Στην τέχνη την οποία υπηρέτησε για αρκετά χρόνια πριν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ επιστρέφει ο Μιχάλης Αεράκης.
Έχοντας αφήσει τη σφραγίδα του τα τελευταία 17 χρόνια στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης, ο Μιχάλης Αεράκης ανεβαίνει και πάλι στο θεατρικό σανίδι.
Όχι όμως ως διοργανωτής μιας από τις τόσες επιτυχημένες παραστάσεις που έχουν παρουσιαστεί και έχουν ταξιδέψει σε όλη τη χώρα με μεγάλη επιτυχία, αλλά ως ηθοποιός.
Μόνιμα πλέον εδώ και δέκα περίπου μέρες στην Αθήνα, έχει ξεκινήσει πρόβες για το έργο “Ο Αρχιμάστορας Σόλνες” στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Κατερίνα Λέχου, ο Αντίνοος Αλμπάνης κ.ά και πρόκειται να κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Ιλίσια το Σάββατο 5 Οκτωβρίου.
Ο Μιχάλης Αεράκης, μία μέρα πριν αναχωρήσει για Αθήνα, μίλησε στο zarpanews.gr για το νέο κεφάλαιο της ζωής του:
Πώς αποφασίσατε να αποδεχτείτε την πρόταση; Είμαι άνθρωπος του θεάτρου. Αγαπώ το θέατρο, αναπνέω μέσα από τη δύναμη του θεάτρου. Στα Χανιά αλλά και γενικότερα στην Κρήτη αν ήξερα ότι πέρα από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ υπάρχουν και άλλοι επαγγελματικοί θεατρικοί οργανισμοί είναι βέβαιο ότι θα εξαντλούσα όλα μου τα περιθώρια. Δεν υπάρχουν δυστυχώς, οπότε τώρα που αισθάνομαι πολύ καλά ψυχολογικά, ήρθε και “κούμπωσε” μια πολύ ωραία πρόταση του φίλου μου του Γρηγόρη του Βαλτινού να δουλέψουμε μαζί τον χειμώνα σε ένα έργο του Ίψεν που λέγεται Ο Αρχιμάστορας Σόλνες. Είναι το τελευταίο έργο που έπαιξε ο Χορν, ένα καταπληκτικό έργο με ένα εξαιρετικό επιτελείο συναδέλφων καθώς πέρα από τον Γρηγόρη είναι η Κατερίνα Λέχου, ο Αντίνοος Αλμπάνης, ο Κώστας Καστανάς, ένας πολύ καλός ηθοποιός που είχαμε ξανασμίξει στο Εθνικό πριν από αρκετά χρόνια και είναι και δύο νέα παιδιά, η Ιώβη Φραγκάτου και η Κατερίνα Κρέπη σε σκηνοθεσία της ταλαντούχας Αθανασίας Καραγιαννοπούλου που προέρχεται από το θέατρο Τέχνης και πιστεύω ότι θα περάσουμε έναν ωραίο θεατρικό χειμώνα.
Ποιος είναι ο δικός σας ο ρόλος; Είμαι ένας αρχιτέκτονας και έχω παραχωρήσει το γραφείο μου στον Σολνες (Γρηγόρης Βαλτινός). Στο γραφείο όμως αυτό εργάζεται ο γιος μου (Αντίνοος Αλμπάνης), ένας νέος αρχιτέκτονας με όνειρα και φιλοδοξίες. Ο Σολνες όμως φοβάται οτιδήποτε καινούργιο και εμποδίζει αυτήν την επαγγελματική του ανέλιξη. Αυτός είναι ο μύθος του έργου και επίσης, κάτι πολύ σημαντικό: τι συμβαίνει όταν στη ζωή ενός ανθρώπου μιας κάποιας ηλικίας εισβάλει ένας νέος άνθρωπος ή νέο κορίτσι (η νύφη μου, σύζυγος του Αλμπάνη). Είναι ένα αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Ίψεν, γραμμένο το 1892. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, ενώ παραστάσεις θα δίνονται κάθε μέρα εκτός Δευτέρας και Τρίτης μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Θα ακολουθήσουν 20 μέρες στη Θεσσαλονίκη, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχιστεί και του χρόνου.
