“Με το ‘Κιβώτιο’ συναντήθηκα πολύ μικρός, καθώς, όταν το διάβασα για πρώτη φορά, ήμουν μαθητής της Β’ Λυκείου, τρία με τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση. Μου το έδωσε ένας φίλος μου βιβλιοπώλης που επέμενε να το διαβάσω” έχει δηλώσει ο ηθοποιός Φώτης Μακρής με αφορμή την παρουσίαση από τον ίδιο, η οποία θα ανέβει στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων το Σάββατο 10 και την Κυριακή 11 Νοεμβρίου στις 21.00
Ο Φώτης Μακρής συναντήθηκε ξανά με “Το Κιβώτιο” ύστερα από τριάντα χρόνια και έχοντας ήδη διανύσει μια πορεία μέσα στην Αριστερά, αλλά και απέχοντας κάποια στιγμή και από τις εκλογές, όπως έχει πει. Για το ποια θεωρεί ίσως τη σημαντικότερη στιγμή του μονόλογου, ο ηθοποιός απαντά: “Το φινάλε, όταν ο ήρωας λέει πως ‘Δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα από όσα γίνανε, το κιβώτιο είναι άδειο’. Κάθε φορά κομπιάζω και αναρωτιέμαι πώς να το πω. Επί της ουσίας αρνούμαι να το πω, λέω όχι στον εαυτό μου. Το κιβώτιο συμβολίζει την διάψευση, την προδοσία, το ανολοκλήρωτο, την απάτη. Αυτό που βιώνουμε, δηλαδή, τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Είναι μια παράσταση που θα ήθελα πάρα πολύ να την δουν όλοι οι πολιτικοί μας. Ίσως...
Το βιβλίο του Αλεξάνδρου είναι, κατά την γνώμη μου, ένα από τα συγκλονιστικότερα Ελληνικά μυθιστορήματα. Η προδοσία, η διάψευση, η αποτυχία των ιδεολογιών, το υπαρξιακό είναι τα θέματα που διαπραγματεύεται το μυθιστόρημα και που νομίζω ότι εκφράζουν απόλυτα τους δύσκολους καιρούς που περνάμε όλοι μας στην χώρα μας. Είναι ένα μυθιστόρημα που το διάβασα σε νεαρή ηλικία και το κουβαλούσα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια. Και ήρθε η στιγμή να το χρησιμοποιήσω ως υλικό για να εκφραστώ μέσα από την τέχνη μου, την τέχνη του θεάτρου.
Πέρα από αυτό, είναι και κάποιος εντελώς προσωπικός λόγος που το επέλεξα και που το περιγράφω ως εξής στο δελτίο τύπου της παράστασης:
Κάποτε ζούσε κάποιος που πίστευε σε μια αριστερά που θα καλυτέρευε τη ζωή μας και θα περιόριζε τις αδικίες και τις ανισότητες. Πίστευε σε μια αριστερά που θα έβαζε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε προτεραιότητα. Που θα φρόντιζε τα βασικά αγαθά όπως η τροφή, η υγεία και η εκπαίδευση, θα ήταν αδιαπραγμάτευτα και προσιτά σε όλους.Τελευταία φορά που ψήφισε, ήταν το μακρινό 1985. Έκτοτε προτίμησε την εκλογική σιωπή. 30 χρόνια αργότερα, υπέκυψε στον πειρασμό να πιστέψει ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει και στις 25 Ιανουαρίου 2015 ξαναψήφισε…
Ο μόνος τρόπος να εκφράσει την απογοήτευση, την διάψευση και τον θυμό που τον έχουν κυριεύσει , είναι προς το παρόν η Τέχνη του…
Η παράσταση έχει στόχο, όπως τον έθεσε ο πρωταγωνιστής της, "να μπορέσουμε να σκεφτούμε με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Να ψάξουμε να βρούμε την δική μας αποστολή και να δούμε πως αυτή η αποστολή θα συσπειρώσει γύρω της όλο και περισσότερους, με απώτερο σκοπό την απελευθέρωσή μας από όλα αυτά που μας καταδυναστεύουν."
“Το Κιβώτιο” υπήρξε η αφορμή ο Φώτης Μακρής να είναι υποψήφιος στα Βραβεία Κουν. Η παράσταση που έχουν αγκαλιάσει κοινό και κριτικοί περιοδεύει σε πόλεις της ελληνικής επαρχίας με επιτυχία, αφηγούμενη την ιστορία μιας ομάδας ανταρτών που στα τέλη του ελληνικού εμφυλίου αναλαμβάνει έπειτα από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο άγνωστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά, μέχρι που τελικά σώζεται μόνο ένας αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται ότι είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει.
Έγραψαν για την παράσταση:
"Μία από τις κορυφαίες θεατρικές μεταφορές λογοτεχνικών έργων τα τελευταία χρόνια"
Θοδωρής Μπόνης, Εξώστης
"Mια καταπληκτική παράσταση που όλοι χρωστάμε στους εαυτούς μας. Να πάτε οπωσδήποτε"
Μαρίνα Καρτελιά, artmag.gr
"Ο Φώτης Μακρής, σκηνοθετώντας τον εαυτό του, αποδίδει συνταρακτικά αυτό το τραγικό κείμενο που έχεις την εντύπωση πως είναι ντοκουμέντο κι αν δεν είναι θα μπορούσε να είναι και μάλιστα αυτούσιο."
Κώστας Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα
"Ο Φώτης Μακρής, βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του. Ξεδιπλώνει στη σκηνή όλο το ταλέντο του κάνοντας μια ανατριχιαστική κατάθεση ψυχής "
Μαριάνθη Κουνιά, Παραπολιτικά
