Άνοια: Η συνήθεια που μας κάνει να «χάνουμε» το μυαλό μας

Όλοι είδαμε λίγο τηλεόραση παραπάνω την περίοδο της πανδημίας είτε μέσω κάποια διάσημης πλατφόρμας είτε απλά μέσω της συμβατικής τηλεόρασης. Αυτή όμως η τόσο απλή συνήθεια φαίνεται πως μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για τους ανθρώπους στη μέση ηλικία, καθώς οι ειδικοί προειδοποιούν ότι ακόμα και ένας μέτριος χρόνος παρακολούθησης αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας.  Μάλιστα τονίζουν τη σημασία των πρακτικών εκείνων που προάγουν την υγεία του εγκεφάλου για τους ενήλικες ηλικίας 45-64 ετών.

«Τα ευρήματά μας αποδεικνύουν ότι ο χρόνος που παρακολουθούμε τηλεόραση, είναι ένας τύπος αδρανούς συμπεριφοράς και μπορεί να σχετίζεται με τη γνωστική εξασθένιση και τους δείκτες απεικόνισης της υγείας του εγκεφάλου» σημειώνει η επικεφαλής της έρευνας Priya Palta επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικών Επιστημών και Επιδημιολογίας στο Columbia University, Vagelos College of Physicians and Surgeons στη Νέα Υόρκη.

Η έρευνα εξέτασε περίπου 1.600 ενήλικες με διάμεση ηλικία τα 76 έτη που πραγματοποίησαν διάφορες κλινικές επισκέψεις. Στην πρώτη και την τρίτη επίσκεψη, όλοι οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι δεν παρακολούθουσαν συχνά τηλεόραση και στην πέμπτη επίσκεψη τους υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Χρησιμοποιώντας αυτές ως εναρκτήριο σημείο για την έρευνα, οι ερευνητές εξέτασαν διάφορους δομικούς δείκτες εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου της «γκρίζας ύλης» του εγκέφαλου κάθε συμμετέχοντος. Η γκρίζα ύλη είναι ο σκοτεινότερος ιστός του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού που εμπλέκεται στον έλεγχο των μυών και παίζει σημαντικό ρόλο στη μνήμη, την προσοχή, την αντίληψη, τη σκέψη, τη γλώσσα και τη συνείδηση. Όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος της τόσο καλύτερες είναι και οι γνωστικές δεξιότητες του ατόμου.

Η Δρ Palta και η ομάδα της διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν συχνά τηλεόραση είχαν μικρότερο όγκο της «γκρίζας ύλης» περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα στη ζωή τους, γεγονός που υποδηλώνει την αλλοίωση του εγκεφάλου. Μάλιστα, η σωματική άσκηση των συμμετεχόντων και η ρουτίνα γυμναστικής τους δεν άλλαξαν τους συσχετισμούς μεταξύ του χρόνου προβολής κατά τη διάρκεια της μέσης ηλικίας με τη δομή του εγκεφάλου και τις μετρήσεις της «γκρίζας ύλης». Επιπλέον, η συσχέτιση του χρόνου παρακολούθησης με την «γκρίζα ύλη» ήταν μεγαλύτερη για όσους παρακολουθούσαν συστηματικά τηλεόραση.

Ως μέρος μιας άλλης έρευνας, οι μελετητές παρακολούθησαν ακόμα 10,700 ενήλικες από τις Ηνωμένες Πολιτείες με μέση ηλικία τα 59 έτη. Οι συμμετέχοντες κατέγραψαν τις συνήθειες τους όσον αφορά την τηλεόραση για ορισμένα χρόνια μετρώντας τη συχνότητα αλλά και την επαναληψιμότητα της τηλεοπτικής παρακολούθησης. Τα δεδομένα καταγράφονταν σε βάθος 15 χρόνων και οι ενήλικες χρειάστηκε να συναντήσουν 4 φορές τους ερευνητές μέσα σε αυτό το διάστημα, με την τελευταία συνεδρία να τους βρίσκει να λύνουν γλωσσικά, γνωστικά, λειτουργικά ή τεστ μνήμης αλλά και τεστ ταχύτητας.

Αυτό που ανακάλυψαν οι ερευνητές σε αυτή την περίπτωση είναι πως σε σύγκριση με όσους δεν παρακολουθούσαν συχνά τηλεόραση, οι σχεδόν καθημερινοί τηλεθεατές είχαν εώς και 6,9 μεγαλύτερες πιθανότητες να δουν τις γνωστικές τους λειτουργίες να φθίνουν μέσα σε 15 χρόνια, υποδηλώνοντας χειρότερες επιδόσεις στα γνωστικά τεστ κατά τη διάρκεια της μελέτης.