Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό «JAMA Internal Medicine» αποκαλύπτει τα καλύτερα διαθέσιμα εργαλεία αξιολόγησης για να διαπιστωθεί η σοβαρότητα του παραληρήματος σε νοσηλευόμενους ασθενείς.
Το παραλήρημα είναι μια κοινή, σοβαρή και συχνά μη αποφευχθείσα επιπλοκή στους ηλικιωμένους ασθενείς.
Μία τέτοια μελέτη αποτελεί, ένα σημαντικό βήμα ως προς την καλύτερη τη διαχείριση του παραλήρημα σε ηλικιωμένους, καθώς προσφέρει τη δυνατότητα πέρα από την απλή αξιολόγηση της κατάστασης, ο κλινικός ιατρός αναγνωρίζει τη σοβαρότητα αυτής αλλά και να αναπτυχθούν αποτελεσματικές θεραπείες.
Η ποιότητα των εργαλείων που είναι διαθέσιμα για τη μέτρηση της σοβαρότητας του παραληρήματος έχει αναγνωριστεί ως πολύ σημαντική για την παρακολούθηση της πρόγνωσης, την παρακολούθηση της αντίδρασης στη θεραπεία και την εκτίμηση του βάρους της περίθαλψης κατά τη διάρκεια και μετά τη νοσηλεία.
Μια ερευνητική ομάδα, στην οποία συμμετείχαν 21 επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, το Ινστιτούτο Marcus για την έρευνα των ηλικιωμένων (Hebrew SeniorLife) και 10 άλλοι ακαδημαϊκοί οργανισμοί στις Η.Π.Α. και την Κίνα, έψαξε βάσεις δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων 9.409 άρθρων που αφορούσαν τη μέτρηση της σοβαρότητας του παραληρήματος. Αναθεώρησαν το πλήρες κείμενο των 228 και προσδιόρισαν 42 διαφορετικά για να τα διερευνήσουν περαιτέρω. Εφαρμόζοντας προκαθορισμένα κριτήρια σχετικά με τη συχνότητα χρήσης, τη μεθοδολογική ποιότητα, την εγκυρότητα ή την εγκυρότητα και την ευρεία κάλυψη του τομέα εντοπίστηκαν 6 τελικά εργαλεία υψηλής ποιότητας.
Συμπεριέλαβαν, τη Μέθοδο Αξιολόγησης της Σύγχυσης, την Εξέταση Κρουστικής Εξέλιξης, τον Παράδεισο-Ο-Μετρητή, την Κλίμακα Παρατήρησης του Delirium, τη Κλίμακα Αξιολόγησης του Delirium και τη Κλίμακα Αξιολόγησης του Απομνημονευτικού Αποκριτηρίου. Αυτά τα μέτρα τους επέτρεψαν την ακριβή μέτρηση της σοβαρότητας του παραληρήματος για τη βελτίωση της κλινικής φροντίδας σεμια κοινή και καταστροφική κατάσταση. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι αυτή η εργασία θα τονώσει την αυξημένη χρήση και τη σύγκριση των εν λόγω μέσων.
Σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης, Sharon K. Inouye, MD, MPH, Διευθύντρια στο Κέντρο Brain Brain, στο Ινστιτούτο Marcus και Καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess, η μέτρηση για τις επιπτώσεις είναι σημαντική, και οι προσπάθειες για τη διαστρωμάτωση του κινδύνου, τη στοχευμένη θεραπεία και την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων είναι ήδη δυνατές και εφικτές με τις υπάρχουσες προσεγγίσεις.
Ο πρώτος συγγραφέας, Richard N. Jones, ScD, από το Brown University επεσήμανε ότι οι μετρήσεις της σοβαρότητας του παραληρήματος πρέπει να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην πρόοδο της κλινικής περίθαλψης και έρευνας για άτομα με παραλήρημα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 12 εκατομμύρια ηλικιωμένοι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα παραληρήματος κάθε χρόνο, με κόστος άνω των 164 δισεκατομμυρίων δολαρίων (2011) σε ετήσιες δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη.
Το παραλήρημα είναι τρομακτικό για τους ασθενείς και τις οικογένειες, παρατείνει την παραμονή στο νοσοκομείο, καθυστερεί την αποκατάσταση και αυξάνει τους κινδύνους για άνοια και θάνατο.
Παρά τη σημασία που έχει για την ασφάλεια των ασθενών και τη δημόσια υγεία, το παραλήρημα συχνά δεν αναγνωρίζεται από τους κλινικούς ιατρούς και οι αποτελεσματικές θεραπείες παραμένουν ασαφείς.
Να σημειωθεί ότι οι μελέτες αυτές σε κάθε χώρα υποστηρίχθηκαν με επιχορηγήσεις από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.
