Ο καταξιωμένος Τάκης Θεοδωρόπουλος, γνωστός και από τη στήλη καθημερινού χρονογραφήματος που διατηρεί στην εφημερίδα Η Καθημερινή, ταξιδεύει στην Κρήτη για να μιλήσει για το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Σελάνα, ένα μυθιστόρημα για την περιπέτεια της δημιουργίας που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με τίτλο «Το μυθιστόρημα του Παρθενώνα».
Η εκδήλωση θα λάβει χώρα την Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2019, στις 7 το βράδυ, στο NTORE SYMPOSIA (Πλατεία Ελευθερίας), στο Ηράκλειο, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η φιλόλογος Χριστίνα Αλεξάκη, ο παιδίατρος-νεογνολόγος Γιάννης Νταγιάννης και ο μαιευτήρας-γυναικολόγος, Δρ Πανεπιστημίου Κρήτης Σταύρος Σηφάκης. Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος θα απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου.
Η μακραίωνη βιογραφία του Παρθενώνα ξεκινά με τον αγώνα του δημιουργού-αρχιτέκτονα ανάμεσα στην έμπνευσή του και τη δύναμη της δημοκρατίας.
Ο Παρθενών, όπως όλα τα μεγάλα αριστουργήματα, κρύβει στη μορφή του και την εμπειρία ζωής του δημιουργού του, του Ικτίνου: τις επιθυμίες, τους έρωτες, τις απογοητεύσεις, τις αμφιβολίες, τις αγωνίες και τους φόβους του. Τη δίνη αυτής της εμπειρίας σαρώνει η μυθιστορηματική αφήγηση ταξιδεύοντας στην άλλη άκρη του χρόνου, στην καρδιά μιας Αθήνας, όπου ο δήμος είναι «τύραννος», όπως τον αποκαλεί ο Ευριπίδης, και οι θεοί εξακολουθούν να ενδιαφέρονται και να παρεμβαίνουν στο ανθρώπινο σύμπαν. Οδηγός στην περιπέτεια η δαιμονική και μαγευτική συγχρόνως Σελάνα, σύντροφος ζωής του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.
Όπως εξηγεί ο Τάκης Θεοδωρόπουλος: …με το μυθιστόρημα αυτό γεύτηκα τα αποφάγια που άφησε στο τραπέζι της η ευωχία των μελετητών τόσων αιώνων. Πέρασα χρόνια διαβάζοντας τα έργα τους, άλλοτε με περιέργεια, άλλοτε με θαυμασμό κι άλλοτε από υποχρέωση. Όμως άλλο έψαχνα, κι ας ήξερα πως δεν θα μπορέσω να το βρω στις σελίδες που καταγράφουν με εξαιρετική ακρίβεια αριθμούς, διαστάσεις, αποστάσεις και όσα άλλα μέσα διαθέτει ο ανθρώπινος νους για να περιγράψει το ορατό. Οι πειρασμοί ήσαν πολλοί. Σκέφτηκα μια βιογραφία του Παρθενώνα που θα στηριζόταν αποκλειστικά σε ιστορικές μαρτυρίες, από τον Κέκροπα ως τον Μανόλη Κορρέ. Όμως τελικά υπέκυψα στην έξη μου –την έξη του μυθιστοριογράφου– διότι αυτή υπηρετεί καλύτερα το ζητούμενο. Επειδή όμως το «Μυθιστόρημα του Παρθενώνα» δεν τελειώνει με τη δημιουργία του, ευελπιστώ να συνεχίσω με τα επόμενα επεισόδια του μακραίωνος βίου του.
Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο
Μετά από δεκαπέντε χρόνια απουσίας ξαναβρήκες την Αθήνα, σε σχετικό αναβρασμό, περίπου όπως την άφησες. Ό,τι αλλάζει διαρκώς μένει πάντα το ίδιο. Στον λόφο, σαν κατάλοιπα οδοντοστοιχίας μαυρισμένης από τη φθορά, άσκεπα και ξεκρέμαστα, στέκονταν ακόμη τα ίχνη του πρώτου ναού που έκαψαν οι Πέρσες. Κάτι κοντόχοντροι κίονες με τα ξεθωριασμένα χρώματά τους κι ένα υπόλοιπο από αέτωμα με τον Κέκροπα, τον «ενδιάμεσο άνθρωπο», με κεφαλή και κορμό άνδρα που κατέληγε σε μια μεγαλοπρεπέστατη φολιδωτή ουρά ερπετού. Ο «ενδιάμεσος άνθρωπος», ένας άνθρωπος που δεν έχει γίνει ακόμη άνθρωπος, αφού δεν έχει σταθεί στα πόδια του, ένας υποψήφιος άνθρωπος.
