"Το ταξίδι μας για να δείξουμε τις παραστάσεις μας στην Αθήνα, ξεκίνησε την Κυριακή 7-5-17 με το πλοίο. Ένα πλοίο που χώρεσε θαρρώ το άγχος μας, τα σκεύη, τα νιάτα, το χαμόγελο, αλλά και τους κόμπους μας.
Η Δευτέρα 8-5-17, ήταν μια εμπειρία ξέχωρη για μας. Επισκεφτήκαμε το υπό ίδρυση Καλλιτεχνικό σχολείο Κερατσινίου και δώσαμε την πρώτη μας παράσταση με τίτλο .
«Άνθρωποι: πρόσφυγες και …τότε και τώρα», μια διαχρονική αναφορά στην προσφυγιά και τη μετανάστευση των ανθρώπων. Εκεί λύθηκε ο πρώτος μα ς κόμπος, μ έναν λυγμό από τους πρόσφυγες κατοίκους του Κερατσινίου. Η πρώτη ενθάρρυνσή μας με τον καλύτερο τρόπο. Όλη η τοπική κοινωνία πείσθηκε για το έργο των καλλιτεχνικών σχολείων!
Η Τρίτη 9-5-17, ήταν μαγεία, το μέγαρο Μουσικής που άνοιξε για μας και τα προσφυγάκια. Συγκλονιστικές στιγμές! Συγκινητικές, ανθρώπινες, στιγμές. Όλοι μίλησαν για την ανάγκη αυτή, των στιγμών την ανάγκη, να μορφώνεται ο άνθρωπος όπου και να ναι, να χει ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Όλοι μίλησαν για τον κόσμο που πρέπει να οικοδομήσουμε . Αυτόν που δεν θα χει πόλεμο. Υπουργοί, γραμματείς , αρχιεπισκοπή, επίσημοι… Αλλά κυρίως τα μάτια των συμμαθητών μας προσφύγων. Αυτά τα μάτια που έδιναν υπόσχεση πως μαζί θα παλέψουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε! Δάκρυα χαράς και πείσματος.
Εμείς πάλι εκεί, με την παράστασή μας « Κρήτη: αυτός ο κόσμος ο μικρός… ο μέγας». Μινωική Κρήτη και μύθοι και τα μηνύματά τους στο σήμερα. Κουρήτες, μινωική αυλή, ο Όμηρος και αναφορές του στην Κρήτη, ο Λαβύρινθος, και τέλος ο Ίκαρος , ο μύθος που μας εμπνέει. Εκεί ήταν και τα άλλα καλλιτεχνικά σχολεία , με υπέροχες παραστάσεις. Όλοι γευτήκαμε την αποθέωση από τους πρόσφυγες συμμαθητές μας. Η ανταμοιβή μας για την κούραση .
Ευχαριστούμε θερμά τον κο Αρναουτάκη Σταύρο και το περιφερειακό ταμείο καθώς και τον Δήμο Χερσονήσου για την ευγενική χορηγία και την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης και διαμονής μας στην Αθήνα."
Οι μαθητές του καλλιτεχνικού σχολείου Ηρακλείου που μετείχαν στις παραστάσεις και η διευθύντρια του σχολείου Καλουδιώτη Μαρία.