Πώς προέκυψε η πρόταση; Με τον Γρηγόρη έχουμε αναπτύξει τα τελευταία πολλά χρόνια μια σχέση φιλίας αδερφική, ξέρει τις αγωνίες μου, τους προβληματισμούς μου, με ξέρει πάρα πολύ καλά. Και πέρυσι μου είχε κάνει πρόταση αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμος ψυχολογικά. Φέτος όμως, που όλα έχουν τακτοποιηθεί μέσα στο μυαλό μου, του είπα το ναι. Και ευτυχώς έχει ήδη γίνει γνωστό και ελπίζω αργότερα και σε άλλες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, αρκεί να με κρατάνε τα πόδια μου και το μυαλό μου.
Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί όλα έχουν τελικά ένα τίμημα. Φεύγοντας από τα Χανιά, έναν τόπο στον οποίο δεν γεννήθηκα, αλλά επέλεξα να ζω, τον έχω αγαπήσει και έχω αναπτύξει όμορφες και αληθινές σχέσεις, λυπάμαι πολύ που θα αφήσω πίσω τη γυναίκα μου, τον γιο μου, τον λατρεμένο μου εγγονό, την νύφη μου και αυτόν τον κόσμο που με καλημερίζει κάθε μέρα στους δρόμους. Αυτά θα μου λείψουν όμως θα επιστρέφω με κάθε ευκαιρία.
Μετά από τόσα χρόνια ανεβαίνετε και πάλι στο σανίδι ως ηθοποιός… Όσο ήμουν εδώ Καλλιτεχνικός Διευθυντής, 17 χρόνια, δεν μου απαγόρευε καμία σύμβαση να παίξω ή να σκηνοθετήσω. Εγώ έκρινα ότι η αποστολή του καλλιτεχνικού διευθυντή ήταν πολύ πιο βαριά από το παίξω ή να σκηνοθετήσω. Αν ήθελα να το δω και κάπως πονηρά θα το έκανα, καθώς θα έπαιρνα πρόσθετα χρήματα από την αμοιβή του καλλιτεχνικού διευθυντή. Όμως όταν ανέλαβα το 2000, είπα ξεκάθαρα ότι δεν αναλαμβάνω τη θέση για να καλύψω δικές μου καλλιτεχνικές ανεπάρκειες, αλλά για να υπηρετήσω το θέατρο μέσα από τους άξονες που είχα στο μυαλό μου. Λογικό όμως είναι 17 χρόνια τώρα, να μου έχει λείψει η σκόνη του σανιδιού και η όλη διαδικασία. Βέβαια μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω ως ηθοποιός και να κάνω κάποιες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Τώρα θα έχω τον χρόνο για να κάνω αυτό που αγαπώ. Ναι, ξανανεβαίνω στο θεατρικό σανίδι μετά από 20 χρόνια και αισθάνομαι σαν να βγήκα τώρα από τη δραματική σχολή. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη.
έχετε άγχος; Κανένα άγχος γιατί όταν ξέρεις να οδηγείς ποδήλατο, μπορείς να το οδηγήσεις όσα χρόνια και να περάσουν. Αγωνία υπάρχει μόνο για την απήχηση που θα έχει στον κόσμο, αν και μέχρι στιγμής υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον, κάτι που φαίνεται από τις μέχρι τώρα ηλεκτρονικές κρατήσεις. Με την ευκαιρία όμως θα ήθελα να πω σε όλους τους αγαπημένους μου συμπολίτες αν ανέβουν στην Αθήνα και έχουν σκοπό να δουν μια παράσταση ας έρθουν από το θέατρο Ιλίσσια και είμαι σίγουρος ότι θα τους αποζημιώσουμε με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον; Πάντα. Εμένα γενικά στη ζωή μου με έχουν κρατήσει τα όνειρα. Ένας άνθρωπος που δεν ονειρεύεται είναι πεθαμένος. Και 100 χρόνων να πάω, θα ονειρεύομαι τι θα κάνω όταν πάω 101. Όνειρα υπάρχουν. Το μόνο που θέλω είναι να αντέχω και βιολογικά και ψυχολογικά και μετά αυτό που θέλω είναι να βρίσκομαι στο θέατρο, θέλω να κάνω τηλεόραση, κινηματογράφο. Προτάσεις υπάρχουν και εύχομαι να υπάρχουν και δυνάμεις για να γίνουν όλα.
