Αγαπητό Cretalive,
Μένω παράλληλα της εθνικής οδού, προς την έξοδο του Άι Γιάννη Χωστού στο Ηράκλειο.
Κάθε βράδυ μετά τις 11.00 η εθνική μετατρέπεται σε πίστα φόρμουλα. Κόντρες με πειραγμένα αυτοκίνητα και εξωφρενικές ταχύτητες.
Οι γονείς αυτών των παιδιών νιώθουν υπερήφανοι; Αυτοί οι άνθρωποι που επιδίδονται σε γνωριμία με τον θάνατο νιώθουν ξεχωριστοί;
Και εάν αυτοί έχουν ραντεβού με το χάρο γιατί να ρισκάρουν να πάρουν στον λαιμό τους αθώους;
60 δευτερόλεπτα διάρκεια έχει το λεπτό... μέχρι να κάνει αυτές τις στροφές ο δείκτης, η χαρά και η αδρεναλίνη μπορεί να γίνουν πένθος και βουβός πόνος.
Και μετά τι; Μπλε φώτα από ασθενοφόρο, ματωμένο σεντόνι στο φορείο, υπερπροσπάθεια γιατρών να μείνει στην ζωή και μετά...ο μακρόσυρτος ήχος ...ένα διαρκές σφύριγμα ...φίλε μου εδώ τελειώνει η ζωούλα σου!
Έφυγες όπως ήθελες...αλλά αν ήθελαν να σε ακολουθήσουν άλλοι ρώτησες; Την οικογένεια σου την σκέφτηκες;
Και μετά μακάβρια άρθρα σε εφημερίδες και ίντερνετ...πολλά γιατί...χώμα πάνω από το ξύλο που έχει μέσα το σώμα...κλάμα...και επιστροφή στα ίδια...
Γιατί βρε αδέρφια;
Γιατί;...
Ε.Κ.
