Μια όμορφη και τρυφερή εκδήλωση για την Γιορτή της μητέρας που φέτος γιορτάστηκε την Κυριακή 14 Μαίου 2017, αφού έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του Μαίου, διοργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Μαλίων «Εστία» την Κυριακή το απόγευμα στην πλατεία του Αγ.Δημητρίου στα Μάλια.
Αν και η συγκεκριμένη γιορτή έχει πιο μελαγχολικές ρίζες και ιδρύθηκε για τις πενθούσες γυναίκες προκειμένου να θυμούνται τους πεσόντες στρατιώτες και να προσπαθούν για την ειρήνη, εκείνο το ζεστό, καλοκαιρινό απόγευμα στα Μάλια, η συγκεκριμένη εκδήλωση, ανέδειξε όλους τους ρόλους στους οποίους καλείται να ανταποκριθεί η σύγχρονη μητέρα στην ιδιαίτερα απαιτητική κοινωνία μας.
Στο κάλεσμα της, πολλές μητέρες είχαν την ευκαιρία παρευρεθούν και να δεχθούν τα πιο γλυκά «Χρόνια Πολλά» από τα λατρευτά τους αγγελούδια, τα παιδιά τους, τα οποία ζωγράφισαν, τραγούδησαν, χόρεψαν.
Η Πρόεδρος του συλλόγου κα Μαρία Λιλέ άνοιξε τη γιορτή και αφού καλωσόρισε όλες τις μανούλες με τα παιδάκια τους, αφιέρωσε το λόγο της για την ημέρα αυτή, στην αγαπημένη της μητέρα αλλά και σε όλες τις μητέρες του κόσμου που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε έναν κόσμο συχνά αφιλόξενο που δεν τους παρέχει και τα καλύτερα εφόδια και που όμως καταφέρνουν με την αυταπάρνηση, την αγάπη, την τρυφερότητα και την αγκαλιά της να ξεπερνούν όλα τα εμπόδια.
«Μαμά, σε εσένα μιλάω… Ναι, τη γυναίκα που νιώθει ότι δεν τα κάνει όλα τέλεια. Που πολλές φορές νιώθει ενοχές… που νιώθει απελπισμένη… που νιώθεις ότι δε σε καταλαβαίνω.
Έχεις την ψυχή να με αγαπάς ακόμη και στις πιο δύσκολες μέρες μου. Ναι, ναι καλά φαντάζεσαι… εκείνες τις μέρες που σε βγάζω έξω από τα ρούχα σου…
Έχεις τη δύναμη να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις τα ίδια και τα ίδια πράγματα που κάνεις κάθε πρωί ακόμη και αν είσαι εξουθενωμένη. Ακόμη και αν τα μάτια σου κλείνουν. Ακόμη και αν παρακαλάς μέσα σου να μπορούσες να μείνεις ξαπλωμένη και με τα μάτια κλειστά 10 λεπτά ακόμη.
Έχεις το χάρισμα να κάνεις τα πάντα να δείχνουν εύκολα στα μάτια μου. Άκου… Είσαι η ηλιαχτίδα μου και η παρηγοριά μου. Σου ανήκω και μου ανήκεις γλυκιά μανούλα…».
Η μεστή και γεμάτη μηνύματα ομιλία ήταν ένας καταπέλτης προς όλο τον κόσμο που παρευρίσκονταν εκεί και δημιούργησε τόσο έντονα και δυνατά συναισθήματα, που τα μάτια όλων γέμισαν δάκρυα από συγκίνηση.
Τόσο απλή, πειστική, επιβλητική κι ανεξερεύνητη προς τη μητέρα της, ήταν η Πρόεδρος του συλλόγου μας, ένα κορίτσι μόλις 25 χρόνων.
Τα παιδιά για ακόμη μια φορά «έκλεψαν» την παράσταση, με απαγγελίες σε στιχάκια γεμάτα συναίσθημα για τις μανούλες τους, με χορό Ζούμπα,υπό την καθοδήγηση της εκπαιδεύτριά τους κα Joanne Blything.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης, φυσικά δεν έλειψε και η συμμετοχή της Παιδικής-Νεανικής Χορωδίας Μαλίων και του Ευρωπαϊκού Ωδείου Ηρακλείου, που τραγούδησαν υπό τη διεύθυνση του μαέστρου της κου Ν. Αντωνακάκη.
Τα μικρά παιδιά εξέφρασαν την αγάπη τους για τις μανούλες τους, τραγουδώντας τους με λογάκια γλυκά και τρυφερά, χαρίζοντας μια ευχάριστη νότα στη γιορτή, ενώ δεν παρέλειψαν να τους προσφέρουν ένα μπουκετάκι λουλούδια στην καθεμιά, δημιουργώντας τους συγκίνηση και δάκρυα χαράς.
Η γιορτή ολοκληρώθηκε με γλυκές αλχημείες «σοκολάτες», αλλά και με λουλούδια που μαζεύτηκαν από τα μέλη του συλλόγου από ανθισμένες αυλές των σπιτιών της περιοχής, τα οποία προσέφεραν στον κόσμο που παρευρέθηκε στην εκδήλωση.
Μαμάδες και παιδιά γιόρτασαν αυτή τη μοναδική σχέση αγάπης, γιατί
σήμερα η εποχή μας έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη την μάνα που είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος στη ζωή του καθενός μας, στη μητρότητα, στις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας λόγω της κρίσης, δείχνει ότι όλο και λιγότερες γυναίκες αποφασίζουν να γίνουν μανάδες.
Το φαινόμενο αυτό από μόνο του δείχνει την κρίση των χρόνων που ζούμε και αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό την απελπισία του σύγχρονου ανθρώπου. Γιατί αν μια γυναίκα δεν μπορεί ή δεν θέλει να γίνει μάνα, τότε δεν μπορεί ή δεν θέλει να συνεχίσει την ζωή που έχει. Και μία ζωή χωρίς συνέχεια, είναι μία ζωή κλειστή και απομονωμένη.
Για αυτό ας γιορτάζουμε τις μανούλες μας. Τις παλιές, τις νέες και εκείνες που έρχονται…
