Η μικρή Βικτώρια έκανε την αγάπη της για τις γάτες της διήγημα και κέρδισε το α΄ βραβείο!

Της Κατερίνας Μυλωνά

«Θέλω ένα ζωάκι!» Όταν τα παιδιά κοιτούν τους γονείς με αυτά τα πελώρια μάτια που «πλημμυρίζουν» από αγάπη και προσμονή, τότε η καρδιά τους λιώνει. Όσο και αν σκέφτονται την ταλαιπωρία που μπορεί να προκαλέσει ένα τόσο δα πλασματάκι, τελικά δύσκολα καταφέρνουν να αντισταθούν και το να ενδώσουν στον πειρασμό είναι μονόδρομος…

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ιστορία των γατών για την οικογένεια των Γιώργου Τριανταφύλλου και Ειρήνης Στρατάκη. Και κάπως έτσι, η κόρη τους, Βικτώρια, κατέκτησε το πρώτο βραβείο διηγήματος του 1ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Φιλοζωίας με θέμα: «Συμβιώνοντας με τα ζώα». Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος μαθήτριες και μαθητές των Νηπιαγωγείων και των Δημοτικών Σχολείων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας και αντίστοιχων Σχολικών Μονάδων του Εξωτερικού. Διοργανώτρια ήταν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φλώρινας.

Η μαθήτρια της Ε΄ τάξης στο 16ο Δημοτικό σχολείο Ηρακλείου, Βικτώρια Τριανταφύλλου, αποφάσισε να γράψει την ιστορία των δύο γατιών του σπιτιού και πώς κατάφερε η ίδια να πείσει τη μαμά της αλλά και τον δύσπιστο αδελφό της, Αριστοτέλη, πως το να έχουν μία γάτα είναι μία καλή ιδέα!

Η μητέρα της, κ. Ειρήνη Στρατάκη, αναφέρει στο Cretalive πως το διήγημα γράφτηκε όταν η Βικτώρια πήγαινε Δ΄ Δημοτικού. Της άρεσε πολύ το θέμα του διαγωνισμού καθώς η ίδια από μικρή έδειχνε ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα, τα αδέσποτα, ακόμα και την άγρια πανίδα. Μετά από δική της παρότρυνση, έξω από το σπίτι τους υπάρχει πάντα τροφή και νερό για όσα ζωάκια είναι αδέσποτα. Στο διήγημά της μιλά για το πώς η οικογένειά της απέκτησε, τελικά, δύο γάτες, τη Σερενάτα, που στην πορεία ανακάλυψαν ότι είναι… Σερενάτος αλλά και τη Ζιζέλ που ήρθε «βαφτισμένη» από μία φίλη τους που την είχε περιθάλψει. 

Δε λείπουν τα χιουμοριστικά στοιχεία καθώς η ιστορία έχει και ευτράπελα! Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο πρόσωπο της μητέρας της, η οποία στην αρχή δεν ήθελε να ακούει κουβέντα για κατοικίδιο, κάτι που άλλαξε μετά από την επιμονή και συνεχή παρότρυνση της Βικτώριας. Τελικά, πέρασε ο καιρός και ήταν η μητέρα της εκείνη που έφερε στο σπίτι το 2ο γατάκι τους! Ανάλογη ήταν η «μετάλλαξη» και για τον Αριστοτέλη, τον γιο της οικογένειας.

Η κ. Στρατάκη αναφέρει πως η πρώτη γάτα ήρθε στο σπίτι την περίοδο του κορωνοϊού, για αυτό και η ίδια πείστηκε να την αποκτήσουν, για να ασχολούνται μαζί της τα παιδιά και να μην αναλώνονται στα τάμπλετ και τα κινητά. Από την πρώτη στιγμή, τα παιδιά έδειξαν υπευθυνότητα, άρχισαν να φροντίζουν το ζωάκι τους, να του αλλάζουν  τροφή, να το περιποιούνται και δέθηκαν πολύ μαζί του. Ήταν και ένας τρόπος να διαχειριστούν καλύτερα το θέμα του εγκλεισμού εκείνης της περιόδου.
Πλέον, τα 2 γατιά είναι μέλη της οικογένειας!

Η Βικτώρια μόλις έμαθε ότι διακρίθηκε ενθουσιάστηκε, ωστόσο, πιστεύει πως το βραβείο ανήκει περισσότερο στις γάτες της παρά σε εκείνη!
Να πούμε πως πρόκειται για ένα κορίτσι με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο που αγαπά τη μουσική, την κιθάρα και το σκάκι. Εκφράζεται μέσα από τον γραπτό λόγο, ό,τι την χαροποιεί ή τη στεναχωρεί το μετατρέπει σε στίχους ποιημάτων… Το διήγημά της, εκτός από χιούμορ έχει και συγκίνηση, μιλάει για το πώς συνωμότησαν με τον πατέρα της, πώς άρχισε να μικραίνει η απόσταση ανάμεσα στη γάτα και τη μαμά της και τονίζει ότι: "Πολλές φορές άκουγα τους μεγάλους να λένε ότι δεν θέλουν ζωάκια στο σπίτι γιατί θέλουν πολλή φροντίδα και δεν έχουν καμία όρεξη να κάνουν κάτι τέτοιο. Εγώ όμως βλέπω ότι η Σερενάτα μου προσφέρει πολλά πράγματα, πιο πολλά από αυτά που της δίνω εγώ." Το όμορφο κείμενό της, κλείνει ως εξής: "Οι γάτες μου έχουν κατακτήσει τα πάντα. Έχουν νικήσει το σκοτάδι και το έχουν κάνει φως. Τον φόβο, θάρρος. Όλες οι γάτες πάνω στη γη δείχνουν συνεχώς στον άνθρωπο, πόσο εύκολα μπορεί να τα έχουν όλα!

Κάθε βράδυ, όταν κοιμάμαι, μια γατούλα έρχεται στα πόδια μου και με ζεσταίνει!"

Η βράβευση της ίδιας και των άλλων παιδιών που διακρίθηκαν θα γίνει στη Φλώρινα στις 3 Οκτωβρίου.

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο