Το "μωσαϊκό" του πολυδιάστατου μοντέλου συμπεριφοράς που ονομάζεται συναισθηματική κακοποίηση σκιαγραφεί μιλώντας στην εκπομπή "Υγεία Πάνω από Όλα" και τη Φωτεινή Γεωργίου ο ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής, Δημήτρης Παπαδημητριάδης.
Όπως επισημαίνει, εμφανίζεται ειδικά σε γάμους που είναι δυσλειτουργικοί στην πορεία του χρόνου και μπορεί ακόμα και να φέρει εγκλωβισμό στο άτομο που υφίσταται την κακοποίηση. Διαφοροποιείται μάλιστα από έναν καθημερινό καβγά από το γεγονός ότι σε αυτόν ακούγονται και οι δυο φωνές ενώ στην περίπτωση της κακοποίησης ο άλλος που τη δέχεται δεν ακούγεται, αλλά υφίσταται ένα συνεχή δριμύ κατηγορώ, μια συνεχή ενοχοποίηση, ενώ νιώθει μάλιστα ο ίδιος υπεύθυνος για ο,τι έχει συμβεί και δεν μπορεί να αντιδράσει καθώς είναι ο ίδιος όμηρος της κατάστασης αυτής.
Από τη μεριά του, ο κακοποιητής νιώθει ανεπάρκεια και φόβο ότι θα μείνει μόνος και ότι δεν θα τα καταφέρει στη ζωή, γι' αυτό και προβαίνει στην μορφή αυτή βίας. Είναι μάλιστα σύνηθες φαινόμενο να "κουμπώνουν" σε αυτή τη σχέση άνθρωποι από τη μια μεριά που είναι πολύ εξαρτητικοί, με ανθρώπους που είναι πολύ χειριστικοί και επομένως αυτό είναι πολύ δύσκολο στην πορεία να διαχωριστεί.
Όπως εξηγεί ο κ. Παπαδημητριάδης, ο άνθρωπος που δέχεται την κακοποίηση νιώθει αόρατος, βουβός, μη ελκυστικός, νιώθει επίσης ότι δεν μετράει ως άνθρωπος, ότι τον εγκαταλείπουν ξανά και ξανά και ότι εν γένει είναι εγκλωβισμένος. Γι'αυτό πρόκειται για έναν φαύλος κύκλος, με το άτομο να αισθάνεται ότι είναι συνυπεύθυνο, να φοβάται ότι θα μείνει μόνο, ότι κινδυνεύει η επένδυση χρόνων αλλά και ότι ο κακοποιητής τον έχει ανάγκη. Αυτή είναι άλλωστε η κινητήρια δύναμη του κακοποιητικού κύκλου: η διαβεβαίωση μετά από κάθε κακοποιητική συμπεριφορά ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.
Η κύρια αιτία που ο κακοποιητής κάνει όσα κάνει, ωστόσο, είναι η εσωτερική δυστυχία του, γιατί πιθανότατα έχει μεγαλώσει με την αντίληψη ότι τα πράγματα δεν θα του πάνε καλά και έχει αναπτύξει φόβο ότι θα είναι ανεπαρκής ή μόνος και άρα προσπαθεί να ελέγξει το περιβάλλον του για να προστατεύσει τον εαυτό του από τα συναισθήματα της ανεπάρκειας.
Ως βασική λύση προκρίνει ο κ. Παπαδημητριάδης να απομακρυνθεί το άτομο από το να είναι εστιασμένο στο πως θα βελτιωθεί και θα επισκευαστεί η σχέση και να επενδύσει στην προσωπική του ανάρρωση με ανάκτηση της αίσθησης της αυτονομίας, επανάκτηση της σχέσης με τους φίλους του και τα χόμπι του.
