Αγροτοσυνδικαλιστές: όλο μέλι μέλι κι από… τηγανίτα τίποτα!

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Η νέα χρονιά ξεκινά με το πρόβλημα των… προβλημάτων να γίνεται το νερό, η άνυδρη χρονιά και ο κίνδυνος της ερημοποίησης που είναι προ των πυλών για τους αγρότες μας μα και για την Κρήτη γενικότερα.
Αν σε αυτά προστεθεί η εξαΰλωση της φετινής σοδειάς για το λάδι που σε συνδυασμό με το πετσόκομμα των αγροτικών επιδοτήσεων, τότε δημιουργείται η αίσθηση πως ο αγροτικός κόσμος στενάζει και εξαθλιώνεται, στερούμενος ακόμα και βασικά αγαθά, σε μια Ελλάδα που το κύμα της ακρίβειας ροκανίζει τα πάντα στο πέρασμα του.

Και δεν είναι μόνον αίσθηση: μια μικρή βόλτα, όσοι είμαστε από χωριά- τις χρονιάρες μέρες-  ή έχουμε σχέσεις και κοινωνικές συναναστροφές με την ενδοχώρα, εύκολα διαπιστώνουμε πως το 2024 φέρνει τους αγρότες μας σε ένα εφιαλτικό κοκτέιλ που σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή και τη λογική «κι αν σπείρω ή αν καλλιεργήσω ποιος ξέρει αν θα… τρυγήσω»,  γεννά ηττοπάθεια, μιζέρια και γκρίνια μέχρις εσχάτων.

 Γράψτε κάτι μπας και ευαισθητοποιηθούνε λένε σε μας στους δημοσιογράφους ή κάντε κάτι παροτρύνουν τους πολιτικούς, καθώς ο αγρότης περιθωριοποιείται και σε λίγο θα είναι δακτυλοδεικτούμενος σαν την… καρέτα καρέτα που λέγαμε παλιά!  

Κάνω ένα flash back και πάει το ταξίδι της μνήμης μου στις... χρυσές εποχές της δεκαετίας του ‘ 90, τότε που οι αγρότες ξεσηκώνονταν στις πλατείες και τα συλλαλητήρια, για… δάκου πήδημα και αναρωτιέμαι που βρίσκονται σήμερα οι λογής λογής αγροτοπατέρες για να βάλουν τα τεράστια ζητήματα που εξαθλιώνουν την αγροτιά και στην Κρήτη μας και που τώρα υπάρχει λόγος και αφορμή!

Χάθηκαν για την Κρήτη εκατομμύρια ευρώ από τις αγροτικές επιδοτήσεις και δεν "άνοιξε ρουθούνι"!
Κόπηκαν χιλιάδες από το σύστημα των επιδοτήσεων και ουδείς το κάνει σημαία και λάβαρο. Η ερημοποίηση, η κλιματική αλλαγή και όλα τα συναφή δημιουργούν συνθήκες να χαθεί και η επόμενη ελαιοπαραγωγική περίοδος και το καταπίνουν όλοι όσοι ασχολούνται με τα αγροτικά θέματα αμάσητο, λες και δεν θα δημιουργηθεί μια νέα γενιά νεόπτωχων μέσα από τη ζοφερή αυτή κατάσταση. Υπάρχει άραγε εκπροσώπηση και αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα στην εποχή του 2024, ή όλοι απλά τρέχουν, φωτογραφίζονται και χειροκροτούν;
Καλά τα μπαινοβγαλτήκια στην Αθήνα, τα σούρτα φέρτα στα κυβερνητικά γραφεία και οι σέλφις στα υπουργεία αλλά από τηγανίτα τίποτα.

Α, ξέχασα… αρκετοί έπιασαν στασίδι και στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές και που να προλάβουν να ασχοληθούν με εκείνα που καίνε και ζεματίζουν; Άφησαν οι αγρότες μας τις γαλότσες κι έπιασαν τα γραφεία και τα βολέματα.
Κι όταν η μη αντιμετώπιση του προβλήματος θα είναι μια οδυνηρή και αναγκαστική λύση, μ’ εκείνους που αν και πείστηκαν να ξαναπιάσουν τη γη θα την αφήσουν τρέχοντας, τότε να δω τι θα κάνουν όλους όσοι θα κραυγάζουν κατόπιν εορτής και θα χύνουν  κροκοδείλια δάκρυα, χωρίς να τους ακούει και κυρίως χωρίς να πείθουν κανέναν!



Η φωτογραφία είναι πρόσφατη, από τις κινητοποιήσεις αγροτών στην Γερμανία