Με την τεχνική συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση και τα πρόσθετα μέτρα μετά το 2018 να αποτελούν θέμα χρόνου, ξεκινά η δεύτερη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα χωρίς, όμως, την Ελλάδα για το θέμα του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου.
Η πρώτη γεύση για το θέμα θα δοθεί μετά τη σημερινή συνάντηση της Γερμανίδας καγκελάριου, Άνγκελας Μέρκελ με την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.
Το θέμα του χρέους μπορεί να φαίνεται σχετικά πιο απλό, αφού οι αποφάσεις θα είναι αποτέλεσμα διαβουλεύσεων που έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Φαίνεται, όμως, ότι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την τεχνική συμφωνία.
Το ΔΝΤ επιμένει να επιβάλλει σημαντική ελάφρυνση του χρέους και το Βερολίνο και ειδικότερα ο άσπονδος φίλος της Ελλάδας, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε αρνείται να τη δεχθεί.
Μετά τη Σύνοδο του ΔΝΤ, τέλη Απριλίου, επιστρέφει η τρόικα!
Υπενθυμίζεται ότι η πρόταση του ESM για μεσοπρόθεσμα μέτρα του χρέους περιλαμβάνει:
- Το ενδεχόμενο να υπάρξει «μερική εξόφληση των υφιστάμενων δανείων προς την Ελλάδα με τη ενεργοποίηση των 19,4 δισ. ευρώ που έχουν απομείνει από το δάνειο των 25 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που ολοκληρώθηκε το 2015. Με τα χρήματα αυτά μπορούν να εξαγοραστούν το 2018 δάνεια του ΔΝΤ, για τα οποία το σημερινό επιτόκιο είναι περίπου 3%, μεγαλύτερο από αυτό που προσφέρει ο ESM.
- Χρήση των κερδών του 2014 (περίπου 1,8 δισ. ευρώ) από τον ESM και την ΕΚΤ και των κερδών από τα ομόλογα των προγραμμάτων ANFA και SMP που έχουν στην κατοχή τους η ΕΚΤ και οι άλλες Κεντρικές Τράπεζες και υπολογίζονται περίπου στα 14 δισ. ευρώ από το 2013 μέχρι και σήμερα.
- Κατάργηση του περιθωρίου επιτοκίου που σχετίζεται με την επαναγορά χρέους των 33 δισ. του 2012 με στόχο χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού και ομαλοποίηση των πληρωμών.
- Εάν κριθεί απαραίτητο μπορεί να υπάρξει κάποια πρόσθετη στοχευμένη αναδιαμόρφωση του EFSF (π.χ. επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας, εκ νέου απόσβεση του προφίλ του EFSF, καθώς και μείωση ή αναβολή των πληρωμών τόκων).
Με την προϋπόθεση ότι όλα αυτά θα εφαρμοστούν από το 2018 και μετά το Βερολίνο δεν θα έχει αντίρρηση να ποσοτικοποιήσει τα μέτρα αυτά, τα οποία συν τοις άλλοις θα αποτελέσουν και διευθέτηση ανοιχτών λογαριασμών των δανειστών προς την Ελλάδα.
Εκείνο που δεν αναμένεται να δεχθεί το Βερολίνο, αλλά ζητά απαιτητικά το ΔΝΤ, είναι ο κόφτης χρέους που έχει η πρόταση του ESM ως μακροπρόθεσμο μέτρο.
Την ασφαλιστική δικλείδα που προβλέπει ότι ακόμη και σε ραγδαία άνοδο των επιτοκίων η Ελλάδα θα πληρώνει σταθερό επιτόκιο σε μια περιορισμένη διακύμανση μέχρι να εξοφλήσει τα 144,1 δισ. ευρώ από τα ευρωπαϊκά δάνεια.
Πρόσφατα, η Γερμανική εφημερίδα Handelsblatt αποκάλυψε - όχι τυχαία - ένα έγγραφο του Γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με το οποίο, το Βερολίνο αρνούνταν το μέτρο το οποίο θα κόστιζε 120 δισ. ευρώ στα κράτη της Ευρωζώνης.
Πάντως, το ΔΝΤ δεν φαίνεται διατεθειμένο να υποχωρήσει εύκολα από αυτήν του την απαίτηση και αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα από τα επόμενα αγκάθια του ελληνικού προγράμματος.
Το επόμενο δύσκολο θέμα θα είναι η λεγόμενη δημοσιονομική πορεία μετά το 2018. Με άλλα λόγια, το διάστημα κατά το οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να πετυχαίνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ.
Ως γνωστόν, η Γερμανία επιμένει η περίοδος αυτή να μην υπολείπεται των 10 ετών.
Από εκεί και πέρα οι υπουργοί του Eurogroup διχάζονται ζητώντας άλλοι 7, άλλοι 5 και άλλοι 3 χρόνια.
Την περίοδο των τριών ετών θέλει και η Ελλάδα, αλλά οι πλειοψηφία φαίνεται να συγκλίνει στην «μέση λύση» των 5 ετών αν και αυτό μένει να αποδειχθεί.
