Η Βικελαία Βιβλιοθήκη αποχαιρετά την Γεωργία Ορφανού

Με αφορμή την απώλεια της φιλολόγου Γεωργίας Ορφανού η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη την αποχαιρετά με το παρακάτω κείμενο:

… Έτσι ήταν πάντοτε. Ας μου επιτραπεί ο όρος ριζιμιό αγκωνάρι της γνώσης, ένα από τα μοναδικά πνευματικά μας στηρίγματα, όσο τη θυμάμαι και όσα χρόνια υπηρετώ την Βικελαία Βιβλιοθήκη. Σ’ εκείνη η κάθε μου και κάθε μας απορία εύρισκε καταφυγή παράλληλα δε αποτελούσε και την αφετηρία στην επίλυση του αγνώστου, της καθεμιάς αμφιβολίας μας.

Αυτή ήταν η κυρία Γεωργία και έτσι μας είχε συνηθίσει. Μία πραγματική Καστρινή Κυρία που διαρκώς αγωνιούσε και μέλημά της ήταν η πορεία της αγαπημένης της Βικελαίας.

Πάντα μ’ ένα καλοσυνάτο χαμόγελο και με μία μοναδική μητρική στοργή αντιμετώπιζε εμάς τους εργαζόμενους της Βιβλιοθήκης, όταν ανέβαινε από εκείνη την παλιά ευρύχωρη σκάλα, που δεν υπάρχει τώρα πια…

Γενναιόδωρη από τη φύση της με φιλομάθεια και ευθυκρισία, την οποία σε συνάρτηση με την ευρυμάθειά της, το ήθος και την ευγένειά της, και φυσικά την απύθμενη μνήμη της, αποτελούσαν μία διαρκή και αστείρευτη πηγή γνώσης.

Κρητικολάτρης, εραστής της λεπτομέρειας, της ακρίβειας και της οικονομίας του λόγου. Λάτρης της έρευνας, υπηρέτησε και εκείνη μαζί μ’ άλλους Μεγάλους! στο ιστορικό λύκειο Κοραής. «Προσέχετε τη λέξη…» συχνά επαναλάμβανε, προτρέποντάς μας μακριά από κίβδηλες και ψεύτικες δήθεν μοντέρνες εκφράσεις που οδηγούν στην προχειρότητα και στην ευτέλεια αφενός και αφετέρου αντίθετη σε κάθε  είδους συμβιβασμό.

Τυπωμένη έντονα στη μνήμη μου η σεβάσμια μορφή της! από την τελευταία συνάντηση στην αίθουσα συσκέψεων της Βικελαίας Βιβλιοθήκης, προκειμένου να διευθετηθούν διάφορα θέματα του περιοδικού «Παλίμψηστον», μαζί με τον Φίλιππο, τη Σοφία, τον Κώστα, τον Δημήτρη και την Στεφανία, αφού η κυρία Γεωργία υπήρξε ένα από τα παλαιότερα μέλη της συντακτικής και συντονιστικής του επιτροπής. Όμως οι μνήμες τελειωμό δεν έχουν…

Συχνά έρχονται και παρέρχονται, ανεβοκατεβαίνουν και φέρνουν στο μυαλό μας εκείνες τις αλλοτινές στιγμές που προσέφεραν εκείνοι που δεν είναι πλέον κοντά μας. Ας είναι αυτές οι μνήμες και ο τελευταίος δικός μας αποχαιρετισμός, των εργαζομένων της «Β.Δ.Β.» που τόσο κοντά τη ζήσαμε, σ’ αυτή την πολυσέβαστη καστρινή αρχόντισσα, στην αγαπημένη μας κυρία Γεωργία.