Ένα άτακτο καπέλο Κι ένα κατακόκκινο Λάθος… στα Παραμύθια του Σαββάτου !

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Να αποδεχόμαστε τους άλλους, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Να μην κλείνουμε τα μάτια στις προκλήσεις της ζωής…Να κάνουμε λάθη αλλά να μαθαίνουμε από αυτά. Να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους και στον εαυτό μας !

Η ιστορία του Λάθους…μου, Μαρία Λοϊζίδου, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Ψυχογιός

Φανταστείτε τώρα να είστε κάπου όμορφα, να περπατάτε αμέριμνα και ξαφνικά να έρθει δίπλα σας, ακάλεστος, ένας κύριος ή και κυρία και να σας συστηθεί κάπως έτσι: «Γεια σου, φιλαράκο. Είμαι το Λάθος και είμαι δικό σου.»

Κι ενώ προσπαθείς να το αποφύγεις εκείνο δεν σε αφήνει με τίποτα ήσυχο. Ειδικά αν κάνεις σκέιτμποντ και πέφτεις συχνά, η ακόμα χειρότερα αν εκείνη την ημέρα που θα εμφανιστεί μπροστά σου παίρνεις  μέρος σε έναν διαγωνισμό.  Τότε είναι που δεν θα φύγει με τίποτα. Και θα σ΄ ακολουθεί πια παντού, όπου πας, ό,τι κάνεις, όποιον κι αν συναντάς. Βρίσκει τον τρόπο να είναι δίπλα, πίσω ακόμα και μπροστά σου συνεχώς. Κι όσο δεν του δίνεις σημασία, εκείνο μεγαλώνει, δυναμώνει και σου δημιουργεί βάρος, ενοχές και τύψεις. Ο από μηχανής θεός, η μαμά, εμφανίζεται την πιο κατάλληλη στιγμή αλλά το «Λάθος» δεν εξαφανίζεται. Και εκείνη εξηγεί πως όλοι έχουμε κάνει λάθη που μας ακολουθούν. Άλλα είναι μικρά, άλλα μεγάλα ή δυσδιάκριτα, άλλα συμπαθητικά κι άλλα μπορούν να γίνουν ακόμα πιο άγρια. Κι αν κάποια στιγμή βαρεθείς ή κουραστείς και δεν θέλεις πια να έχεις ένα …λάθος τότε τι γίνεται;  Ποιος το παίρνει, ή πως το διώχνεις; Το κρύβεις, το αγνοείς; Το αποφεύγεις; Και η μαμά, που γνωρίζει τα πάντα, ξέρει ακριβώς πως το Λάθος θα γίνει φίλος και οδηγός, μόνο αν….

Λάθος : Μια λέξη με πέντε γράμματα με τεράστια επιρροή στη ζωή μας. Κι η ιστορία του  όπως μας την παρουσιάζει η Μαρία Λοϊζίδου έχει τη δύναμη και  μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης, τις αντοχές, την καθημερινότητα και την συμπεριφορά μας.

Ένα βιβλίο από τα πιο «δυνατά»  για τα «λάθη» και την κατανόηση του εαυτού μας. Για όλα εκείνα που δύσκολα αποδεχόμαστε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Ιδιαίτερα κατάλληλο βιβλίο για μικρά παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα  μια κατάσταση που τους συμβαίνει. Τούτο το βιβλίο που το «Λάθος» προσωποποιείτε δίνει το καλύτερο ερέθισμα για να συγκρίνουν ή να ταυτιστούν με τα δικά τους λάθη. Τρόποι αντιμετώπισης, λύσεις και αποδοχή είναι γεμάτο. Λάθη κάνουμε όλοι, ακόμα και  η μαμά. Το θέμα είναι πως να  αναμετρηθούμε μαζί τους. Πολύ έξυπνη η ιδέα της Μαρίας Λοϊζίδου να γράψει την ιστορία του τόσο αόρατου αλλά τόσο σημαντικού «Λάθους» και να την ζωντανέψει με μορφή ήρωα σαν από παιδική ταινία. Τα παιδιά κατανοούν, παραδειγματίζονται, μαθαίνουν και συνειδητοποιούν τι μπορεί να κάνει ένα λάθος. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το δεχτούν και να το ξεπεράσουν. Να αναγνωρίσουν πως είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί, πως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους αλλά κανένας δεν μπορεί να το «φορτώσει» στον άλλο. Είναι ατομική ευθύνη η λύση και η εμπειρία που αποκομίζει από αυτό.

Ένα βιβλίο που θα εντυπωσιάσει και μεγαλύτερες ηλικίες που έχει χρωματίσει και σχεδιάσει πολύ ζωντανά, παραστατικά η Σάντρα Ελευθερίου.

Ένα βιβλίο πολύ χρήσιμο, πολύ χιουμοριστικό και που σίγουρα θα βοηθήσει τα μέγιστα στα όποια λάθη δύσκολα αποδεχόμαστε.

