Αγαπητό Cretalive,
Χθες βράδυ ζήσαμε μια απίστευτη ταλαιπωρία ταξιδεύοντας αεροπορικώς από τη Θεσσαλονίκη για το Ηράκλειο. Η πτήση μας ήταν προγραμματισμένη για τις 21:30.
Πήγαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο λίγο μετά τις 7, θέλοντας να κάνουμε check in όσο πιο σύντομα γίνεται και να περιμένουμε άνετα και ωραία να ξεκινήσει η πτήση μας.
Φθάνοντας εκεί είδαμε τεράστιες ουρές ταξιδιωτών. Οι οθόνες δεν έλεγαν τι ώρα θα πρέπει να περάσουμε τον έλεγχο και αναγκαστικά περιμέναμε.
Με τα πολλά, εκεί μετά τις 8 ξεκίνησε το μαρτύριό μας! Περιμέναμε στην ουρά πάνω από 1,5 ώρα για να εξυπηρετηθούμε. Μικροί, μεγάλοι, παιδιά, σκυλιά κλπ.
Η όλη διαδικασία προχωρούσε πάρα πολύ αργά, χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Είχε πάει 9 και 20 και πλησίαζε η ώρα του check in μας. Μία από τις δύο κοπέλες που εξυπηρετούσε είπε ότι μπορούσε να δεχθεί μόνο άτομα που είχαν κάνει ηλεκτρονικό check in. Οι υπόλοιποι περιμέναμε.
Η συνάδελφος της δίπλα μας ζητούσε υπομονή. Ήρθε η σειρά μας. Κι επιτέλους μάθαμε που οφείλονταν η συγκεκριμένη καθυστέρηση. Κάπου είχε κολλήσει το ηλεκτρονικό σύστημα και η κατάσταση επιβίβασης μας, γραφόταν... χειρόγραφα!
Τέλος πάντων, προχωράμε, δίνουμε βαλίτσες και ξεκινάμε το τρέξιμο. Εκεί στους ελέγχους κάποιοι άνθρωποι της ασφαλείας του αεροδρομίου κόλλησαν βλέποντας τα... χειρόγραφα έγγραφα μας. Για λίγο κόντεψαν να μην μας αφήσουν να περάσουμε. Τελικά, μας άφησαν και συνεχίσαμε με πιο έντονους ρυθμούς το τρέξιμο. Η άλλη ανατροπή που μας περίμενε ήταν η αλλαγή της πύλης εξόδου. Αφού προσαρμοστήκαμε και σε αυτή την αλλαγή βρεθήκαμε επιτέλους μέσα στο αεροπλάνο!
Το προσωπικό μας ζητούσε διαρκώς συγγνώμη για την καθυστέρηση, επικαλούμενο διάφορα προβλήματα τεχνικής φύσης που προέκυψαν. Ε
Είχε πάει 10 και κάτι και περιμέναμε να φύγουμε. "Είναι ακόμη 9 επιβάτες, κάντε λίγη υπομονή". Έρχονται κι οι τελευταίοι συνταξιδιώτες μας και λέμε, "ήρθε η ώρα"...Ούτε καν όμως...Υπήρξε και νέα καθυστέρηση. Περίμεναν λέει κάτι έγγραφα. Πέρασε η ώρα, ήρθαν τα έγγραφα, λέμε "άντε, θα φύγουμε τώρα".
Ώσπου, από το πιλοτήριο μας λένε ότι δεν βρίσκουν να... παρκάρουν στο αεροδρόμιο Ηρακλείου και θα καθυστερήσουμε άλλο ένα τέταρτο.... ο κόσμος δυσανασχετούσε και γκρίνιαζε. Οι αεροσυνοδοί μας απολογούνταν και μας ευχαριστούσαν για την υπομονή μας κι εμείς... περιμέναμε!
Πλησίαζε 11 κι εμείς δεν είχαμε πετάξει ακόμη. Την ώρα δηλαδή που θα φτάναμε, εμείς ήμασταν ακόμη Θεσσαλονίκη.
Τέλος πάντων, πήγε 11 και το αεροπλάνο ξεκίνησε. Κάναμε το σταυρό μας μην τύχει τίποτε άλλο. Κατά τις 12 ήμασταν Ηράκλειο. Προσγειώθηκε λοιπόν κι ήμασταν έτοιμοι να βγούμε από το αεροπλάνο. Μέχρι που μας περίμενε η τελευταία αναποδιά της βραδιάς.
Η σκάλα αποβίβασης δεν είχε έρθει και περιμέναμε ένα τέταρτο, μέσα στο αεροπλάνο μέχρι να βγούμε. Τελικά, ανοίξει μονάχα η πίσω πόρτα αποβίβασης. Πάλι καλά κιόλας. Ήταν 12μιση. Ευτυχώς, οι βαλίτσες ήρθαν σχετικά γρήγορα (περιέργως δηλαδή). Λίγο να αργούσαν κι αυτές θα είχαμε κοιμηθεί στο αεροδρόμιο.
Α.Π.
