Ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Huiying Li, της Ιατρικής Σχολής David Geffen του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες (UCLA) και οι συνεργάτες του αποκάλυψαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ισορροπία των βακτηρίων στο δέρμα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ακμής.
και παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας Μικροβιολογίας 2017, που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ακμή είναι μια χρόνια, φλεγμονώδης νόσος του δέρματος που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη βλατίδων, σπυριών, κυστών και άλλου τύπου βλαβών.
Οι περιοχές του σώματος που πλήττονται περισσότερο από την ακμή είναι το πρόσωπο, το λαιμό, το στήθος, οι ώμοι και η πλάτη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περιοχές αυτές έχουν υψηλό αριθμό σμηγματογόνων αδένων. Μερικές φορές, όμως, παράγεται πλεόνασμα σμήγματος που μπορεί να φράξει τους πόρους, δημιουργώντας ένα πρόσφορο περιβάλλον ανάπτυξης βακτηρίων, που μπορούν να οδηγήσουν σε φλεγμονή και στην ανάπτυξη ακμής.
Το βακτήριο Propionibacterium acnes θεωρείται βασικός παράγοντας ανάπτυξης ακμής. Μελέτες έχουν δείξει ότι η P. acnes χρησιμοποιεί το σμήγμα ως πηγή ενέργειας και η παρουσία του στους πόρους ξεκινά μια ανοσολογική απόκριση, που προκαλεί φλεγμονή.
Ωστόσο, η P. acnes βρίσκεται σε πόρους με και χωρίς ακμή, γεγονός που σημαίνει ότι δεν είναι μόνο η παρουσία του βακτηρίου που οδηγεί την κατάσταση του δέρματος.
Για τη μελέτη τους - η οποία έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό Scientific Reports – ο Δρ Λι και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να μάθουν περισσότερα σχετικά με το ρόλο των βακτηρίων στην ανάπτυξη της ακμής.
Στη μελέτη έλαβαν μέρος 72 άτομα, εκ των οποίων οι 38 είχαν ακμή και οι 34 όχι. Χρησιμοποιώντας λωρίδες καθαρισμού πόρων από το φαρμακείο, οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα θυλακίων δέρματος από κάθε συμμετέχοντα.
Στη συνέχεια, η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο ανάλυσης της αλληλουχίας του DNA για να προσδιοριστεί το προφίλ της μικροχλωρίδας του δέρματος για κάθε άτομο.
Από τη σύγκριση των μικροβιωμάτων δέρματος των ατόμων με και χωρίς ακμή, οι ερευνητές εντόπισαν κάποιες διαφορές σε στελέχη του P. acnes.
Βρήκαν ότι οι ενήλικες χωρίς ακμή έφεραν το μικρόβιο με γονίδια που σχετίζονται με τον βακτηριακό μεταβολισμό. Τέτοια γονίδια πιστεύεται ότι εμπλέκονται στην ανάσχεση της αποικισμού των επιβλαβών βακτηρίων στο δέρμα.
Ωστόσο, οι ενήλικες με ακμή είχαν υψηλότερα επίπεδα των παθογόνων γονιδίων που σχετίζονται με το P. acnes. Αυτά περιλαμβάνονται γονίδια που συνδέονται με την παραγωγή των βακτηριακών τοξινών που προάγουν φλεγμονή και την κακή υγεία του δέρματος.
Χρησιμοποιώντας τις διαφορές στα γονίδια της P. acnes, η ομάδα ήταν σε θέση να προβλέψει με ακρίβεια την παρουσία της ακμής.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη τους ρίχνει φως στους υποκείμενους μηχανισμούς που οδηγούν σε ανάπτυξη ακμής και τα αποτελέσματά τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εξατομικευμένες θεραπείες ακμής, όπως με προβιοτικά που να στοχεύουν σε συγκεκριμένα στελέχη βακτηρίων.
