Δυο χρόνια μετά το Bataclan και το μετα-τραυματικό Άγχος

του Δημήτρη Μιμή

Πώς να μη θυμόμαστε τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, σαν χθες πριν 2 χρόνια,   στις 13 Νοεμβρίου 2015.

Σήμερα οι επιζώντες θυμούνται. Έχουν τις ίδιες αναμνήσεις αλλά δεν ζουν τα τελευταία  χρόνια όπως ζούσαν πριν.    

Σήμερα μεταξύ των επιζώντων, πολλοί ακόμα ταλαιπωρούνται από το μετα-τραυματικό άγχος, αποτέλεσμα των τρομοκρατικών επιθέσεων.    

Τι είναι αυτή η διαταραχή; Η διαταραχή αυτή μας είναι γνωστή σε ατομικές περιπτώσεις   στην ψυχιατρική όπως σε καταστάσεις σεξουαλικής βίας ή συναισθηματικής κακοποίησης  αλλά και σε ομαδικές καταστάσεις όπως οι άνθρωποι που έχουν επιζήσει πολέμων ή φυσικών καταστροφών. Άρα δεν μας ήταν  εντελώς άγνωστη πριν τις εκδηλώσεις των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Απλά σήμερα έχει λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις για το λόγω της προέλευσης τους.  

Σήμερα που έχουν περάσει 2 χρόνια μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα  έχουν μιλήσει μονάχα για τον αριθμό των νεκρών και των τραυματιών αλλά δεν έχουν μιλήσει πόσοι άνθρωποι υποφέρουν από το σύνδρομο του μετα-τραυματικού άγχους.  

Η μετα-τραυματική διαταραχή άγχους είναι μια παθολογική κατάσταση μετά από ένα βίαιο γεγονός.  Είναι μια διαταραχή που προκαλείται ύστερα από μια πολύ τραυματική  εμπειρία που έζησε κάποιος η κάποιοι συνάνθρωποι μας.

Πως αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής;

Μεταξύ των συνηθέστερων συμπτωμάτων που αναφέρει το D.S.M. (Διαγνωστικό και  Στατιστικό Εγχειρίδιο  Ψυχικών Διαταραχών, αναφέρω τα παρακάτω:

Τη διείσδυση. Όταν έρχονται αναμνήσεις με τη μορφή Flashbacks η εφιαλτών.

Την αποφυγή. Το υποκείμενο αποφεύγει καταστάσεις που θα μπορούσαν να του υπενθυμίσουν το τραυματικό γεγονός.

Την υπερκινητικότητα. Όπου το άτομο βρίσκεται σε υπέρ-επαγρύπνηση που τον εμποδίζει να ασκεί τις δραστηριότητες του.

Το σύνδρομο αυτό μπορεί να  κάνει την εμφάνιση σε οποιοδήποτε  άτομο που έρχεται σε άμεση επαφή με τον θάνατο η έρχεται πολύ κοντά με τη βία  η τον ζωτικό κίνδυνο.

Σήμερα που οι ψυχολογικές επιστήμες, ιδιαιτέρα με κοινωνική κατεύθυνση,   έχουν προχωρήσει, και αναφέρουν ότι τα τραυματικά γεγονότα θέτουν υπό αμφισβήτηση τους θεμελιακούς νόμους του ανθρώπινου πολιτισμού και αυτός είναι ο λόγος που τα έντονα τραύματα είναι ιδιαίτερα τραυματικά ένεκα της παραβίασης της κοινωνικής βάσης που ενώνει τους ανθρώπους μέσα σε μια κατάσταση αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Άλλοι ψυχολόγοι, με κατεύθυνση προς την νευροψυχολογία, μιλούν για σύνδρομο μετα-τραυματικού  στρες. Εδώ,  οι διαταραχές του τύπου αυτού εκδηλώνονται με την εισβολή εικόνων και μυρωδιών που προέρχονται εν μέρει από την τραυματική σκηνή. Αυτές, μας εξηγούν οι νευροψυχολόγοι, δεν είναι  αναμνήσεις από το γεγονός. Είναι λάμψεις που εισβάλλουν στον εγκέφαλο.