*Συνέντευξη στην Αφροδίτη Γ. Γερωνυμάκη
Ο Ορφέας Περίδης είναι ένας καλλιτέχνης τα τραγούδια του οποίου τα έχουμε όλοι τραγουδήσει και συνδέσει με πολλές όμορφες αναμνήσεις. Η αρχή έγινε το 1989 με τα τραγούδια που έδωσε στον Νίκο Παπάζογλου για τον δίσκο του «Σύνεργα», στη συνέχεια ήρθε η συμμετοχή του στους Αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας ενώ η μεγάλη επιτυχία έφτασε με τη «Φωτοβολίδα» το 1993, από εκεί και έπειτα όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην σύγχρονη ελληνική μουσική ιστορία. Ο Ορφέας Περίδης έχει ήδη αφήσει το προσωπικό του στίγμα στη ελληνική μουσική σκηνή και συνεχίζει να πειραματίζεται, να εξερευνά και μέσω της μουσικής του να μας ταξιδεύει σαν «μεξικάνικο αεράκι πάνω στα Μετέωρα».
Ενόψει της συναυλίας του αύριο στο Ηράκλειο Κρήτης μιλήσαμε μαζί του για τις μουσικές του αναμνήσεις, την αγάπη του για την Κρήτη και τα ριζίτικα αλλά και για τα άμεσα μελλοντικά του σχέδια
Ποια είναι η πρώτη μουσική σας ανάμνηση ως παιδί;
Νομίζω ότι η πρώτη- πρώτη ανάμνησή μου είναι το νανούρισμα της μάνας μου.
Μου κάνει και εμένα εντύπωση αλλά το θυμάμαι, θα ήμουν τεσσάρων –πέντε χρονών. Θυμάμαι και την κλίμακα και τη μελωδία που μου έλεγε, ήταν μια ανατολίτικη κλίμακα που αργότερα ανακάλυψα ότι ονομάζεται Σαμπάχ στα Τούρκικα. Πρόκειται για μια Βυζαντινή κλίμακα την οποία χρησιμοποιούν και οι Τούρκοι, δεν ξέρω όμως ποιος την διεκδικεί. Υπάρχουν δηλαδή κάποιες κλίμακες τις οποίες χρησιμοποιούν συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, η κλίμακα αυτή λοιπόν στα Τούρκικα θα πει Ανατολή και ακούγοντάς την θυμήθηκα το νανούρισμα της μάνας μου.
Ως επαγγελματίας μουσικός από ποιο είδος μουσικής έχετε επηρεαστεί πολύ ή από ποιους καλλιτέχνες;
Έχοντας μεγαλώσει σε μια λαϊκή οικογένεια άκουγα τα λαϊκά της δεκαετίας του 60 ενώ από τη μεγάλη μου αδερφή έμαθα τους Beatles και τους Rolling Stones που τότε άρχισαν να κάνουν έντονη την παρουσία τους. Έτσι απέκτησα ακούσματα από την Ανατολή και από τη Δύση. Αυτά με ακολούθησαν σε όλη μου την καλλιτεχνική ζωή. Θυμάμαι επίσης ότι αγαπούσα πολύ μια μελωδία του Γιώργου Ζαμπέτα που λέγεται Θεσσαλονίκη και αυτή προσπάθησα να παίξω όταν πήρα για πρώτη φορά κιθάρα στα χέρια μου , παιδάκι τότε 6-7 χρονών.
Έχετε πει σε άλλη σας συνέντευξη ότι έχετε αγαπήσει πολύ την Κρήτη από μουσικής άποψης. Ποια ήταν τα στοιχεία της Κρητικής μουσικής που σας έκαναν να την αγαπήσετε;
Η Κρήτη επάνω στη μουσική, τους στίχους και τις μαντινάδες έχει μια παράδοση αιώνων, πέρα από αυτό πρέπει να σας πω ότι ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου ήταν Κρητικός, από τα Χανιά. Το ότι οι Κρητικοί είναι μεγάλοι μαντιναδόροι το γνωρίζουν όλοι, όπως και το ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή και για πλάκα σου φτιάχνουν ένα στιχάκι που μπορεί να είναι εξαιρετικό και απίθανο. Πιο συγκεκριμένα όμως αυτό που με έκανε να αγαπήσω την Κρητική μουσική ήταν τα ριζίτικα. Αποτυπώνουν μια αίσθηση ελευθερίας και μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι γραμμένα έξω στη φύση, στα βουνά, από ανθρώπους που είναι ελεύθεροι, που κουβαλούν κάτι παλιό. Τα ριζίτικα τα αγαπώ πάρα πολύ.
