Απολογισμός των μνημονίων και η νέα εποχή

Του Γεώργιου Χ. Κουμάκη

Οι εκλογές διενεργήθηκαν πρόωρα στις 7 Ιουλίου, λόγω του απροσδόκητου και λυπηρού εκλογικού αποτελέσματος των Ευρωεκλογών και των ΟΤΑ για το πλειοψηφούν κυβερνών κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία ήλθε πρώτο κόμμα με ποσοστό περίπου 39,50% και 158 έδρες με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής των 50 επί πλέον εδρών ως δώρο. Ορισμένα κόμματα καταποντίσθηκαν και εξαφανίσθηκαν από τον πολιτικό χάρτη, αφού έχασαν τη θέση τους στη Βουλή των Ελλήνων, άλλα ενισχύθηκαν, όπως το ΚΙΝΑΛ, ενώ άλλα μπήκαν στο Κοινοβούλιο για πρώτη φορά, όπως η Μέρα 25 και η Ελληνική Λύση. Η Ελλάδα άλλαξε σελίδα στην ιστορική της πορεία. Το μόνο που απομένει τώρα στον ελληνικό λαό είναι να εύχεται και να ελπίζει για ένα καλύτερο αύριο με μια εκ βάθρων αναδιοργάνωση και παλινόρθωση του κράτους.

Βασικά αιτήματα της εποχής είναι: η απλοποίηση και εξυγίανση των διοικητικών δομών και υπηρεσιών για ευκολότερη και πιο ευέλικτη λειτουργία του πολιτεύματος στην καθημερινότητά μας, η πάταξη της διαφθοράς, η οικονομική ανάκαμψη και ευρωστία του κράτους, και τέλος η δικαιότερη κατανομή του πλούτου της χώρας. Τούτο δε διότι είναι, για παράδειγμα, όχι μόνον άδικο αλλά και απάνθρωπο να λαμβάνουν σήμερα ορισμένοι σύνταξη άνω των 20000 ευρώ ή επιδόματα ευκατάστατοι, οι οποίοι κρύβοντας τα εισοδήματά τους εμφανίζονται ως πάμπτωχοι, όταν η πλειονότητα του ελληνικού λαού είναι φτωχοί, άποροι και άστεγοι. Επίσης, εύποροι με πολυτελείς βίλλες στα βόρεια προάστεια των Αθηνών, όπως στην Εκάλη, καταδέχονται να κλέβουν το ρεύμα της ΔΕΗ. Το πιο σημαντικό όμως πράγμα, που αποτελεί και την προϋπόθεση όλων των άλλων αιτημάτων, είναι οι πολίτες να νιώθουν ασφαλείς, διότι χωρίς ασφάλεια καμία ευημερία ούτε γαλήνη της ψυχής δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί. Το σπουδαιότερο όμως επίτευγμα θα ήταν να βελτιωθεί ριζικά η νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στη βάση πιο υγιών και ηθικών αρχών, με δεδομένο ότι και οι πολιτικοί προέρχονται από αυτόν με την όποια κοσμοαντίληψη. Εδώ θα ταίριαζε ίσως το λαϊκό απόφθεγμα: Παιδί σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Για τον λόγο ακριβώς αυτόν η χρηστή (όσο και η ποταπή )διοίκηση μιας χώρας μοιραία αποβαίνει θεμελιώδης παιδαγωγική αρχή για τις νεότερες γενιές, που αποτελούν το κύτταρο και την ελπίδα του έθνους. Στις μέρες μας ωστόσο τα πράγματα έχουν γίνει δυσκολότερα, λόγω τόσο της πληθώρας των προσφύγων και μεταναστών όσο και του διαφορετικού πολιτισμού, που έχουν ως αποτέλεσμα αφενός μεν της ελλιπούς παιδείας τους, αφετέρου δε της άλλης θρησκείας , η οποία σφραγίζει ανεξίτηλα τον χαρακτήρα κάθε ατόμου. Όμως και αυτοί με την παιδεία, που λαμβάνουν στην Ελλάδα, μπορούν να αφομοιωθούν και να εξελληνισθούν ,όπως συνέβη και κατά την αρχαιότητα. Γι’ αυτό και ο Ισοκράτης ονόμασε Έλληνες όσους μετείχαν στην ελληνική παιδεία.

