Αγαπητό cretalive,
προ μηνός, περίπου, αναχώρησα με προορισμό τον τόπο καταγωγής της συζύγου μου, στην ανατολική Αττική. Συνήθως, πάμε οικογενειακώς και λόγω έλλειψης τακτικής συγκοινωνίας με μέσα μαζικής μεταφοράς, παίρνουμε και το Ι.Χ. μας. Από εκεί, σχεδόν κάθε χρόνο εκδράμουμε και σε κάποιον μακρύτερο προορισμό στην Ηπειρωτική Ελλάδα π.χ. Πήλιον όρος, Ζαγοροχώρια, ορεινή Αρκαδία, Μετέωρα κλπ. Χρησιμοποιούμε τις μεγάλες εθνικές οδούς: Αττική οδό, Ιωνία οδό, Ολυμπία οδό, εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης και άλλες, στις οποίες οδηγώντας σεβόμενος τα όρια ταχύτητας, ποτέ μα ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι κινδυνεύω σοβαρά να εμπλακώ σε δυστύχημα!
Με την επιστροφή μας στην Κρήτη, για να διανύσω τα 20 χιλιόμετρα προς τον τόπο κατοικίας μου, προς τα νότια της ενδοχώρας του νομού Ηρακλείου, στο δρόμο Ηρακλείου - Μοιρών (και καθημερινού αντίστροφου δρομολογίου για τη δουλειά μου) μου συμβαίνουν τα εξής, από το πρώτο χιλιόμετρο: 1) είσοδος αυτοκινήτων στην πορεία μου, από οπουδήποτε, χωρίς προειδοποίηση και χωρίς δισταγμό, 2) συνεχείς επικινδυνότατες προσπεράσεις σε διπλές και μονές γραμμές χωρίς καν προειδοποίηση (φλας), αδιαφορώντας για το εάν στο αντίθετο ρεύμα κινείται άλλο αυτοκίνητο ακόμη και για το εάν στο αντίθετο ρεύμα συμβαίνει η ίδια παράνομη προσπέραση, 3) όπου υπάρχουν διπλές λωρίδες, είτε οδηγούν στη μέση - μέση, είτε αλλάζουν λωρίδες, λίαν επικινδύνως, χωρίς προειδοποίηση (φλας), 4) όταν μας κάνουν την τιμή να "ανάψουν φλας" θεωρούν ότι έχουν απόλυτη προτεραιότητα και οδηγούν σαν τρελοί, 5) εάν τολμήσει κάποιος να διαμαρτυρηθεί για την πολύ επικίνδυνη οδηγική τους συμπεριφορά πραγματοποιούν επικίνδυνους ελιγμούς προς εκδίκηση ή κατεβαίνουν με μαγκούρες και μαχαίρια, και πολλά άλλα τα οποία για να τα απαριθμήσω δεν επαρκεί το φιλόξενο "βήμα" της ηλεκτρονικής εφημερίδας σας!
Αφηγούμαι όλα τα παραπάνω διότι θέλω να κάνω μία έκκληση προς τους "Άρχοντες" ετούτου του τόπου (τοπικούς και κεντρικούς): Ετούτο που συμβαίνει στους δρόμους της Κρήτης δεν είναι θέμα, πλέον, οδηγικής συμπεριφοράς και παιδείας αλλά εμφανέστατης παραβατικότητας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Δεδομένου ότι στα,περίπου, τριάντα χρόνια που πραγματοποιώ το ίδιο δρομολόγιο, είναι ζήτημα εάν έχω συναντήσει 2-3 ελέγχους από την Τροχαία και όσες φορές είχα το "θράσος" να απευθυνθώ σ' αυτήν δεν έδωσαν σημασία, σας εφιστώ την προσοχή διότι, θεωρώ, ότι το "όπλο δεν έχει απλά απασφαλίσει", αλλά ότι "οι σφαίρες" κυκλοφορούν ανεξέλεγκτες!
Υποσημείωση: Έχω υπάρξει θύμα δυστυχήματος, με εγκατάλειψη και σοβαρό τραυματισμό έπειτα από παραβίαση stop.
Κ.Π.
