Έχουν περάσει 70 ημέρες από την απαγωγή του Μιχάλη Λεμπιδάκη, όταν εκείνο το βροχερό απόγευμα της 30ης Μαρτίου έσκαγε σαν βόμβα η είδηση πως ο διακεκριμένος επιχειρηματίας έπεφτε θύμα άγνωστων απαγωγέων που σκηνοθετώντας ένα εικονικό τροχαίο, λίγο πριν το σπίτι του στα Κάλεσα, τον άρπαζαν μεσα από το αυτοκίνητο του, κι από τότε σαν... να τον κατάπιε η γης!
Οι πρώτες μέρες κύλησαν βασανιστικά γιατί όλοι πιστεύαμε πως ειναι θέμα ημερών, άντε μερικών εβδομάδων για να γίνει η διαπραγμάτευση, λίγο πάνω, λίγο κάτω και αφού παραδοθούν τα χρήματα να λήξει η περιπέτεια και να επιστρέψει ο 54χρονος στο σπίτι του. Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης- όπως και το cretalive- κράτησαν μια ψύχραιμη και διακριτική στάση με βασικό γνώμονα το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Την ίδια ώρα καλλιεργείτο και από την αστυνομία (η ψευδαίσθηση τελικά ) πως άντε μέχρι την Πρωτομαγιά θα είχαμε αίσια έκβαση της υπόθεσης, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, τους απαγωγείς δηλαδή, που από την πρώτη στιγμή αλήθεια, είχαν προετοιμάσει οικογένεια και αστυνομία, πως έχουν υπομονή και χρόνο απεριόριστο μέχρι να βρεθεί το ιλιγγιώδες ποσό των 50.000.000 ευρώ που ζητούσαν.
Το μπρα- ντε- φερ μεταξύ οικογένειας και απαγωγέων σκληρό, αφού οι μεν πρώτοι ότι μπορούσαν να μαζέψουν στην ανελέητη εποχή των capital controls το μάζεψαν, οι δε δεύτεροι φαίνεται να μην χαμπαριάζουν αφού ζητούν τον ουρανό με τα άστρα, αδιαφορώντας αν υπάρχει πραγματική βάση για να συγκεντρωθούν τα χρήματα. Και στη μέση αυτού του κινηματογραφικού θρίλερ η αστυνομία που, αδύνατο σε μας να καταλάβουμε ( καθώς οι πληροφορίες είναι ελάχιστες και απόλυτα ελεγχόμενες ) αν πραγματικά έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για την ταυτότητα, το επιχειρησιακό σχέδιο αλλά και τις τελικές επιδιώξεις των απαγωγέων που η συμπεριφορά τους και η μνημειώδης ικανότητα να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της υπόθεσης προκαλεί εκνευρισμό, κούραση και μια κατάσταση που όμοια της δεν έχει χειριστεί κανένα τμήμα της Αστυνομίας πανελλαδικά.
Μέσα σ´ αυτό το θολό τοπίο σενάρια επί σεναρίων: τον Λεμπιδάκη πήραν τρομοκράτες, Ρουμάνοι και Ρώσοι εκβιαστές, πρώην ποινικοί, Κρητικοί κτηνοτρόφοι... μόνο πως δεν ήλθε ιπτάμενος δίσκος και τον πήρε δεν ακούσαμε ακόμα, το μονο σίγουρο ειναι πως οι δράστες δείχνουν σαν να κατέβηκαν από τον ουρανό.
Και μια κοινωνία που διερωτάται: γίναμε Κολομβία και δεν το καταλάβαμε; Όσο κι αν η κρίση τα ισοπεδώνει όλα ειναι δυνατόν ένας ανθρώπος να βιώνει τέτοια κατάσταση, με άγνωστες ακόμα συνέπειες στην υγεία του από την μοναδική σε χρονική διάρκεια απαγωγή στην Ελλάδα ; Και δεν ακούγεται... κιχ;
Τι άραγε θα πρέπει να περιμένουμε αφού φαίνεται πως υπάρχει πλήρες αδιέξοδο σε αυτή την υπόθεση; να κουραστούν μήπως οι απαγωγείς και να αφήσουν τον όμηρο; Και μεσα σε όλα αυτά δημοσιεύματα που ανακυκλώνουν ειδήσεις των πρώτων ημερών ( χαραkτηριστικό παράδειγμα το βίντεο που "ανακάλυψε" χτες το Πρώτο Θέμα, όταν ειναι γνωστό πως υπάρχει μόνο μια τέτοια βιντεοσκόπηση, λίγο μετά το Πάσχα )...
Μεσα σε αυτό το μοναδικό πλαίσιο που κινούνται όλοι, οικογένεια, αστυνομία αλλά και μέσα ενημέρωσης το μόνο που μπορεις να πεις είναι πως ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! Ας το καταλάβουν όλοι όσοι "παίζουν" με τη ζωή ενός ανθρώπου που για το μόνο που... έφταιξε ειναι πως με σοβαρότητα, σεμνότητα και επαγγελματισμό, μακριά από κοσμικότητες, φιοριτούρες και αλαζονεία, συνέχισε και επέκτεινε την επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειας του, δίνοντας ψωμί και δουλειά σε χιλιάδες συμπατριώτες μας και ξένους, όμοιους και ίδιους με την εικόνα που πιθανότατα έχουν κι εκείνοι ποθ τον άρπαξαν!
Κι αν μπορεί να μην γράφεται, σίγουρα πως σιγοψιθυρίζεται, εκείνοι που άρπαξαν τον Μιχάλη Λεμπιδάκη βάζουν σε κίνδυνο και τη ζωή και το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων που καθημερινά ζουν κι αυτοί την ίδια την οικογένεια που πενθεί καθημερινά εδώ και 70 ημέρες... αυτό θέλουν ;
