Σε αναζήτηση μιας μικρής ανάπαυλας για το μεσημέρι. Μια σειρά συγκυριών με έφερε στο κέντρο, πλάι στα Λιοντάρια. Ένα μέρος τόσο οικείο που ένιωθα σαν σε δικό μου χώρο. Ένας μικρός ψίθυρος πείνας άρχιζε να μιλά μέσα μου.
Μπροστά μου ένας χώρος ιδιαίτερος. Διαχρονικός, αλλά συνάμα και σύγχρονος με όνομα χαρακτηριστικό και ιστορία από το 1922. Φυλλοσοφίες. Δεν μου πήρε παρά λίγα δευτερόλεπτα να κατευθυνθώ προς τα εκεί και να καθίσω.
Καθώς ο ψίθυρος της πείνας ηχούσε δυνατότερα, το μυαλό μου εστίαζε μονάχα στο φύλλο αναζητώντας στον κατάλογο ποια θα μπορούσε να είναι η καλύτερη επιλογή για το μεσημέρι. Και αν και στο μυαλό μου το όνομα Φυλλοσοφίες ήταν συνυφασμένο με την καλύτερη μπουγάτσα της Κρήτης, διαπίστωσα ότι πέρα από την ονομαστή μπουγάτσα, δεκάδες επιλογές διεκδικούν την προσοχή μου και την επιλογή μου. Τυρόπιτα Κουρού, σπανακόπιτα, σπιτική κιμαδόπιτα, κρητική πίτσα και απολαυστικό κρητικό σάντουιτς που μοιάζει με ντάκο με ανθόγαλο, απάκι και προζυμένιο ψωμί, σαλάτα με μπουγάτσα μυζήθρα και εκπληκτικές ομελέτες με φρέσκα ντόπια αυγά είναι μόνο μερικές από αυτές.
Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκομαι να απολαμβάνω μια ομελέτα σμυρνέικη με πλούσιο κρητικό λουκάνικο, φέτα, τομάτα και κολοκύθι, όπως ακριβώς την έφτιαχνε η γιαγιά μου. Αρώματα από το χωριό, η μυρωδιά του πετρογκάζ και η γεύσεις μιας κουζίνας «παλαιϊνής» γεμίζουν τον ουρανίσκο.
Δεν το φανταζόμουν! Η ανάγκη για μια στάση για καφέ το μεσημέρι με οδηγούσε σε μονοπάτια απόλαυσης και μνήμης.
Μετά το φαγητό, η ανάγκη για μια δροσιστική νότα. Τι καλύτερο σκέφτηκα από ένα αναψυκτικό; Και εκεί που στο μυαλό μου έτρεχαν λέξεις όπως Σπράιτ, Βυσσινάδα, Λεμονάδα, η ματιά μου στάθηκε σε μια γωνία του καταλόγου και διάβασε: «απεριτίβο»! Νομίζω σχεδόν αυτόματα, λίγα λεπτά μετά, απολάμβανα ένα aperitivo που έδενε υπέροχα με τη διάθεση μου και τη θέα του κόσμου να περιδιαβαίνει την κρήνη Μοροζίνη.
Η ονειροπόληση διεκόπη από μια φιλική φωνή.
• Αυτό είναι από εμάς ... ανέφερε ο πάντα ευγενικός σερβιτόρος.
Μια μπάλα από παγωτό καϊμάκι με σιρόπι καραμέλα και φύλλα από μπουγάτσα ήρθε στο τραπέζι μου. Ένα καλοκαιρινό γλυκό που σε ταξιδεύει και σου υπενθυμίζει πως η παράδοση και η σύγχρονη υψηλή ζαχαροπλαστική μπορούν να συνυπάρξουν αναδύοντας νέες γευστικές συμφωνίες.
Έφυγα από τις Φυλλοσοφίες λίγο αργότερα. Γεμάτος. Γεμάτος εμπειρίες, εκπλήξεις και γεύσεις. Σκεπτόμενος πως κάτι τόσο δικό μας κοντινό και καθημερινό, το οποίο συναντάμε συχνά μπροστά μας, χρόνια εδώ στο Ηράκλειο της Κρήτης, έχει αναπτύξει μια νέα φιλοσοφία και συνεχίζει διαρκώς στο πέρασμα των ετών να μας εκπλήσσει και να μας γεμίζει με τόσα πολλά.
