Στην τελευταία του κατοικία οδηγήθηκε ο Κώστας Γραμματικάκης, ο θάνατος του οποίου βύθισε στο πένθος τη σύζυγό του Μαρίτα, το γιο του Γιώργο, το δίδυμο αδερφό του πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης και πρώην ευρωβουλευτή Γιώργο Γραμματικάκη τον δημοσιογραφικό και όχι μόνο κόσμο του Ηρακλείου.
Ο Κώστας Γραμματικάκης έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή σε ηλικία 82 ετών και το τελευταίο αντίο είπαν νωρίτερα συγγενείς και φίλοι στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά. Η ταφή έγινε στο παλιό κοιμητήριο, του Αγίου Κωνσταντίνου.
Στ Αρναουτάκης: Ο Κωστας Γραμματικάκης υπηρέτησε με συνέπεια την δημοσιογραφία, τον τόπο μας.
O Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης που παραβρέθηκε στην εξόδιο ακολουθία του Κώστα Γραμματικάκη, σε δήλωση του ανέφερε:
«Ο Κωστας Γραμματικάκης με την ευρύτητα του πνεύματός του, με την ιδιαίτερη πένα του για πολλές δεκαετίες υπηρέτησε τη δημοσιογραφία με συνέπεια και υψηλό το αίσθημα του επαγγελματισμού. Ως εκδότης και δημοσιογράφος της Εφημερίδας "Μεσόγειος" άφησε ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο αποτύπωμα στο δημόσιο λόγο. Ο θάνατος του Κώστα Γραμματικάκη μας θλίβει ιδιαίτερα. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.Αιωνία του η μνήμη».
Ο επικήδειος του Δημάρχου Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινού
O επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός για τον Κώστα Γραμματικάκη, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, την Κυριακή 6 Μαρτίου 2022:
«Κώστα Γραμματικάκη δες:
η πόλη σου, η πόλη που αγάπησες και τίμησες με το ήθος και το έργο σου μια ολόκληρη ζωή είναι σήμερα εδώ, γύρω σου. Ανέτοιμους μας βρήκες για τον μεγάλο αποχαιρετισμό, ανέτοιμοι είμαστε άλλωστε πάντα μπροστά στην μεγάλη απώλεια. Μια μόνη παρηγοριά υπάρχει. Ότι εκεί που πας σε περιμένει με ανοιχτές αγκάλες ο γυιός σου, ο Αριστοτέλης σου, εκείνος που, όπως είπες, «θρυμμάτισε τον κόσμο σου» φεύγοντας τόσο πρόωρα από κοντά σου. Ότι θα σε περιμένει εκεί ο πατέρας και δάσκαλός σου, και φίλοι σου πολλοί κι αγαπημένοι, ο Μενέλαος ο Παρλαμάς, ο Νίκος Γιανναδάκης, ο Ανδρέας Καλοκαιρινός, όλοι αυτοί που μοιράστηκες μαζί τους στιγμές σπάνιες και πολύτιμες, στόχους και σκέψεις υψιπετείς. Γιατί υπήρξες εκλεκτό μέλος μιας κοινωνίας και μιας γενιάς με σπάνια προσφορά στην ζωή αυτού του τόπου κι άφησες ανεξίτηλη την «σφραγίδα» σου στη νεότερη ιστορία της πόλης μας.
Γαλουχήθηκες σε μια οικογένεια αφοσιωμένη στην δημοσιογραφία –ανδρώθηκες στους χώρους «Μεσογείου», της εφημερίδας που ίδρυσε ο πατέρας σου το 1950 και που ανέλαβες, άξιος διάδοχος, τη διεύθυνσή της 28 χρόνια αργότερα. Σε κέρδισε έκτοτε οριστικά η μάχιμη Δημοσιογραφία και την υπηρέτησες με πάθος και σύνεση, με ειλικρίνεια και πολιτική οξυδέρκεια, με γνώση και βαθύ σεβασμό στην ελληνική γλώσσα. Αναρίθμητα πολιτικά άρθρα, χρονογραφήματα, κείμενα για κάθε είδους θέματα, μας χάρισε η πένα σου. Σε όλα, ξεχώριζε η ευκρίνεια της σκέψης, η ποιότητα του λόγου σου, η ευστοχία της ματιάς σου. Οι πάντες σέβονταν την ευθύτητα και την καθαρότητα της γνώμης σου, ακόμη κι αν είχαν αντίθετες πολιτικές ή κοινωνικές απόψεις. Γι’ αυτό και οι αναγνώστες των κειμένων σου περίμεναν πάντα την φρόνιμη και ξεκάθαρη αποτίμησή σου για τα γεγονότα. Η εντιμότητα με την οποία αντιμετώπισες τη δημόσια ζωή, το πάθος σου για τη γλώσσα ξεχώριζε παντού και πάντα. Και στο δημοσιογραφικό λόγο και στο χώρο της λογοτεχνίας. Τα θαυμάσια κείμενα που μας χάρισες είναι γεμάτα απ’ την απέραντη αγάπη σου για την Ελλάδα και τη θάλασσα. Εκεί που εύρισκες και κρατούσες «ωσάν το Άγιο Δισκοπότηρο, θησαυρούς δυσδιάκριτους από την άρμη» και τον χρόνο.
