ΚΚΕ: Παρουσιάστηκε στο Ηράκλειο το «1922. Ιμπεριαλιστική εκστρατεία και μικρασιατική καταστροφή»

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της ΤΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ για την Μικρασιατική καταστροφή πραγματοποιήθηκε με επιτυχία χτες στο πάρκο Μικράς Ασίας η βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης «1922. Ιμπεριαλιστική εκστρατεία και μικρασιατική καταστροφή» του τμήματος ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ από τον Γιάννη Δαλέζιο επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ. Την Εκδήλωση άνοιξε ο Χιώτης Τάσος, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ, ενώ παρέμβαση έκανε η Χριστίνα Χατζηαδάμ, πρόεδρος του Συλλόγου Αλατσατιανών Ηρακλείου. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων που με συγκίνηση υποδέχτηκαν την προσπάθεια που κάνει το Κόμμα να μελετήσει τα συμπεράσματα.

Ο Γιάννης Δαλέζιος στην παρουσίαση αναφέρθηκε στην επιδίωξη μέσα από την συγκεκριμένη έκδοση να φωτιστούν αγνοημένες περιοχές της ελληνικής ιστοριογραφίας, να ανασκευαστούν συνήθη λάθη ή σκοπιμότητες, να δοθεί η ταξική θέαση και προοπτική των γεγονότων καθώς δε μπορεί να είναι ταξικά ουδέτερα.

Ακόμη ανέφερε μεταξύ άλλων ότι :

«Η Μικρασιατική Εκστρατεία δεν ήταν ένας στενά ελληνοτουρκικός πόλεμος, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων που υπήρχαν στη διάρκειά του και εντάθηκαν με τις συνθήκες ειρήνης και την αναδιανομή των εδαφών που ακολούθησε.

(…) Η Ελλάδα, έπειτα από την επίμονη διαπραγματευτική στάση της Μ. Βρετανίας, εξουσιοδοτήθηκε να στείλει στρατό στη ζώνη της Σμύρνης. Η επιμονή του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αποτελούσε κάποια ιδιαίτερη αναγνώριση της ελληνικής εθνικής ιδιαιτερότητας της περιοχής. Ήταν μια προσπάθεια αναχαίτισης των ιταλικών επιδιώξεων. Ταυτόχρονα, η Μ. Βρετανία θεωρούσε ότι μια αναβαθμισμένη ελληνική αστική τάξη θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά στη Μ. Ανατολή και τη Μεσοποταμία, ενώ θα περιόριζε τις εμπορικές δραστηριότητες των Γάλλων.

Η περιοχή της Μικρασίας ήταν πλουσιότερη από την τότε Ελλάδα και αυτό αποτελούσε ισχυρό δέλεαρ για την ολόθερμη στήριξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας, τόσο από τους βενιζελικούς όσο και τους βασιλικούς/αντιβενιζελικούς. 

(…) Ο Κεμάλ δεν ήταν παρά ο συνεπής εκφραστής της αποδόμησης της φεουδαρχικής και γερασμένης Οθωμανικής αυτοκρατορίας και του μετασχηματισμού της σε αστικό έθνος-κράτος, μιας διαδικασίας που άρχισε να επιταχύνεται μετά το κίνημα των Νεοτούρκων το 1908. Η πολιτική της εθνοκάθαρσης ήταν απαραίτητη για τη συγκέντρωση των εργοστασίων και του εμπορίου στα χέρια της αναδυόμενης τούρκικης αστικής τάξης και την εδραίωση μιας «εθνικής» οικονομίας.

Ο πόλεμος επιτάχυνε και δικαιολόγησε τις ενέργειες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς πολλές μειονότητες είχαν συνδέσει τις προοπτικές ανεξαρτησίας τους με εχθρικές δυνάμεις. Και οι μειονότητες αυτές δεν ήταν μόνο αλλόθρησκοι, όπως επίμονα ισχυρίζονται μερικοί, αλλά ήταν και οι Κούρδοι, Σύριοι, Άραβες…

Ενώ, τα αστικά κόμματα οδηγούσαν το λαό στην καταστροφή και σ’ ένα εθνικιστικό-σοβινιστικό παραλήρημα, το νεαρό τότε Κομμουνιστικό Κόμμα αψήφησε τις διώξεις και εξέφρασε την άποψή του εναντίον του πολέμου. Κατήγγειλε στον ελληνικό λαό το πραγματικό περιεχόμενο της εκστρατείας και των επιδιώξεων της εγχώριας αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της.

