Πρωτοχρονιά στα 80’s και 90’s: Τριήμερα γλέντια, ατέλειωτη μουσική και χορός

Της Ελίνας Φαρσάρη

Για μία ακόμη χρονιά γιορτάσαμε, λόγω της πανδημίας, την πρωτοχρονιά με περιορισμούς και οι περισσότεροι από μας στα σπίτια μας με τα συγγενικά μας πρόσωπα, νοσταλγώντας το παρελθόν τις εποχές της αφθονίας και της καλής ποιοτικής διασκέδασης. Αναμφισβήτητα, η περίοδος κατά την οποία η νυχτερινή διασκέδαση στο Ηράκλειο έζησε τη μεγάλη της ακμή ήταν οι δεκαετίες του 1980 και του 1990. Τα χρόνια εκείνα υπήρχαν πολλές διέξοδοι, disco, μεγάλα κλαμπ, μπαράκια, εστιατόρια και οι Ηρακλειώτες με πολύ κέφι και ενθουσιασμό συνωστίζονταν για να απολαύσουν το ποτό και την παρέα τους με πολλή μουσική και χορό. Χρόνια αξέχαστα για όσους τα έζησαν, καθώς η νυχτερινή διασκέδαση ήταν μέρος της εβδομαδιαίας ρουτίνας της νεολαίας. Ο κόσμος τότε διασκέδαζε κάθε Παρασκευή και Σαββατοκύριακο, χειμώνα – καλοκαίρι, και στα δημοφιλή κέντρα σημειώνονταν στην κυριολεξία το αδιαχώρητο.

Μια από τις πιο γνωστές και αγαπητές στους Ηρακλειώτες φυσιογνωμία της νυχτερινής ζωής της πόλης, ήταν ο Νίκος Σφουγγαράς, ο πιο ενημερωμένος dj στα μουσικά πράγματα, ο διασκεδαστής που μυούσε τη νεολαία στην καλή ξένη μουσική, με όλα τα hits της εποχής και όχι μόνο. Εργάστηκε σχεδόν σε όλες τις dicso, τα club και τα μπαρ της πόλης κατορθώνοντας να αφήσει το προσωπικό του στίγμα στη νυχτερινή διασκέδαση. Ο θρύλος των decks, με αφορμή την Πρωτοχρονιά μίλησε στο Cretalive από την Τυφλίδα της Γεωργίας όπου περνά τους χειμώνες των τελευταίων χρόνων, για τη διασκέδαση των δεκαετιών ‘80 και ‘90 και τις συνήθειες της νεολαίας στο Ηράκλειο.

“Τα χρόνια εκείνα” μας λέει ο Νίκος Σφουγγαράς “ο κόσμος έκανε συνήθως ρεβεγιόν σε ξενοδοχεία και εστιατόρια με εορταστικό δείπνο και λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου ερχόταν στις disco και τα clubs για διασκέδαση μέχρι το πρωί. Τα νυχτερινά μαγαζιά ανοίγανε μετά τα μεσάνυχτα και κλείνανε το μεσημέρι. Γινόταν πραγματικά χαμός από κόσμο, το αδιαχώρητο. Φανταστείτε ότι η προετοιμασία των νυχτερινών κέντρων για εκείνη τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς ξεκινούσε από τα Χριστούγεννα”.

Ανακαλώντας στη μνήμη του την εμβληματική disco “Piper” πίσω από το ξενοδοχείο Αστόρια στο κέντρο του Ηρακλείου ο κ. Σφουγγαράς αφηγείται: “Στην Piper κάναμε επίσημα εγκαίνια το 1971 αν και λειτουργούσε ήδη από το 1969. Τότε, τις παραμονές της πρωτοχρονιάς άνοιγε το απόγευμα για τη νεολαία και μετά το βράδυ έκλεινε για το ρεβεγιόν που διοργάνωνε το ξενοδοχείο. Κατά κανόνα, όμως, οι νέοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά μετά τα μεσάνυχτα”.

Γλέντι τριήμερο

Ποια ήταν, όμως, η πιο ιδιαίτερη πρωτοχρονιά που έζησε ο ίδιος; Στα 90’s η διασκέδαση ήταν πιο ξέφρενη. “Θυμάμαι” μας λέει “ένα πρωτοχρονιάτικο γλέντι στη Δίεση, στην πλατεία Δασκαλογιάννη. Δουλεύαμε ασταμάτητα τρεις ολόκληρες μέρες την παραμονή, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς και την επομένη. Σταματούσαμε μόνο το μεσημέρι για φαγητό και ξαναρχίζαμε. Ο κόσμος διψούσε για διασκέδαση και το ζούσε”. Εξάλλου, πολλοί από τους αλλοτινούς θαμώνες του συγκεκριμένου ιδιαίτερα δημοφιλούς μπαρ θυμούνται ότι ο κόσμος ήταν τόσος πολύς, ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά Σαββατόβραδα, που έφτανε μέχρι την είσοδο της τότε Νομαρχίας!

“Η διασκέδαση ήταν βιοποριστική”

Πώς ήταν όμως οι συνθήκες που επικρατούσαν τις δεκαετίες εκείνες στη νυχτερινή διασκέδαση; “Η εποχή ήταν τελείως διαφορετική” τονίζει με έμφαση ο κ. Σφουγγαράς. “Καταρχήν δεν υπήρχαν μέτρα και περιορισμοί όπως σήμερα. Ο κόσμος είχε χρήματα να ξοδέψει στη διασκέδασή του και τα μαγαζιά που υπήρχαν ήταν πολλά. Η διασκέδαση ήταν τότε βιοποριστική. Και μολονότι πολλά τα μαγαζιά δεν είχαν μεταξύ τους κακό ανταγωνισμό. Πραγματικά έχουν λείψει αυτές οι συνθήκες”.

Πώς ήταν, λοιπόν, να είσαι dj στις “χρυσές” εκείνες δεκαετίες ή διασκεδαστής όπως προτιμά ο ίδιος να προσδιορίζει το επάγγελμά του; “Ο κόσμος χόρευε τότε” μας λέει “και αγαπούσε την καλή μουσική. Οι επαγγελματίες dj’s δεν ήταν πολλοί στο Ηράκλειο, αλλά στήριζαν τα μαγαζιά στα οποία εργάζονταν. Αυτό το αντιλαμβάνονταν και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, δεν έκαναν παρεμβάσεις στη δουλειά σου, δεν έδιναν εντολές για το τι θα παίξεις. Συνήθως έκλεινα συμφωνίες με κάποιο μαγαζί και έμενα σταθερά για χρόνια. Η ζωή μου όλη ήταν η μουσική”.

Ζώντας στη νύχτα τα πιο δημιουργικά του χρόνια ο κ. Σφουγγαράς περιγράφει με νοσταλγία: “Τις εποχές εκείνες δεν υπήρχε η αστυνόμευση που υπάρχει σήμερα, αλλά δεν υπήρχαν και οι φασαρίες και τα μπερδέματα. Φυσικά, δημιουργούνταν και τότε εντάσεις μεταξύ των θαμώνων και κάποτε μπορεί να έπεφτε και ξύλο. Όμως αμέσως μετά τα έβρισκαν και όλοι μαζί μια παρέα επέστρεφαν στο μαγαζί και διασκέδαζαν. Αυτό δεν το βλέπεις πια σήμερα. Στη νύχτα τα είδα όλα, τα έζησα όλα, δεν μίλησα ποτέ μου για κανένα. Κι αυτό ήταν κανόνας στη ζωή μου”.

Η μεταβολή του 1987

Ποια ήταν η αγαπημένη δεκαετία του Νίκου Σφουγγαρά; “Του ‘80” μας λέει αμέσως χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα, η χρυσή εποχή της disco δηλαδή, των φωτορυθμικών, της χορευτικής μουσικής. “Από το 1987, όμως, και μετά” υπογραμμίζει “το στιλ της μουσικής άρχισε να χαλάει στη νυχτερινή διασκέδαση. Στα κλαμπ και τα μπαρ της εποχής άρχισαν να ακούγονται και σκυλάδικα, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας αχταρμάς το πρόγραμμα. Ήταν η εποχή που οι επιχειρηματίες άρχισαν να μπαίνουν στα χωράφια των dj’s και να κάνουν επιλογές”.

Το φωτογραφικό υλικό ανήκει στον κ. Νίκο Σφουγγαρά και παραχωρήθηκε στο Cretalive για τη συνέντευξη

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο