Είναι πολλοί οι λόγοι που οι γιορτές των Χριστουγέννων έχουν μία ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας, κυρίως γιατί για τους περισσότερους "μυρίζουν" οικογένεια, σπίτι, παιδικές αναμνήσεις! Το σπίτι άλλωστε είναι το πρώτο που θα "στολιστεί" για να υποδεχθεί μικρούς και μεγάλους!
Ίσως οι πιο οικογενειακές οι γιορτές αυτές, ωστόσο δεν είναι λίγοι και όσοι - για διάφορους λόγους - τις περνούν μακριά από την εστία τους, ακόμα και μακριά από την πατρίδα τους.
Αυτό βέβαια δεν είναι κατ' ανάγκη άσχημο.
Οι ιστορίες που ακολουθούν, και τις οποίες ευγενικά δέχτηκαν να μοιραστούν με τους αναγνώστες του Cretalive οι πρωταγωνιστές τους, δείχνουν ότι τελικά αρκεί να "ανοίξουμε την ψυχή μας" για να δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές.
Οι "μάγοι" στο Τμήμα Επειγόντων του Βενιζελείου Νοσοκομείου Ηρακλείου
"Οι Χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις έχουν οικογένειες που φορούν τις πυτζάμες τους γύρω από το δέντρο περιμένοντας τον Αη Βασίλη να κατέβει από την καμινάδα. Αυτές οι εικόνες δεν είναι για εκείνους που οι γιορτές είναι λίγο πιο δύσκολες, λίγο πιο κουραστικές από τις καθημερινές, όπως για όλους εμάς που η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το Νοσοκομείο", αναφέρει ο χειρουργός, αναπληρωτής Διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, κ. Στέλιος Κτενιαδάκης.
Ο ίδιος έχει περάσει πολλές τέτοιες μέρες στο καθήκον, ωστόσο μια Χριστουγεννιάτικη εφημερία είναι αυτή που - όπως λέει και ο ίδιος - δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Αναλυτικά η ιστορία, όπως την περιγράφει ο κ. Κτενιαδάκης:
"Πριν 6 χρόνια τέτοιες μέρες Χριστουγεννιάτικη εφημερία, μαζί με συναδέλφους γιατρούς και νοσηλευτές λίγο κουρασμένους με ένα πικρό χαμόγελο ανταλλάσαμε ευχές. Όπως κάθε χρόνο η ιδία ευχη,του χρόνου να τα περάσουμε σπίτι μας. Όλοι φτιάξαμε από κάτι για ένα μικρό ρεβεγιόν στο πόδι αν η δουλειά το επέτρεπε.
Οι άνθρωποι που είχαν την ανάγκη μας στο Τμήμα Επειγόντων του Βενιζελειου πολλοί , με προβλήματα σοβαρά που δεν μπορούσαν να τους κρατήσουν στο σπίτι. Και μεις εκεί με τη σκέψη ότι τουλάχιστον την Πρωτοχρονιά θα είμαστε έξω γιατί θα είναι άλλη ομάδα που θα αλλάξει τον χρόνο. Λίγο κατσούφηδες λίγο νευρικοί βάζαμε καθετήρες παίρναμε εξετάσεις σκυμμένοι πάνω στους ασθενείς και τα γραφεία ονειρευομένοι ταξίδια και εκδρομές που μάλλον δεν θα κάναμε ποτε οπως οι κανονικοί άνθρωποι.
Τότε μια οικογένεια μεταναστών έφερε στο ΤΕΠ την κορούλα τους ένα 13χρονο κορίτσι με κοιλιακό άλγος ημερών. Το είχαν παλέψει στο σπίτι για 2-3 μέρες, το παιδί δεν είχε πάει ποτέ του στο Νοσοκομείο οι γονείς ευγενικοί με καθαρά ρούχα και μάτια προσπαθούσαν με σπαστά ελληνικά να μας εξηγήσουν. Στην εξέταση το κοριτσάκι που είχε περάσει και από τους παιδιατρους χωρίς τυπικά ευρήματα φλεγμονής δεν έδειχνε σημάδια οξέος άλγους. Ήταν φοβισμένο και ταλαιπωρημένο . Ζητήσαμε ένα εργαστηριακό έλεγχο αλλά οι γονείς μας παρακάλεσαν να μην το κάνουμε.
