Αγαπητό Cretalive,
Συνηθίζουμε να συζητούμε και να προβάλλουμε κατά κανόνα μόνο τα στραβά και ό,τι κατά την άποψή μας δεν πάει καλά ή ότι δεν μας πάει..Είναι ένα σπορ στο οποίο επιδιδόμαστε όλοι λίγο ως πολύ, μέσα μαζικής ενημέρωσης άτομα. Εύκολα ξεχνάμε (;) και bολικά αμελούμε να πούμε ή να προβάλλουμε και τα καλά (υπάρχουν ευτυχώς και αυτά έστω και αν για διάφορους λόγους δεν τα βλέπουμε ή βολικά δεν θέλουμε να τα δούμε επειδή μας αλλάζουν την εικόνα που έχουμε χαράξει στο μυαλό μας ότι όλα είναι κακά και στραβά.
Οι αναμνήσεις μου από το ιστορικό νοσοκομείο της Κρήτης το Βενιζέλειο δεν ήταν και οι καλύτερες. Εδώ άφησαν αυτό τον κόσμο μου οι γονείς μου και άλλα μέλη του στενού οικογενειακού μας κύκλου πριν περίπου τρεις δεκαετίες
Νοσηλεύτηκα πρόσφατα στο Βενιζέλειο για μια βδομάδα περίπου μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Θεωρώ υποχρέωσή μου και το κάνω με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, να πω ότι οι όποιες εντυπώσεις μου είχαν δημιουργηθεί από το παρελθόν, έδωσαν τη θέση τους σε νέες απόλυτα θετικές.
Θα ήθελα με το παρόν, να εκφράσω την αμέριστη και τις θερμές μου ευχαριστίες στο ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό της νευρολογικής , της καρδιολογικής και της Β παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου που φιλοξενήθηκα.
Η περίπτωση μου όχι μοναδική, οπωσδήποτε για τους ανθρώπους αυτούς, ή μάλλον καθημερινή. Αντιμετωπίστηκε με απόλυτο επαγγελματισμό. Θα πουν ίσως μερικοί ότι δεν θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να είναι διαφορετικά και σαφώς να έχουν δίκιο. Όμως όταν ο ψυχρός επαγγελματισμός συνοδεύεται από μια συγκινητική αδρή ανθρώπινη πινελιά αυτό αποτελεί τον απόλυτα επιτυχημένο συνδυασμό. Η περίπτωση του κάθε ασθενούς που προσφεύγει στις υπηρεσίες ενός δημόσιου φορέα είναι ατομική και η ανθρώπινη διάστασή στην αντιμετώπισή της προσφέρει εχέγγυα επιτυχίας στην όποια θεραπευτική αγωγή αποφασίσει το θεραπευτικό προσωπικό.
Είχα ακούσει πολλά θετικά για το ιατρικό προσωπικό του Βενιζελείο.
Για την όποια αξία μπορεί να έχει η γνώμη ενός από τις εκατοντάδες ασθενείς που έχουν προσφύγει στις υπηρεσίες του προσωπικού τού Βενιζελείου, θα ήθελα να επιβεβαιώσω απόλυτα αυτή τη θετική εικόνα.
Με συνόδευσαν σε αυτή την περιπέτειά μου με την επιστημονική τους πληρότητα και σοβαρότητα και την πραγματικά συγκινητική ανθρώπινη αντιμετώπιση της περίπτωσης μου, άνθρωποι έτοιμοι και πρόθυμοι να μου εξηγήσουν υπομονετικά ή λεπτομεριακά την κάθε πτυχή δίνοντας και χαράσσοντας βαθιά μέσα μου την πεποίθηση και τη βεβαιότητα ότι βρίσκομαι σε «καλά χέρια.
Εκτιμώ ότι το ίδιο θα νιώθουν και εκατοντάδες άλλοι ασθενείς που είχαν την τύχη να τους αναλάβει ένα τέτοιο ιατρικό –προσωπικό. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ όλους που με έκαναν να φύγω από το νοσοκομείο γεμάτος αισιοδοξία και ελπίδα όχι μόνο για τη δική μου περίπτωση αλλά και γενικότερα ότι δηλαδή διαθέτουμε την ποιότητα εκείνη του ανθρωπίνου δυναμικού που εξασφαλίζει την επιτυχημένη λειτουργία θεσμών που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή μας και την ποιότητα της. Όπως τα νοσοκομεία και οι άλλες μονάδες υγείας που όλοι μας περιμένουμε, κάλο είναι όμως να αναγνωρίζουμε την προσφορά των ανθρώπων αυτών, μία προσφορά που εκδηλώνεται κάτω από αντίξοες ή δυσκολότατες συνθήκες που όλοι μας λίγο εως πολύ γνωρίζουμε.
Μιχαήλ Γ. Κουκάκης
Πρέσβυς (Συντχος)
Πρόεδρος Δ.Σ. Πολιτιστικού Συλλόγου Μυρτιάς