Εδώ κλείνει η περίοδος των μνημονίων- όπως ευχόμαστε ανεπιστρεπτί - και ανατέλλει μια νέα εποχή, ίσως πιο ευοίωνη και ελπιδοφόρα. Το μέλλον θα δείξει, «οψόμεθα», δηλαδή θα δούμε. Πάντως, με τα πρόσφατα νομοθετήματα της νέας Κυβέρνησης φαίνεται ότι τα πρώτα δείγματα γραφής δεν είναι κακά. Ωστόσο εκείνο, που εντυπωσιάζει στην προσωπικότητα του Πρωθυπουργού, είναι η έντονη δραστηριότητα, η εντιμότητα, το ήθος του, η όρεξη για παλινόρθωση της χώρας και η τάση του να αφρουκάζεται από κοντά τους απλούς ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας, οι οποίοι οικονομικά έχουν πιεσθεί, ενώ ψυχικά έχουν καταπονηθεί, εξαιτίας της ψυχοφθόρου περιόδου των μνημονίων. Ας μου επιτραπεί ωστόσο να εκφράσω το παράπονο μου. Δεν ήχησε στα αυτιά μου ωραία η αποστροφή του Πρωθυπουργού , οποίος είπε για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι ηττήθηκε κατά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Τούτο δε διότι – χωρίς να θέλω να τον υποστηρίξω – ο λόγος αυτός μου φαίνεται εριστικός και όχι διαλλακτικός ούτε συγκαταβατικός. Επιπλέον διαφαίνεται μια αντίφαση στα λόγια του Πρωθυπουργού, διότι από τη μια μεριά διακηρύσσει ότι είναι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, ενώ από την άλλη χαρακτηρίζει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ηττημένο. Αν ισχύει αυτό, τότε ηττημένοι θα είναι κατ’ ανάγκη και όσοι τον ψήφισαν. Όταν όμως σ’ ένα κράτος υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, δεν μπορεί να επικρατήσει εθνική ενότητα, ούτε μπορεί ο Πρωθυπουργούς να αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες με την ίδια στοργή και αγάπη ή τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο, όπως εξαγγέλλει. Για να λάβομε μια ιδέα της περίπτωσης αυτής ας σκεφτούμε την περίοδο της Τουρκοκρατίας ή τη γερμανική κατοχή κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Και στις δύο περιπτώσεις οι Έλληνες είμασταν οι αυτό λεκτικό αυτό«ολίσθημα» δεν έγινε συνειδητά ούτε ο ίδιος σκέφτηκε τις συνέπειες των λόγων του, αλλά συνέβη στη ρύμη του λόγου του, ο οποίος πρέπει να σημειωθεί ότι κατά κανόνα είναι μετρημένος, ακριβής , πειθαρχημένος, ειλικρινής, πειστικός και εύγλωττος. Πάντως, το θετικό είναι ότι αρχίζει νέα εποχή με νέες δυνάμεις, και μπορούμε ίσως να ελπίζομε ότι από τα συντρίμμια και αποκαΐδια, με την εντιμότητα και εργατικότητά μας θα αναγεννηθούμε, όπως ακριβώς αναφώνησε ο φοίνικας: εκ της κόνεώς μου αναγεννώμαι, δηλαδή ξαναγεννιέμαι από τη σκόνη μου. Ας ελπίσομε ότι βρισκόμαστε πια στην Ανατολή μιας νέας εποχής για ένα καλύτερο μέλλον.