Εκτίμηση – σοκ του Σ. Ρομπόλη για τις συντάξεις

Στα όρια της φτώχειας βρίσκεται ένας μεγάλος αριθμός της τάξης του 1,5 εκατομμυρίου (με εισοδήματα 4.500 ευρώ τον χρόνο), ενώ οι νέες περικοπές στις σημερινές συντάξεις το 2019 θα οδηγήσουν σε συνολική μνημονιακή απώλεια εισοδημάτων για τους συνταξιούχους έως 70%.

Τις δραματικές αυτές επισημάνσεις διατυπώνει ο ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Σάββας Ρομπόλης, προσθέτοντας ότι οι περικοπές που έγιναν από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν μειώσει τη μέση κύρια σύνταξη στα 700 ευρώ. 

Παράλληλα, δυσοίωνες είναι οι προοπτικές για το μέλλον των συντάξεων που έχουν μετατραπεί σε φιλοδωρήματα (απώλειες έως 50%). Όπως παρατηρεί ο Σάββας Ρομπόλης, η κατάσταση με το ασφαλιστικό σύστημα θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη τη δεκαετία 2020 -2030, οπότε και θα συνταξιοδοτηθούν οι Ελληνες που γεννήθηκαν από το 1960.
Αν παρατηρήσουμε την εξέλιξη γεννήσεων τη μεταπολεμική περίοδο, θα δούμε ότι το 1960 είχαμε μεγαλύτερο αριθμό γεννήσεων, άρα θα έχουμε μεγαλύτερο αριθμό συνταξιοδοτήσεων, που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε πόρους γι α να συνταξιοδοτηθούν συντάξεις νέων συνταξιούχων». 

Σύμφωνα με τον Ρομπόλη, η «συνεχής υποχώρηση των μισθών και η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης υπονομεύουν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, στις συντάξεις. Όπως διαμορφώνονται πλέον οι μέσοι μισθοί, απαιτούνται οι ασφαλιστικές εισφορές δέκα εργαζομένων για να πληρωθεί μια σύνταξη, ενώ πριν από την κρίση χρειάζονταν οι εισφορές μόνο τεσσάρων εργαζομένων. Η σύγκρουση των γενεών μεταξύ παλιών και νέων συντάξεων έχει ήδη ξεκινήσει».

Επισήμανε ότι η προηγούμενη γενιά έδινε π.χ. στο σύστημα 100 μονάδες όταν συνταξιοδοτούνταν, ενώ η σημερινή γενιά των 30-45 χρόνων θα δώσει στο σύστημα 100 μονάδες για να τις επιστραφούν 52.

Κατά τον Σάββα Ρομπόλη η οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά αποτελεσματική – εναλλακτική προοπτική του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα βασίζεται όχι στις διαδοχικές περικοπές των συντάξεων και τη φτωχοποίηση του πληθυσμού αλλά στην αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης (όχι βέβαια της ευέλικτης που θα προκαλέσει ετήσια αύξηση των ελλειμάτων του ΣΚΑ κατά τα επόμενα χρόνια 1,8 δισ.) τη δημογραφική ανανέωση του πληθυσμού και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας τα οποία ελλείπουν ανησυχητικά από τις πολιτικές της βίαιης αποδιάρθρωσης και αποζημίωσης της κοινωνικής ασφάλισης των δανειστών.