Ο Σύλλογος Ερευνητών Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου, μετέχουν στην Κλαδική Απεργία στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση στις 17 Μαΐου.
Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:
"
[Ο ερευνητής, ξέρετε, δεν εργάζεται ακριβώς, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά τα κάνετε και για να βελτιώσετε το βιογραφικό σας…] [Έγινε κάποιο λάθος με την ανανέωση της σύμβασής σου, θα πληρωθείς από τον επόμενο μήνα…] [Δεν είσαι μόνο εσύ που δεν πληρώνεσαι, είναι και άλλα άτομα στο εργαστήριο που δεν έχουν σύμβαση αυτή τη στιγμή….] [Με τη λήξη της σύμβασής σου τον επόμενο μήνα λήγει και η συνεργασία μας γιατί δεν έχω άλλα λεφτά να σε πληρώσω…] [Χρειάζομαι αυτά τα αποτελέσματα μέχρι τη Δευτέρα (απαιτήσεις Παρασκευής!)…] [Δεν φταίω εγώ που έκανες παιδί και άργησες να τελειώσεις, δεν μπορώ να σε πληρώνω μέχρι να τελειώσεις το διδακτορικό σου…] [Δεν γνωρίζω εγώ προσωπικά για άτομα που εργάζονται στο ίδρυμα και δεν πληρώνονται, αλλά μπορώ περήφανα να σας πω ότι είμαστε το μόνο ίδρυμα στην Ελλάδα χωρίς χρέη στη ΔΕΗ…]
Αν έχεις ακούσει κάποιο από όλα αυτά ή πολλά παρόμοια τότε μάλλον βιώνεις κι εσύ την καθημερινότητα ενός νέου/ας ερευνητή/τριας, την καθημερινότητα δηλαδή που βιώνει μέρος της σύγχρονης εργατικής τάξης. Την καθημερινότητα των ευέλικτων ωραρίων, της ανασφάλιστης εργασίας, των ολιγόμηνων συμβάσεων και του μισθού - «χαρτζιλίκι».
Η εργασιακή πραγματικότητα των εργαζομένων στην έρευνα έχει δομηθεί πάνω στην αφήγηση της ατομικής εξέλιξης και της βελτίωσης του βιογραφικού. Με αυτόν τον τρόπο θολώνεται η μόνη αλήθεια, ότι δηλαδή αυτό που κάνουμε είναι δουλειά. Δουλειά που καλύπτει πάγιες ανάγκες των ερευνητικών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, αλλά ποτέ δεν αμείβεται ως τέτοια. Το αφήγημα που λέει "όσα άτομα εργάζονται στην έρευνα, θέλουν να βελτιώσουν το βιογραφικό τους" είναι ο κύριος λόγος που μας αντιμετωπίζουν ως φοιτητές/ριες και όχι ως εργαζόμενους/ες που είμαστε. Βέβαια η αφήγηση αυτή εσκεμμένα «ξεχνά» το γεγονός ότι η έρευνα, σήμερα, καλύπτει ιδιωτικά και κρατικά συμφέροντα. Ξεχνά πως οι πρακτικές, οι πτυχιακές, οι διπλωματικές, τα διδακτορικά και οι μεταδιδακτορικές μελέτες χρηματοδοτούνται από προγράμματα μέσω των οποίων ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις επωφελούνται το φτηνό εξειδικευμένο προσωπικό για να εξελίσσουν τα συστήματα και τις τεχνολογίες τους ή για να βελτιώσουν την αξιολόγησή της. Κι όλα αυτά τα ξεχνά όχι για να μας υποτιμά, γιατί αυτό άλλωστε το κάνει σε όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης, αλλά για να μας διασπά και να καταστέλλει την εργατική μας συνείδηση.
Όλα τα παραπάνω φυσικά τα συναντάμε και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (γνωστό και ως Harvard της Μεσογείου), όπου οι περισσότεροι/ες εργαζόμαστε αμισθί ή με ολιγόμηνες συμβάσεις (2-3 μηνών, ποτέ δεν ξεπερνούν τους 6 μήνες) στη διαρκή επισφάλεια της μη ανανέωσης της σύμβασης, όπως εύσχημα αποκαλείται πλέον η απόλυση, και συχνά με συμβάσεις τύπου υποτροφίας. Το ωράριο εργασίας αποκαλείται «ελεύθερο» ακριβώς το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε εμείς δηλαδή. Ακόμη και αν οι συμβάσεις που υπογράφουμε δεν ξεπερνούν τις 40 εργάσιμες ώρες την εβδομάδα, όλοι και όλες βρισκόμαστε να απαντάμε σε mail αργά τη νύχτα, μέσα στο ΣΚ, στις διακοπές μας. Βρισκόμαστε να ξενυχτάμε για να γράψουμε προγράμματα χρηματοδότησης μήπως και πληρωθούμε, να δίνουμε χρόνο για να επιμορφώσουμε/οργανώσουμε το νέο προσωπικό των εργαστηρίων, να γράψουμε δημοσιεύσεις για να ανεβαίνει το h-index των επιστημονικά υπευθύνων, ακόμα και να συμμετέχουμε σε καμπάνιες των ιδρυμάτων που μιλούν για τη γυναίκα στην επιστήμη, την στιγμή που τα ποσοστά των γυναικών στην έρευνα ή η άδεια μητρότητας αποτελούν «καλά» ανέκδοτα.
Σήμερα η κατάσταση αυτή μας βρίσκει αντιμέτωπους/ες με την λήξη ερευνητικών προγραμμάτων και την έλλειψη νέων προκηρύξεων. Αρκετοί συνάδελφοι/ισσες αναγκάζονται να μείνουν άνεργες ή απλήρωτοι. Κι ενώ τα ερευνητικά ιδρύματα θα μπορούσαν να καλύψουν με εσωτερικά προγράμματα - γέφυρες τους εργαζομένους τους, αρνούνται να το κάνουν. Άλλωστε, σε όλα τα ιδρύματα το 25% από όλα τα προγράμματα χρηματοδότησης των ερευνητικών ομάδων, δεσμεύεται για τα αποθεματικά του εκάστοτε ιδρύματος. Διευθυντές και επιστημονικά υπεύθυνοι κάνουν πολιτικά παιχνίδια ρίχνοντας το μπαλάκι ο ένας στον άλλο και όταν βρεθούν σε αδιέξοδο, πάλι πίσω στην έλλειψη νέων προγραμμάτων χρηματοδότησης.
Ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας μας και γνωρίζοντας πως μόνο μέσα από την συλλογικοποίηση και την οργάνωση στη βάση μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν
Καλούμε στις 17 Μαΐου στην πρώτη πανελλαδική κλαδική απεργία των εργαζόμενων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια εκπαίδευση
Απαιτούμε:
Υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για όσους και όσες εργάζονται στην έρευνα.
Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα και προκήρυξη μόνιμων θέσεων εργασίας.
Όχι στην απλήρωτη εργασία στα ερευνητικά ιδρύματα, υποχρεωτική μισθοδοσία και ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους.
Εξασφάλιση αμοιβής των υποψήφιων διδακτόρων και μεταπτυχιακών φοιτητών από την έναρξη της απασχόλησης στα ερευνητικά εργαστήρια έως την απόκτηση του διπλώματος.
Άμεση ανανέωση τουλάχιστον 6μηνων συμβάσεων των συναδέλφων που λήγουν οι συμβάσεις τους το επόμενο διάστημα λόγω μαζικής λήξης προγραμμάτων."
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