Η αγάπη και η έγνοια για τον τόπο μας, για την ιστορία, για τον πολιτισμό του, σε συνόδευε παντού. Πολυτιμημένος, πολυβραβευμένος, Πρόεδρος των Ιδιοκτητών Ημερησίων Επαρχιακών Εφημερίδων, ανταποκριτής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν σταμάτησες να προσφέρεις ούτε στιγμή – ένας ευπατρίδης, ένας ακάματος εργάτης του λόγου που έδινε μάχες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ακόμα και για την Κρητική διατροφή. Ευφυής, με σπάνια παιδεία και απίστευτο χιούμορ, έκανες παντού φίλους. Κι αγαπήθηκες όσο λίγοι.
Δίπλα σου πάντα, σύντροφος και στυλοβάτης. η Μαρίττα. Φτιάξατε μαζί μια θαυμάσια οικογένεια και δυό υπέροχα παιδιά: τον Αριστοτέλη και τον Γιώργο, παιδιά με σπάνιο χαρακτήρα και πολλά χαρίσματα. Η μοίρα, με την απώλεια του πρωτογυιού σας, επιφύλαξε σε όλους σας μια αξεπέραστη οδύνη. Γι’ αυτό και τούτη την ώρα η σκέψη μου στέκει σε κείνους που πρέπει σήμερα να διαχειριστούν και τη δική σου απώλεια. Στη σύντροφο της ζωής σου, τον γυιό σου, τον δίδυμο αδελφό σου, στους συγγενείς, και τους φίλους σου. Θέλω να ξέρουν πως θα είμαστε δίπλα τους και να ευχηθώ εγκαρτέρηση και δύναμη ψυχής. Ας τους παρηγορεί η σκέψη πως το έργο σου, το χαμόγελο και η γλυκύτητα της ψυχής σου δεν μπορούν να ξεχαστούν.
Αγαπημένε φίλε, αγαπημένε εξάδελφε,
Προσωπικά, αλλά και εκ μέρους του Δήμου Ηρακλείου, σ’ ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερες. Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση με κείνους που σε περιμένουν».
Ο Δρ Νικόλαος Αιμιλίου Γραμματικάκης, τον αποχαιρετά με ένα συγκινητικό μήνυμα:
“ΌΧΙ! Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ Α.Ρ.Δ.,
δεν είναι όλοι οι Δημοσιογράφοι “πουλημένοι”, όπως λες”. Μου φώναξε o Αριστοτέλης Γραμματικάκης και σηκώθηκε από τη καρέκλα του στο Cafe Paradiso στη Harvard Square. Ενώ εγώ, αιφνιδιασμένος από την αντίδραση του, σχεδόν, πάντοτε νηφάλιου προστατευόμενου μου στη Βοστώνη του ζήτησα συγνώμη για το ατόπημα μου, οι αρκετοί Έλληνες θαμώνες του μπαρ (και εκκολαπτόμενοι πολιτικοί) μας κοίταζαν με περιέργεια. Βλέπετε, ο Κώστας, πάντα (αν και σε συντηρητική εφημερίδα) είχε- πάντα προοδευτικές απόψεις και ποτέ δε πίεσε τον Αριστοτέλη ώστε αντί στη φημισμένο Τμήμα Καλών Τεχνών του Tufts να πάει στα Τμήματα Πολιτικών Επιστημών είτε του Tufts η του Harvard και να ‘χει κι αυτός ένα εξασφαλισμένο επαγγελματικό μέλλον.
Μα και ο ίδιος ο Κώστας, όπως, με το καιρό κι εγώ διαπίστωσα είχε επιλέξει τη ζωή του. Αν και μπορούσε, δεν κίνησε ποτέ προς ίδιον όφελος τα πολιτικά νήματα που “κρεμόντουσαν μπροστά του”. Και να εξασφαλιστεί, βρε αδερφέ, και αυτός και τα παιδιά του αλλά και η ιστορική εφημερίδα που επωμίστηκε και συνέχισε με συνέπεια για το τόπο, κι ιδιαίτερα για το Π.Κ. και το ΙΤΕ, όπως όλοι γνωρίζουμε,
Δε την ήξερες και στη λέω αυτή τη λεπτομέρεια, τώρα που έμαθα πως φεύγεις… Αγαπημένε και σεμνέ και καλόκαρδε, Κώστα, ανιδιοτελή δημοσιογράφε και παράγοντα του τόπου (που για όλους νοιαζόσουν κι έτρεχες, εκτός από τον εαυτό σου) και ψαρά των όμορφων ανατολικών ακρογιαλιών του τόπου, που μέσα σε όλο το κόσμο που ταξίδεψες, αυτόν αγάπησες και επέλεξες, Και θυσιάστηκες γι’ αυτόν. Αλλά όχι για σένα. Γιατί ο (ίδιος, πράγματι, με σένα) όμορφος γιός σου είχε δίκιο…. Δε “ξεπουλήθηκες” ποτέ, κι ήταν περήφανος για σένα…!
Να μου χαιρετάς το γιόκα σου και μικρό μου “αδερφό” εκειά που δα να ‘στε και θα του μαθαίνεις πως να λύνει τσι κόμπους στσι μπετονιές σεργιανώντας στους όμορφους γιαλούς του Παραδείσου…!
Δείτε επίσης:
Έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Γραμματικάκης
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
