρίσης. Αν υπάρχουν έλεγχοι  και απουσιάζει η αισχροκέρδεια, που συνήθως παρατηρείται σε περιόδους πληθωρισμού, η κατάσταση βελτιώνεται.       

 Αυτό που περνά σήμερα η οικονομία μας μοιάζει με ορεινή πεζοπορία.  Ξεκινάς από τους πρόποδες του βουνού, ανεβαίνεις έως την κορυφή, την περνάς και μετά αρχίζεις να κατεβαίνεις, παραμένοντας όμως αρκετό χρόνο εκεί ψηλά. Σ΄ αυτό όμως το χρονικό διάστημα που είναι μακρύ, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αγωνιστούν για να πετύχουν άμεσα  αυξήσεις των μισθών τους, πριν όμως η οικονομία επανέλθει  σε φυσιολογικά επίπεδα γιατί τότε θα είναι αργά  και  δεν θα τους δοθεί καμία αύξηση.  Αύξηση των μισθών και μετά πάλι αύξηση των τιμών των προϊόντων είναι ένα παιχνίδι επικίνδυνο. Να γνωρίζουμε ότι και αν οι τιμές της ενέργειας σταθεροποιηθούν ή πέσουν και  οι τιμές στα προϊόντα παραμείνουν σε σχετικά υψηλά επίπεδα, χωρίς να δοθεί άμεσα αύξηση στους εργαζόμενους  όπως  συνήθως συμβαίνει, τα πράγματα θα είναι καταστροφικά για όλους. Άρα απαιτείται μια άμεση κινητοποίηση από τους εργαζόμενους ώστε η πολιτεία  άμεσα να βελτιώσει τη διαφορά μεταξύ μισθών και προϊόντων. Η παρέμβαση της πολιτείας θα πρέπει να είναι άμεση και όχι να παραπέμπει την ισορροπία μισθών και προϊόντων για τον επόμενο χρόνο. Τότε θα είναι αρκετά αργά για αυτούς που ήδη υποφέρουν.