Αγαπητό cretalive,
Με αφορμή ένα άρθρο, συμπολίτη μου, που αφορούσε το κύρος στην κοινωνία ενός προσώπου και κατά πόσο αυτό φταίει για το τόσο άγχος που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι, μου ήρθαν κάποιες σκέψεις και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Παλιά, ο παππούς μου, όταν του συνέβαινε καμιά αναποδιά έλεγε : «έτσι είναι η ζωή…» και συνέχιζε το μόχθο.
Τώρα, στην κοινωνία του «σκέψου θετικά», και με εικόνες φαινομενικά χαρούμενων και επιτυχημένων ανθρώπων να μας βομβαρδίζουν στα σοσιαλ μίντια κυρίως, νομίζουμε ότι κάτι έχουμε. Στο κυνήγι της ευτυχίας και της θετικότητας η κοινωνία περνάει κατάθλιψη, και πουλάνε τα φαρμακεία σαν τρελά τα αντικαταθλιπτικά. Γιατί; Γιατί η ζωή δεν είναι έτσι. Η ζωή είναι γεμάτη αναποδιές. Η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα που αργά η γρήγορα θα ζήσουμε όλοι. Η ζωή είναι γεμάτη απώλειες. Πρέπει να περάσει όμως και το μήνυμα ότι η ευτυχία κρύβεται στα προβλήματα. Όταν τα επιλύνεις. Και αν παλιά λέγανε «έτσι είναι η ζωή» και προχωρούσανε, σήμερα νομίζουν ότι είναι άρρωστοι που δεν έχουν τη ζωή ή το κύρος των ινφλουενσερς και των φίλων τους που βλέπουν να καλοπερνούν σε στημένες φωτογραφίες.
Ο κανόνας βέβαια λέει ότι όταν λύνεις ένα πρόβλημα, σου παρουσιάζεται ένα άλλο. Αυτό είναι κανόνας. Αυτό όμως σε κάνει να προχωράς μπροστά.
Συμπολίτες μου, αφήστε την γκρίνια και την μιζέρια, δεν έχετε τίποτα. Η ζωή είναι έτσι. Ένας μόχθος. Παλέψτε το. Ειδικά στην Κρήτη, που έβγαλε έναν Καζαντζάκη είναι στενάχωρο το πως έχουμε μεταμορφωθεί. Τι είχε πει : «Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.» …
«Η ζωή είναι μπελάς, ο θάνατος δεν είναι. Ζωντανός άνθρωπος, ξέρεις τι θα πει; Ν’ αμολάς το ζωνάρι σου και να γυρεύεις καβγά.»
«Η φυγή δεν είναι νίκη, τ’ όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο.»
Ετσι είναι η ζωή αγαπητοί, ο καθένας να κουβαλάει το σταυρό του (μιας και έρχεται και το Πασχα) .Δεν έχετε τίποτα, βγείτε έξω και παλέψτε, δουλέψτε. Προσπαθήστε να λύσετε τα προβλήματα σας, όχι με φάρμακα και με ψυχολόγους (χρειάζονται και αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά έχει παραγίνει το κακό), αλλά με δουλειά και προσπάθεια. Μοχθήστε και θα νιώσετε στιγμές μέσα από τις αποτυχίες και τις αναποδιές, ευτυχίας.
Μέσα σε αυτή τη διάβρωση που επιτίθεται στον κοινωνικό ιστό από παντού, είτε από επιδοματικές πολιτικές είτε από πολιτικές που σπέρνουν την διχόνοια, είτε από τα ΜΜΕ είτε από τα σόσιαλ και τις διαφημίσεις, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντισταθούμε και να θυμηθούμε τους παππούδες μας, που περάσαν πραγματική πείνα, περάσαν πολέμους και κακουχίες και πάντα έλεγαν «έτσι είναι η ζωή…» και προχωρούσαν παρακάτω για να επιβιώσουν.
ΥΓ:
Επίσης, ειδικά στο Ηράκλειο υπάρχει πολύ κακεντρέχεια, έπαρση και κατ’ επέκταση ελάχιστο κύρος. Για ηρεμήστε συμπολίτες μου. Να χαρείτε με την επιτυχία του άλλου. Να επιβραβεύσετε το καλό. Δώστε δικαίωμα και στην αποτυχία, γιατί η αποτυχία είναι δεδομένη κάποια στιγμή στη ζωή όλων μας.
