Το δάκρυ του ιερού τέρατος

Του Δημήτρη Μιμή

Εν μέσω ευρωεκλογών συμβαίνουν και άλλα γεγονότα στην Ευρώπη που θα τα χαρακτήριζα πολιτιστικά και θεωρώ ότι είναι καλό να τα γνωρίζουμε. Άλλωστε πολλοί απ΄ εμάς αρέσκονται να διαβάζουν και θέματα πέρα απ΄ αυτά των εκλογών. Ένα απ΄ αυτά είναι η βράβευση του γνωστού Γάλλου ηθοποιού Alen Delon με το χρυσό φοίνικα τιμής των Καννών. Έτσι όλοι είδαμε αυτό το ιερό τέρας του κινηματογράφου να δακρύζει μπροστά στο κοινό, πράγμα που δεν μας το έχει συνηθίσει. Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε, μπροστά στο ακροατήριο του, κατά την ώρα της βράβευσης ότι είναι η πρώτη φορά που του συμβαίνει αυτό.

Δεν γίνεται όμως να υπάρχουν Κάννες χωρίς ένα σκάνδαλο και αυτό στη Γαλλία είναι μια δημόσια έκφραση. Έτσι και φέτος, το 2019, ενώ όλα ήταν έτοιμα να αποδώσουν στο γνωστό ηθοποιό το χρυσό φοίνικα, το σκάνδαλο προήλθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από τις οποίες είχε υποβληθεί αίτηση αναίρεσης της τιμής που θα δινόταν στον Alen Delon. ΟΙ 16.000 που υπέγραφαν το αίτημα ανέφεραν ότι ο ηθοποιός είναι ρατσιστής, ομοφοβικός και μισογύνης, γι, αυτό δεν πρέπει να τιμηθεί. Όμως το φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών δεν εγκατέλειψε τον ηθοποιό. Γιατί αν ο άνθρωπος Delon είναι αρκετά αρσενικός και αντιδραστικός σ΄ ορισμένα θέματα, ως ηθοποιός των ταινιών Σαμουράι, η Πισίνα, "Borsalino", ο Rocco και τα αδέλφια του, The Leopard, …. για να αναφέρω μόνο μερικές ταινίες του, δεν είναι η ντροπή του γαλλικού κινηματογράφου, αντίθετα τον τιμά. Αν δεν μας αρέσει ο άνθρωπος Delon μπορούμε να μη βλέπουμε τις ταινίες του και όχι να αρνούμαστε να τον τιμήσουμε ως εικόνα του παγκόσμιου κινηματόγραφου.

Όλοι μας μεγαλώσαμε και κάναμε όνειρα βλέποντας τις ταινίες του. Σήμερα πως τόλμησαν κάποιοι αμερικάνοι να ζητήσουν την μη βράβευση του ηθοποιού Delon; Πιστεύω ότι και αυτό είναι μέσα στο πλαίσιο της μόδας που επικρατεί στην Αμερική, δηλαδή στο πλαίσιο των καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση.

Όμως όλα αυτά που δημιουργήθηκαν, λόγω της βράβευσης του, ανάγκασαν το ηθοποιό να δικαιολογήσει σε συνεντεύξεις που παραχώρησε, ορισμένες συμπεριφορές του σε γυναίκες όπως πχ, χαστούκισε μια γυναίκα αλλά και τη στάση έναντι των ομοφυλοφίλων, για τους οποίους είπε ότι μπορούν να παντρεύονται αλλά όχι να αποκτούν και παιδιά και ότι κάθε παιδί χρειάζεται έναν πατέρα και μία μητέρα. Ακόμα μας πληροφόρησε ότι ήρθε η ώρα να αφήσει τον κινηματογράφο και να ασχοληθεί με το θέατρο.

Πιστεύω το βιβλίο που έγραψε πρόσφατα ο γιός του Fabien για τον πατέρα του Delon με την παρότρυνση ψυχολόγου, θα μας δώσει εν γένει πληροφορίες για τη συμπεριφορά του βραβευμένου ηθοποιού το οποίο όμως δεν θα μας βοηθήσει να τον κρίνουμε ως ηθοποιό.

Όμως για να γνωρίσει κάποιος καλά τον ηθοποιό θα πρέπει να γνωρίζει τα παιδικά του χρόνια έτσι θα μπορέσει να καταλάβει και τις συμπεριφορές του.

Για να σας βοηθήσω σας γράφω .ότι, ο Alain Delon γεννήθηκε το 1935 στο Sceaux της Γαλλίας και σήμερα είναι 84 χρόνων. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν τεσσάρων ετών. Πρώτα τοποθετείται σε ανάδοχες οικογένειες, αλλά επιστρέφει για να ζήσει με τη μητέρα του. Στα δεκατέσσερα του, εργάστηκε στο κρεοπωλείο του πατριού του, πριν από τη δέσμευση του, στα 17 χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό όπου καταλήγει στην Ινδοκίνα. Κατά την επιστροφή του στο Παρίσι, οι συναντήσεις του με τον Jean-Claude Brialy και στη συνέχεια τον σκηνοθέτη Yves Allégret τον οδήγησαν στον κινηματογράφο. Στα 22 χρόνια , παίζει στην πρώτη του ταινία ’Όταν η γυναίκα εμπλέκεται".

Μετά από δεκάδες επιτυχημένες ταινίες, το 1999 ο Alain Delon ανακοίνωσε ότι θα τερματίσει τη σταδιοδρομία του. Εμφανίζεται ακόμα το επόμενο έτος στην ταινία "Οι ηθοποιοί" του Bertrand Blier και το 2008 στο "Asterix στους Ολυμπιακούς Αγώνες". Ταυτόχρονα, ο Alain Delon έχει επίσης αφιερωθεί στο θέατρο, στην τηλεόραση σε διάφορες σειρές όπου και πέτυχε. Έλαβε το βραβείο Cesar για τον Καλύτερο Ηθοποιό το 1985.