Μετά από τόσα χρόνια και τόσες μεγάλες επιτυχίες στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ, το όνομά σας είναι πλέον συνδεδεμένο με το θέατρο… Είμαι όντως από τους μακροβιότερους καλλιτεχνικούς διευθυντές κρατικού θεάτρου μαζί με τον Κώστα Τσιάνο στην Λάρισα. Αν άφησα κάποιο στίγμα μετά από όλη αυτή τη διαδρομή, είναι κάτι που φυσικά με χαροποιεί. Εγώ ξέρω ένα πράγμα μόνο: ότι δούλεψα με απόλυτη εντιμότητα και κατάθεση ψυχής όλα αυτά τα χρόνια γιατί το είχα πάρει και λίγο πατριωτικά και έλεγα και το εννοούσα ότι το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ είναι πολύ πιο πάνω για μένα από το Εθνικό Θέατρο, όπου και εκεί ήμουν για αρκετά χρόνια. Το θέατρο της Κρήτης ήθελα να είναι στην κορυφή της πυραμίδας. Πιστεύω ότι πετύχαμε πολλά. Ας το κρίνουν άλλοι αυτό. Εγώ πάντως είμαι “αναπαημένος” που λέμε με την συνείδησή μου, γεμάτος.
Φαντάζομαι είναι πολλές οι στιγμές που σας έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό.. Είναι πράγματι πάρα πολλές. Θα μπορούσα καταρχήν να σου πω τρεις για τις οποίες αισθάνομαι πολύ υπερήφανος. Πρώτον το ότι ίδρυσα το παιδικό θεατρικό εργαστήρι, όχι για να κάνουμε τα μικρά παιδιά ηθοποιούς, αλλά για να τους μπολιάσουμε στοιχεία του πολιτισμού μέσα από το θέατρο. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουν περάσει μέχρι σήμερα πάρα πολλά παιδιά. Να σκεφτείς ότι κάθε χρόνο είχαμε 140-150 παιδιά από 6 έως 18 ετών.
Το δεύτερο είναι η ίδρυση της ερασιτεχνικής πειραματικής σκηνής όπου πάρα πολλοί συμπολίτες μας ήρθαν σε επαφή με το θέατρο και μάλιστα παρουσίασαν πολύ ωραίες παραστάσεις και το τρίτο είναι μια ιστορία με έναν μικρό φίλο, τον Χρήστο, πριν από αρκετά χρόνια, ότι ήρθε και με ρώτησε «Τι σημαίνει να είσαι πολιτισμένος». Εγώ έμεινα με το στόμα ανοικτό γιατί η ηλικία του (8 χρονών) σε σχέση με την φρασεολογία του είχαν μια απόσταση. Του απάντησα ότι ο πολιτισμός ξεκινά μέσα από το ίδιο μας το σπίτι. Πολιτισμένος είσαι όταν, μόλις ξυπνήσεις το πρωί θα στρώσεις το κρεββάτι του, θα βάλεις τις παντόφλες στη θέση τους, θα πάρεις την τσάντα, θα καλημερίσεις τους γονείς σου, θα πάρεις το πρωινό σου, θα πας σχολείο, θα επιστρέψεις, δεν θα πετάξεις την τσάντα όπου βρεις. Αυτό έτσι πολύ απλά και κατανοητά, είναι πολιτισμός.
Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη για μένα όταν μετά από ένα μήνα περίπου ήρθε και με βρήκε η μαμά του Χρήστου η οποία αφού μου συστήθηκε πήγε να μου φιλήσει το χέρι. Αφού την απέτρεψα την ρώτησα γιατί αυτή η κίνηση και μου είπε ότι ο Χρήστος ο οποίος ήταν ένα αγρίμι, άλλαξε εντελώς συμπεριφορά μέσα στο σπίτι, κάτι που ήταν ό,τι πιο σημαντικό μπορούσε να γίνει σε αυτό το παιδί. Αυτά θυμάμαι περισσότερο. Όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω το όνειρο που είχα για το ΔΗΠΕΘΕΚ και πραγματοποιήθηκε, το να μπει στην Επίδαυρο με δική του παραγωγή και όχι με δεκανίκια. Και οι Βρυξέλλες ήταν το κάτι διαφορετικό και οι παραστάσεις στον τάφο του Καζαντζάκη, στη Γαύδο, στα χωριά. Όλα αυτά ήταν μια απίστευτη εμπειρία και με πολλές συγκινήσεις που δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ.
Πικρία υπάρχει; Όχι. Πικραίνομαι μόνο όταν μου πει κάποια κουβέντα κάποιος που θεωρώ πολύ σοβαρό άνθρωπο. Τότε ναι θα στεναχωρηθώ και θα προβληματιστώ. Να πικραθώ από ανόητους για ποιο λόγο; Όχι. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να πω και κάτι σχετικά με τη νέα δημοτική αρχή. Καταρχήν να ευχηθώ από καρδιάς να έχουν μια πολύ καλή πορεία για το καλό της πόλης μας και να γνωρίζουν ότι ένας από τους μεγαλύτερους άξονες ανάδειξης μιας πόλης είναι ο πολιτισμός και ο αθλητισμός. Αυτά παίζουν βαρύνοντα ρόλο και θέλω πραγματικά να δω αυτό που υποσχέθηκε ο νέος δήμαρχος τη βραδιά εκλογής του, ότι θα χρησιμοποιήσω ως συνεργάτες μου τους άριστους και όχι τους αρεστούς. Αυτό πραγματικά θα ήθελα να το δω. Και ελπίζω να το δω γιατί μόνο έτσι μπορεί να πάει μια πόλη μπροστά.
Πώς σας φαίνεται η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ; Δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα. Βέβαια η Φαίδρα δεν πήγε και τόσο καλά, όμως αυτό δεν είναι κριτήριο για να πω αν η επιλογή ήταν σωστή ή λάθος. Όπως λέει ο ποιητής, ο πανδαμάτορας χρόνος είναι αυτός που αποδεικνύει τα πάντα. Ας αφήσουμε λοιπόν το χρόνο να λειτουργήσει. Να της ευχηθώ καλή επιτυχία καθώς και στο νέο ΔΣ που θα προκύψει με τη νέα δημοτική αρχή. Εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία. Το θέατρο είναι κάτι που δίνει μια άλλη νότα στους πολίτες. Και εννοώ το επαγγελματικό θέατρο. Είμαι λάτρης της ερασιτεχνικής δημιουργίας όμως κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν αυτοί που διοικούν πολιτικά το θέατρο ότι άλλο είναι ο λαϊκός πολιτισμός και άλλο ο αστικός πολιτισμός. Όταν τα ξεκαθαρίσουν αυτά, τότε μπορεί να πάει ένας τρόπος μπροστά. Αν λειτουργήσει κάποιος που κατέχει εξουσία, με γνώμονα το καπρίτσιο, την συμπάθεια ή την αντιπάθεια, τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε στην καταστροφική αλαζονεία εξουσίας και αυτό τα ισοπεδώνει όλα. Εύχομαι αυτό να μην συμβεί με τη νέα δημοτική αρχή.