Από τις τόσες πολλές και όμορφες συνεργασίες που έχετε κάνει υπάρχει κάποια που να ξεχωρίζετε ή κάποια που να σας άφησε μια πιο ιδιαίτερη ανάμνηση;
Δύο συνεργασίες ήταν πολύ σημαντικές, από την άποψη ότι αποκόμισα και ένα CD μέσα από αυτές. Η μία ήταν με τον Μανώλη τον Λυδάκη το 1998-1999 και άλλη μια τώρα με τη Λιζέτα Καλημέρα που βγάλαμε το CD με τίτλο «Εν Φλύα» σε στίχους του Γιώργου Σιδέρη από το Ηράκλειο. Και με τη Μελίνα Κανά ήταν πολύ ωραία η συνεργασία και με τον Σωκράτη Μάλαμα το 2003-2004 που κάναμε μια περιοδεία μαζί το χειμώνα. Όλες οι συνεργασίες αυτές ήταν πολύ σπουδαίες για εμένα.
Από το δίσκο “ Σύνεργα” του Νίκου Παπάζογλου στον οποίο είχατε συμμετάσχει το 1989, μέχρι και σήμερα πως θα περιγράφατε εσείς ο ίδιος τη μουσική σας εξέλιξη;
Από εκείνη την εποχή που έγραψα τα πρώτα μου τραγούδια, γιατί στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου ήταν τα τραγούδια μου, «Φεύγω», «Μάτια μου» και το «Θάνατο θέλω τραγικό», πέρασαν 30 χρόνια. Σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω να γράφω τραγούδια, γιατί ξέρετε αυτό δεν διδάσκεται πουθενά, ούτε στα ωδεία, όλοι οι τραγουδοποιοί άλλωστε είναι αυτοδίδακτοι. Μπορεί να έχεις σπουδάσει μουσική αλλά τραγούδι δεν μπορείς να διδαχθείς από κανέναν. Βλέπεις πως έχουν γράψει οι άλλοι, οι μεγάλοι δάσκαλοι οι Βυζαντινοί, πως έχουν γραφθεί τα δημοτικά τραγούδια, αυτοί είναι οι δάσκαλοί μας. Όταν άρχισα εγώ να μαθαίνω να γράφω τραγούδια παρατήρησα ότι άλλες φορές γίνονταν σύντομα, άλλες φορές περίμενα να ολοκληρωθούν μήνες ή και χρόνια. Το τραγούδι που έχω γράψει και λέγεται «Τα τραγούδια μου τα Αμερικάνικα» το έγραφα τρία χρόνια, ήθελε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, δεν ξέρω γιατί με δυσκόλεψε τόσο πολύ αυτός ο συγκεκριμένος στίχος.
Υπάρχει κάτι που να βρίσκεται ότι λείπει από τη σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή;
Αν υπάρχει κάτι που λείπει θα βρεθεί. Έχω την εντύπωση ότι αυτό που λείπει αυτή την εποχή είναι η δημιουργία γενικότερα, δηλαδή είμαστε φτωχοί σε νέα πρόσωπα. Είναι πολύ λίγα τα νέα πρόσωπα που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια, εκτός βέβαια από κάποιους ανθρώπους που εγώ δεν γνωρίζω γιατί δεν παρακολουθώ όλα τα είδη σε όλες τις μουσικές σκηνές ούτε όλο το σύγχρονο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Για παράδειγμα δεν παρακολουθώ ραπ, δεν ξέρω τους ράπερ, από τους οποίους κάποιοι είναι πολύ αξιόλογοι, λένε εξαιρετικά πράγματα στον στίχο τους. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω κάτι άλλο καινούργιο το οποίο να με έχει συνταράξει, αυτό νομίζω πιο πολύ ότι λείπει παρά κάτι άλλο ιδιαίτερο που δεν έχω ακόμα εντοπίσει.
Τα τραγούδια σας χαρακτηρίζονται από διαχρονικότητα. Ποια στοιχεία είναι αυτά που νομίζετε ότι συμβάλουν στο να αντέχει ένα τραγούδι μέσα στο χρόνο και να αγαπηθεί από διαφορετικές γενιές;
Μπορεί να έχεις γράψει ένα τραγούδι το οποίο το αγάπησε ο κόσμος μια συγκεκριμένη εποχή. Το τραγούδι όμως έχει την ικανότητα να ακούγεται πολλές φορές και σε διάφορες ώρες και εποχές και αν υπάρχει λόγος τότε το αγαπάει η κάθε εποχή. Αυτό πιστεύω, είναι το στοιχείο που προσδίδει μια κλασικότητα σε ένα τραγούδι, είναι το ότι κάτι άξιζε τον κόπο.
Ποια τα σχέδιά σας για φέτος τον χειμώνα;
Αρχικά το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσω ένα cd με δώδεκα παλιά τραγούδια μου από το ρεπερτόριό μου τα οποία τα παίζουμε live. Επίσης, τις πρώτες τέσσερις Παρασκευές του Νοεμβρίου θα βρίσκομαι στο Σταυρό του Νότου στην Αθήνα και κάθε Παρασκευή θα έχω έναν αγαπημένο φίλο καλεσμένο.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Και εγώ σας ευχαριστώ
*Ο Ορφέας Περίδης θα δώσει συναυλία τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Τεχνόπολις στο Ηράκλειο Κρήτης στις 21:15.
