Στον καρκίνο του παχέος εντέρου, δύο γονίδια που αποκαλούνται "KRAS" και "BRAF" υφίστανται συχνή μετάλλαξη. Μέχρι τώρα, οι γιατροί υπέθεταν ότι οι αλλαγές στα δύο αυτά γονίδια οδηγούν σε παρόμοια σήματα ανάπτυξης σε όλα τα καρκινικά κύτταρα.
Αυτή η υπόθεση φαίνεται να είναι λανθασμένη. Αυτό αναφέρουν επιστήμονες με επικεφαλής τον Markus Morkel κα τονι Nils Blüthgen από τη γερμανική κοινοπραξία για την Έρευνα του Καρκίνου (DKTK), στο περιοδικό Nature Communications.
Στο DKTK, ερευνητές και γιατροί συνεργάζονται σε 8 τοποθεσίες στη Γερμανία για να φέρουν όσο το δυνατόν πιο πιο γρήγορα στην κλινική πράξη τις ελπιδοφόρες προσεγγίσεις στην έρευνα για τον καρκίνο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για τη μελέτη τους ανάλυση μεμονωμένων κυττάρων και τεχνολογία οργανοειδών.
Χρησιμοποιώντας αναλύσεις με ένα κύτταρο, οι επιστήμονες μπορούν να διερευνήσουν διαφορές μεταξύ χιλιάδων ξεχωριστών κυττάρων ενός ιστού. Στην τεχνολογία οργανοειδών, τα κύτταρα του καρκινικού ιστού που λαμβάνεται από χειρουργικό υλικό, αναπτύσσονται σε τρισδιάστατες δομές στο εργαστήριο. Επιπλέον, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις υπολογιστών για να καταλάβουν πού και σε ποια θέση θα μπορούσε να εμποδιστεί η επεξεργασία σήματος από το ίδιο το κύτταρο.
"Μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι μεταλλάξεις στο γονίδιο KRAS προκάλεσαν στον καρκίνο του εντέρου σε ένα μόνο τμήμα των καρκινικών κυττάρων μία κυτταρική απόκριση, αλλά όχι σε άλλα", δήλωσε ο Morkel και εξηγεί: Η διαφορά φαίνεται να βρίσκεται στην κυτταρική διαφοροποίηση, δηλαδή, στην τάση του καρκινικού κυττάρου να ωριμάσει σε συγκεκριμένο τύπο κυττάρου.
"Το μεταλλαγμένο γονίδιο BRAF, από την άλλη, ενεργοποίησε τα σήματα ανάπτυξης σε όλες τις καταστάσεις του κυττάρου", συνοψίζει ο Morkel. Η οδός σηματοδότησης KRAS διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κυτταρική διαίρεση και ως εκ τούτου αποτελεί κεντρικό σημείο εκκίνησης για τη στοχευμένη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου. Δεδομένου ότι στον καρκίνο του εντέρου με μεταλλαγμένο KRAS μόνο ένα μέρος των κυττάρων μεταδίδει προφανώς μεταβαλλόμενα σήματα ανάπτυξης, ο όγκος παραμένει συνολικά πολύ ετερογενής. Αυτό καθιστά πολύ δύσκολη την πρόσβαση σε θεραπείες.
