"Πώς τα έφεραν οι καιροί, να μην μπορούμε, λόγω πανδημίας και περιοριστικών μέτρων να σε συνοδεύσουμε στην τελευταία σου κατοικία και να παρευρεθούμε για τον ύστατο αποχαιρετισμό στο αγαπημένο σου χωριό, στους Βώρρους της Μεσσαράς το περασμένο Σάββατο , να συλλυπηθούμε την αγαπημένη σου σύζυγο κα Στασούλα και τα παιδιά σου Μανώλη και Κατερίνα.
Με το άκουσμα του θανάτου σου, οι σκέψεις μας γύρισαν πίσω στα παιδικά μας χρόνια, τότε στην δεκαετία του 60, στο σχολείο της Γέργερης, νεοδιόριστος δάσκαλος εσείς, μαζί με την επίσης δασκάλα σύζυγό σας, κα Στασούλα, ζευγάρι ταιριαστό, ευγενικό, όλο ζωντάνια και δύναμη που μαζί με την δική του ευτυχία, επιτύχατε στα εκπαιδευτικά σας καθήκοντα σε μια δύσκολη και σκληρή κοινωνία, που πρωταρχικό στόχο είχε την επιβίωσή της. Μ’ ευγένεια, χαμόγελο, υπομονή και θάρρος καταφέρατε εντός και εκτός σχολείου να επηρεάσετε τις οικογένειές μας και την τοπική κοινωνία, να αποδεχτεί ότι το ύψιστο αγαθό είναι η παιδεία και η μόρφωση. Η ανάδειξη του καθοριστικού ρόλου του σχολείου και του δασκάλου στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών υπήρξε στόχος της ζωής σας.
Η μεγαλύτερη ικανοποίησή σας, μου λέγατε, ήταν από τις επαφές που διατηρούσατε με τους μαθητές σας όλα αυτά τα χρόνια φροντίζοντας πάντα να είστε κοντά τους στις χαρές και στις λύπες τους.
Αγαπημένε μας δάσκαλε , θα σας συνοδεύουν οι σκέψεις και οι αναμνήσεις μας στο τελευταίο αυτό ταξίδι.
Στην αγαπημένη μας δασκάλα και σύζυγό σας κα Στασούλα και στα παιδιά σας Μανώλη και Κατερίνα, να είναι καλά και ν’ αντέξουν την μεγάλη απώλειά σας.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό"
Νίκος Πρινιανάκης
Χαρούλα Κουτεντάκη
