Ανασταλτικός παράφοντας για τον ελληνικό τουρισμό, σύμφωνα με το Ινστιτούτο ΣΕΤΕ παραμένει η εξαιρετικά υψηλή φορολογική επιβάρυνση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, καθώς εκτιμάται ότι επιβαρύνει υπέρμετρα την ανταγωνιστικότητα και τα κίνητρα για επιχειρείν καθώς και το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε όξυνση της εποχικότητας.
Σύμφωνα με μία μελέτη του Ινστιτούτου ΣΕΤΕ που χρησιμοποιεί το παράδειγμα λειτουργίας ενός ξενοδοχείου 4 αστέρων και εστιάζει αποκλειστικά στις επιπτώσεις των διαφορετικών φορολογικών συντελεστών στην Ελλάδα και σε ανταγωνιστικούς προορισμούς (Κύπρος, Τουρκία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία), η υπερφορολόγηση οδηγεί κατ' αρχήν σε επιχειρήσεις που λειτουργούν για να εισφέρουν στο κράτος και όχι να αμείβουν τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες, με επακόλουθο πολύ μειωμένα κίνητρα για επιχειρείν και εργασία, καθώ μόνο στην Ελλάδα το άθροισμα καθαρών αμοιβών εργαζομένων και κερδών είναι σχεδόν ισόποσο με το άθροισμα φόρων και εισφορών (37,6 έναντι 33,4 ευρώ).
Αντίθετα στην Ισπανία (46,8 / 24,3 ευρώ), στην Τουρκία (47,6 / 23,5 ευρώ) και στην Κύπρο (55,0 /16,1 ευρώ) οι επιχειρήσεις λειτουργούν κυρίως για τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους και όχι για τα κρατικά / ασφαλιστικά έσοδα. Σε μικρότερο βαθμό τοίδιο ισχύει και για Ιταλία (42,3 / 28,8 ευρώ) και Κροατία (43,0 / 28,1 ευρώ).
Ακόμη, προκαλεί μειωμένη ανταγωνιστικότητα καθώς προκειμένου οι εργαζόμενοι στα ελληνικά ξενοδοχεία να έχουν τις ίδιες αμοιβές με τους συναδέλφους τους στα κυπριακά και το λειτουργικό κέρδος στα ξενοδοχεία στην Ελλάδα να είναι το ίδιο με της Κύπρου, η τιμή δωματίου για τον πελάτη πρέπει να είναι 34% υψηλότερη. Ακόμη, έχει ως αποτέλεσμα μειωμένες ή καθόλου επενδύσεις καθώς τα λειτουργικά κέρδη δεν επαρκούν για την αποπληρωμή των τοκοχρεωλυτικών δόσεων των δανείων.
