Δύο τελευταίες παραστάσεις αυτό το Σαββατοκύριακο στο Materia Prima για το έργο «Μια στιγμή να πάρω τη ζακέτα μου – Αλέκα Παΐζη, το ξόδι».
Η ενθουσιώδης υποδοχή της 40ης δημιουργίας της Ομάδας Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ, φθάνει στο τέλος της. Το φιλοθεάμων κοινό έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τα έργα και τις ημέρες των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων του Μεγάλου Κάστρου -της ηθοποιού Αλέκας Παΐζη και της ποιήτριας Κατίνας Παΐζη- για δύο ακόμη βραδιές: το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Ιανουαρίου. Η περίπτωση της παράτασης αποκλείεται για λόγους προγραμματισμού.
Αμέσως μετά, το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου, η παράσταση ταξιδεύει στο Ρέθυμνο και στο στούντιο The Garage.
«Η ποιήτρια Κατίνα Παΐζη και η αδελφή της Αλέκα, η σπουδαία ηθοποιός, ήταν αγαπημένες φίλες της Ευρυδίκης Τρουλλινού και νονά του γιού της. Έτσι, στο ηρακλειώτικο οικογενειακό περιβάλλον άκουγα ιστορίες πολύ ξεχωριστές για τις δυο γυναίκες, ενώ νωρίς από την δεκαετία του '90, τις γνώρισα. Ο μύθος τους - ήταν εκείνες που από μια μεγάλη παρέα κοριτσιών του μεσοπολεμικού Ηρακλείου, με σπουδές, όνειρα και ομορφιά – «πέταξαν» στην Αθήνα και άφησαν τα χνάρια τους στις τέχνες. Για λόγους που τότε δεν καταλάβαινα, μετά τον θάνατο της Κατίνας, η Αλέκα με «προμήθευε» και με διάφορα δώρα, φωτογραφίες κυρίως από τη ζωή τους. Η ίδια είχε τακτοποιήσει το αρχείο της αδελφής της όπου βρήκα σπουδαία ντοκουμέντα για μιαν ολόκληρη εποχή. Μου έλεγε και τόσες ιστορίες όταν πήγαινα να τη δω στο θέατρο και στο σπίτι της, στην οδό Αριστοδήμου. Έτσι έγραψα το βιβλίο για την Κατίνα με τίτλο «Πόσο πολύ σ' αγάπησα» από το διαχρονικά ομότιτλο σπουδαίο τραγούδι (δυστυχώς είναι εξαντλημένο). Γύρισε ο καιρός, και με την βοήθεια πάντα του γιου της Κατίνας Ορέστη Ζωγράφου, και την προτροπή του σκηνοθέτη Δημήτρη Φοινίτση πήρε μορφή ο θεατρικός μονόλογος που ετοιμάστηκε από τον ίδιο.» - Νίκη Τρουλλινού
Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Τη νύχτα που η γηραιά ηθοποιός πεθαίνει, η μεγάλη της αδελφή κατεβαίνει στη γη να την προϋπαντήσει. Η ποιήτρια του μεσοπολέμου -στεγνή από ανθρώπινα δάκρυα- ξετυλίγει το κουβάρι των κοινών αναμνήσεων και όλος ο περασμένος αιώνας παρελαύνει εμπρός μας. Αθώος, συναρπαστικός, ανελέητος. Από τα πρώτα χρόνια του βίου τους στο Ηράκλειο μιας άλλης εποχής, στην Αθήνα της Κατοχής, στις πίκρες, τις στερήσεις, τις χαρές, τις αγωνίες, τις εξορίες και στον διαρκή αγώνα της ζωής και της σκηνής. Η σκηνοθετική ιδέα επάνω στο βιογραφικό και ποιητικό λεκτικό υλικό εστιάζει στην καταγωγή των αδελφών και στο πως στην Κρήτη ξαγρυπνούμε τον νεκρό, την τελευταία νύχτα στο σπίτι του. Το «ξόδι» της Αλέκας με όλο το τυπικό του δύσκολου αποχαιρετισμού και με συνήθειες χαμένες πια -που η παράσταση ξαναθυμίζει. Βράδυ 4ης Φεβρουαρίου 2009 στον πρώτο όροφο κάπου στην οδό Αριστοδήμου, στον Λυκαβηττό, η Κατίνα μοιραία ξαναβρίσκει την Αλέκα. Κι εμείς δυο συγκλονιστικές γυναίκες της τέχνης (και) της ζωής!
Στην παράσταση οι θεατές παύουν να έχουν παθητικό ρόλο. Διαβάζουν ξεχασμένα ποιήματα της Κατίνας Παΐζη, πίνουν κονιάκ, γεύονται τονωτικές τροφές και μνημονεύουν ζωηρά τα απολεσθέντα πρόσωπα, συμμετέχοντας ενεργά στην «αγρύπνια» και στην πρόταση του σκηνοθέτη για ένα ήπια διαδραστικό θέατρο μνήμης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Νίκη Τρουλλινού
Σκηνοθεσία – Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Φοινίτσης
Ερμηνεία: Ανάστα Αργυροπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Μικαέλα Κεφαλογιάννη
Φωτογραφίες: Χρήστος Τσουμπλέκας
Παραγωγή: Νόημα
Παραστάσεις:
Σάββατο 21:15 (βραδινή)
Κυριακή 19:15 (απογευματινή)
Έως και τις 26 Ιανουαρίου στο artspace Materia Prima (Στρατηγού Βάσου 8 & Λεωφ. Πλαστήρα, Χανιόπορτα – Ηράκλειο)
Διάρκεια παράστασης (χωρίς διάλειμμα): 75΄
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Πληροφορίες – κρατήσεις: 699 7166 210