(…) Όσο για τη στάση των κομμουνιστών, τότε και σήμερα παραμένει ξεκάθαρη. Δεν ήταν ούτε κατά της απελευθέρωσης των ελληνικών πληθυσμών της Τουρκίας, αλλά ούτε και υπέρ της καθυπόταξης των αντίστοιχων τουρκικών. Δεν ήταν ποτέ υπέρ της αλληλοσφαγής τους υπέρ των συμφερόντων της μίας ή της άλλης «εθνικής» άρχουσας τάξης, αλλά υπέρ του κοινού τους αγώνα για την αποτίναξη του πραγματικού, κοινού τους δυνάστη: την ελληνική και τουρκική αστική τάξη...

(…) Όσοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε αγροτικές περιοχές, αφομοιώθηκαν πιο γρήγορα. Το 1/3 που «εγκαταστάθηκε» στις αστικές περιοχές υπέφερε σε αντίσκηνα, σε παραγκουπόλεις, σε χαμόσπιτα, μέσα στη λάσπη και το κρύο. Δίπλα τους ξεφύτρωναν οι υφαντουργίες, όπου οι γυναίκες, κυρίως, αλλά και παιδιά δούλευαν 12ωρα. Γέμισαν τα σπίτια από υπηρέτριες, πλύστρες, καθαρίστριες, έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Δε μπορούσαν να πάνε σχολείο, γιατί έπρεπε να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί… Μπρος σ’ αυτή την κατάσταση το ΚΚΕ στάθηκε δίπλα στους πρόσφυγες. Τους βοήθησε να παλέψουν μαζί με τους άλλους εργάτες…

(…) Η συγκυρία το έφερε το βιβλίο να έχει εκδοθεί λίγο μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Μπορούν 2 πόλεμοι που απέχουν 100 χρόνια μεταξύ τους να έχουν σχέση; Και οι δυο μπορούν να μας βοηθήσουν να βγάλουμε κοινά συμπεράσματα με διαχρονική αξία, αφού οι και οι δυο προέρχονται από την ίδια μήτρα του μονοπωλιακού καπιταλισμού και των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων. Από τα συμπεράσματα αυτά προκύπτει και ποια πρέπει να είναι τόσο η στρατηγική ενός κόμματος που θέλει να λέγεται κομμουνιστικό όσο και η στάση της εργατικής τάξης και των λαών: καμιά στοίχιση με την αστική τάξη, καμιά εμπιστοσύνη σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, επαγρύπνηση και άμυνα απέναντι στα σχέδια της αστικής τάξης και αντεπίθεση, αξιοποιώντας τις αντιφάσεις, αντιθέσεις και συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου».

Η Χριστίνα Χατζηαδάμ στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στο βιβλίο ως πολύτιμο ιστορικό ντοκουμέντο που προκαλεί το ενδιαφέρον αλλά και την μνήμη στους απογόνους των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που έφτασαν στην πόλη του Ηρακλείου πριν 100 χρόνια. Ακόμη ανέφερε «…οφείλουμε να κρατήσουμε ακέραια τα γεγονότα του ’22 και να γίνει απολύτως κατανοητό ότι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους, σφαγιάστηκαν, εξοντώθηκαν μαζικά. Περίπου 2,5 εκατομμύρια Έλληνες απομακρύνθηκαν βίαια από τη γη που γεννήθηκαν και σε καμία περίπτωση δεν συνωστίστηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης… Επειδή η ιστορία δεν επανορθώνει καταστροφές αλλά βοηθά στην αποφυγή νέων οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από τα λάθη και τις παραλείψεις της περιόδου 1919-1922… Οι ιστορικές μνήμες σηματοδοτούν τη ζωή μια και στη ζωή τα παθήματα πρέπει να μας γίνονται μάθημα, όχι άλλοθι. Άλλωστε το παρελθόν είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια μας τη ζωή».

Στο χώρο της εκδήλωσης υπήρχε προς διάθεση η έκδοση της Σύγχρονης Εποχής για την οποία εκφράστηκε έντονο ενδιαφέρον.

Η πολιτική δραστηριότητα της ΤΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ για την Μικρασιατική καταστροφή θα συνεχιστεί με τη βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης στην Αλικαρνασσό την Κυριακή 24 Ιουλίου στην πλατεία Αγίου Νικολάου στις 7μμ και με Εκδήλωση για τους κομμουνιστές πρόσφυγες που πρωτοστάτησαν εργατικό λαϊκό κίνημα στο Ηράκλειο, στην πλατεία Ατσαλένιου την Κυριακή 28 Αυγούστου στις 7μμ.

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο