Αγαπητό Cretalive,
Η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου πέρασε… Μας άφησε όμορφες αναμνήσεις, οικογενειακά τραπέζια, φιλικές συναντήσεις, επιτραπέζια, ζεστές νύχτες στο σπίτι, συζητήσεις, όνειρα… μα και φόβο, ανασφάλεια, άγχος. Ο χρόνος κυλά και η ανεργία καραδοκεί και πάλι για ‘μένα και μαζί για ακόμα 3600 συνάδελφους μου, νέοι όλοι, με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά… μα προπαντός με όρεξη για δουλειά, με πάθος για ζωή.
Για μια ζωή όχι με πολλά, με τα απολύτως αναγκαία και απαραίτητα! Νέοι σαν εμένα που το μόνο που τολμάμε να ονειρευτούμε δεν είναι όλα αυτά που οι προγενέστεροι από εμάς απέκτησαν… Νέοι, κοντά στα 30 πια, που το μόνο που ζητούν είναι να μη ζητιανεύουν στις ήδη επιβαρυμένες οικογένειες τους. Νέοι που ακόμα και αν θέλουν δεν σκέφτονται καν να δημιουργήσουν οικογένεια. Γιατί η πικρή αλήθεια είναι ότι αν τρώμε σουβλάκι δεν είναι επειδή βαριόμαστε να μαγειρέψουμε… είναι γιατί είναι πιο οικονομικό από το να πάμε super market και γιατί από την αρχή των φοιτητικών μας χρόνων έως και σήμερα έχουμε σιχαθεί πλέον το κριθαράκι με κύβο λαχανικών.
Έχετε διερωτηθεί ποτέ τι θα γίνει αν οι φόβοι μας βγουν αληθινοί; Ίσως να είναι τα τελευταία μας Χριστούγεννα στην πατρίδα μας, με τους αγαπημένους ανθρώπους, με γονείς, φίλους, συγγενείς, στα σπίτια μας, τα πατρικά μας… Γιατί ίσως του χρόνου να μετράμε ήδη αρκετούς μήνες ανεργίας… Γιατί ίσως όλα αυτά τα χρόνια, όλη αυτή η γνώση δεν ήταν αρκετή για να μας κρατήσει η χώρα μας.
Έχετε σκεφτεί αν του χρόνου τα Χριστούγεννα χρειαστεί να πάτε εσείς στο αεροδρόμιο το γιο, την κόρη, τα αδέλφια, τα εγγόνια, τους καλύτερους φίλους σας… Έχετε σκεφτεί τη στιγμή που μαζί με τα δικά σας αγαπημένα πρόσωπα θα κοιτάτε συνάμα και άλλους γονείς με δάκρυα στα μάτια να αποχωρίζονται τα δικά τους παιδιά; Έχετε σκεφτεί πώς αν φύγουμε, σε μια τέτοια ηλικία, θα είναι για πάντα;
Ελπίζω στη δημοσίευση του παρόντος άρθρου για να δώσετε την ευκαιρία στους αναγνώστες σας για μια στιγμή να διερωτηθούν τι θα γίνει αν;
Με εκτίμηση,
Εργαζόμενη στο “Ειδικό πρόγραμμα απασχόλησης για 5.500 άνεργους πτυχιούχους ανώτατων εκπαιδευτικών και τεχνολογικών ιδρυμάτων, ηλικίας 22-29 ετών, σε Υπουργεία και εποπτευόμενους δημόσιους φορείς, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 51 του ν. 1892/1990 (Α΄ 101) και οι οποίοι δεν ασκούν οικονομική δραστηριότητα.