Βρείτε το εδώ και διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα : https://www.psichogios.gr/el/h-istoria-toy-lathoys-moy.html

Ένα άτακτο καπέλο, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Σεραφείμ Στρουμπής, εκδ. Μίνωας

«Μια φορά κι ένα καιρό ήταν  ένας μάγος…»

 Όχι από εκείνους που ζουν σε ψηλούς πύργους και φτιάχνουν μαγικά φίλτρα με αράχνες και κατσαρίδες και βατραχοπόδαρα αλλά από τους άλλους, τους πιο σύγχρονους. Εκείνους που από τα μανίκια ή τα καπέλα τους βγάζουν…κουνέλια, κέρματα, μαντίλια κι ένα σωρό αλλά περίεργα πράγματα. Τούτος ο δικός μας μάγος είχε ένα παράξενο καπέλο που δεν ήξερε τι θα έβγαζε από μέσα  του κάθε φορά που είχε παράσταση. Κι αφού έκανε τα δικά του ένα βράδυ κι ο κόσμος στο θέατρο έβαλε τα γέλια, ο μάγος αποφάσισε να το εξαφανίσει. Το πέταξε λοιπόν στα σκουπίδια και το άτακτο καπέλο …ξεκίνησε μια καινούργια περιπετειώδης ζωή! Ο Φούρναρης το ανακάλυψε πρώτος αλλά το καπέλο μας είχε σχέδια αλλόκοτα. Μόλις το φόρεσε τον μεταμόρφωσε σε κοκκινομάλλη κι εκείνος δεν μπόρεσε να δεχτεί καθόλου αυτήν την αλλαγή. Το πέταξε τότε κι αυτός. Ο επόμενος ιδιοκτήτης, μια δασκάλα έγινε ξαφνικά σαν μάγισσα χαρούμενη αλλά με ένα περιστέρι φωλιασμένο στα μαλλιά της σαν το φόρεσε… Πάλι το καπέλο βρέθηκε μόνο του …Το βρήκε ένας κηπουρός αλλά το ξαναπέταξε στον ίδιο κάδο που το είχε αφήσει ο μάγος. Τότε άρχισε η πιο μεγάλη μεταμόρφωση όλου του τόπου γεμίζοντας χρώμα, άρωμα και νοσταλγία όλους όσους περπατούσαν σε εκείνη την μοναδική, ζωντανή και πανέμορφη γειτονιά….

Τι έγινε στη συνέχεια θα το μάθετε μόλις διαβάσετε τούτο το αλλιώτικο, υπέροχο και χαρούμενο καπελο-βιβλίο!

Αυτό το άτακτο καπέλο της Χριστίνας Αποστολίδη μας γέμιζε ομορφιά, χρώμα και θετικά συναισθήματα. Είναι σαν εκείνα τα μικρά ζαβολιάρικα παιδάκια που περιμένεις την κατάλληλη στιγμή να σε βγάλουν ασπροπρόσωπο κι εκείνα κάνουν τα δικά τους φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους γονείς τους.  Όμως είναι τόσο χαριτωμένα σε ό, τι κάνουν που  αντί να τα βάλεις μαζί τους, όσο θυμωμένος κι αν είσαι τελικά … τους αγοράζεις καραμέλες.

Ένα βιβλίο γεμάτο ανατροπές και φυσικά εκπλήξεις πολύ ευχάριστες. Απρόσμενες εξελίξεις  αλλά γεμάτες  με φαντασία και καλή θέληση. Έξυπνη ιδέα, πρωτότυπη και αρκετά διασκεδαστική. Ένα καπέλο «τόσο  άτακτο» δεν είναι απαραίτητα άχρηστο είναι απλά διαφορετικό. Πριν λοιπόν προβούμε σε οποιαδήποτε ενέργεια από κάτι που μας φαίνεται άχρηστο ή έχει άλλη γνώμη και άποψη από εμάς, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε και να το δούμε από μια άλλη οπτική γωνία.  Αποδοχή της διαφορετικότητας, κατανόηση προ τους άλλους και διαφορετικές στάσεις ζωής με υπερβάσεις που οδηγούν στην ευτυχία.

Γραμμένο με φαντασία μπόλικη, με χιούμορ και πλοκή που μας γεμίζει χαρά, νοσταλγία και μόνο θετικά συναισθήματα. Η συνεργασία της Χριστίνας, για δεύτερη φορά με τον Σεραφείμ Στρουμπή έφερε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Οι εικόνες του Σεραφείμ δένουν  απόλυτα με το κείμενο και με το κλίμα μιας χαρούμενης ιστορίας που θα σας διασκεδάσει και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε για τα μικρά καθημερινά και παράξενα που αντί μας μας δυσκολεύουν τη ζωή είναι το «αλάτι» που την κάνει ακόμα πιο όμορφη.

Ένα βιβλίο διασκεδαστικό που γίνεται παιχνίδι στα χέρια των δασκάλων στις μικρές τάξεις:

• Φοράμε όλοι ένα «άτακτο» καπέλο κι αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη.
• Με ένα μαγικό ραβδί ο καθένας μπορεί να μπει στη θέση του άλλου ( εν συναίσθηση ή να γίνει ότι πιο αστείο μπορεί να σκεφτεί.
• Ζωγραφίζουμε ένα καπέλο ασυνήθιστο.
• Φοράμε  ένα καπέλο και περιγράφουμε τα συναισθήματα μας. ( ψάθινο, υφασμάτινο, μάγισσας, στρατιώτη, ναυτικό, σκουφί μάλλινο κλπ.)

Ψάξτε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία  κι ανακαλύψτε ακόμα και το τραγούδι του άτακτου καπέλου που ακούτε κατεβάζοντας την εφαρμογή Qr code reader στο κινητό ή το τάμπλετ σας. Οι στίχοι και η μουσική είναι της Χριστίνας Αποστολίδη στα φωνητικά η ίδια και ο  Δημήτρης Παγωμένος.

Δείτε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες :  https://minoas.gr/product/to-atakto-kapelo/

Για παιδιά από 4 χρόνων

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/