Τότε καταλάβαμε ότι το πρόβλημα ήταν άλλο. Οι γονείς δεν είχαν χρήματα για τις εξετάσεις καθώς δεν ήταν ασφαλισμένοι ούτε είχαν τα έγγραφα ανασφάλιστου. Το παιδί είχε φάει μόνο ψωμί για 3 μέρες. Με δάκρυα στα μάτια μας παρακάλεσαν , αφού δεν βλέπαμε κάτι στο παιδί να φύγουν . Η Μαρίνα και η Πόπη δάκρυσαν. Είχα μείνει άναυδος, και ευτυχώς ο Νίκος μπόρεσε και μίλησε. «Έλατε μέσα» τους είπε. Στο μικρό γραφειάκι απέναντι είχαν μαζευτεί τα σπιτικά φαγητά. Ήταν ζεστά και ήδη ήταν μέσα η Κατερίνα και ετοίμαζε τη μικρή μας γιορτή. «όχι δεν χρειάζεται» απάντησαν τα υπερήφανα πεινασμένα ματάκια. Δεν γινόταν όμως να τους αφήσουμε. Τους πήγαμε μέσα και τους κρατήσαμε μαζί μας. Δεν είχαμε κρασιά ή γαλοπούλες, δεν είχαμε μουσική . Είχαμε μια μεγάλη αγκαλιά. Και ζεστασιά. Και λίγο από αυτό που λέγεται χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Και εκείνο το βράδυ έγινε για μας το θαύμα μας. Μαζί με την οικογένεια από τη Σύρια ήρθαν και οι δικοί μας Μάγοι και μέσα σε λίγα λεπτά με δωροσακουλα από το περίπτερο γίναμε εμείς η φάτνη .μέσα σε λίγα λεπτά μαζέψαμε λιγοστά χρήματα από όλους σε όλα τα τμήματα που με δακρυσμένα μάτια και πολλά παρακάλια δέχτηκε ο πατέρας. Το χαμόγελο της μικρής που πια είχε ξεπονεσει μας συντρόφεψε όλο το βράδυ μέχρι το πρωί που νυσταγμένοι αλλά με μια μικρή χαρά μέσα μας φύγαμε όλοι για το σπίτι. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ"
Χριστούγεννα στις μαδάρες της Κρήτης
Με ένα "σαραβαλάκι", ο κ. Αλέξανδρος Ρονιώτης, εκπαιδευτικός και δημιουργός του ταξιδιωτικού πόρταλ cretanbeaches.com, πραγματοποίησε μια Χριστουγεννιάτικη εναλλακτική εκδρομή, μόλις λίγες ώρες από το Ηράκλειο, και την περιγράφει με ένα μοναδικό γλαφυρό τρόπο:
"Χριστούγεννα και οι μαδάρες της Κρήτης έχουν στρωθεί για τα καλά με το απαλό λευκό τους πέπλο. Τα αυτοκίνητα σαν καραβάνια προσκυνητών καταφτάνουν στα Ανώγεια, το Οροπέδιο, τον Κρουσώνα και τον Ομαλό, φέρνοντας μαζί τους την οχλαγωγία των πόλεων και εξανεμίζοντας την γαλήνη του χειμώνα. Μπορεί κάποιος όμως να χαρεί το βουνό χωρίς να νιώθει ότι πήγε στο κέντρο του Ηρακλείου για καφέ; Σαφώς και μπορεί και μια από αυτές τις εναλλακτικές επιχειρήσαμε κι εμείς.
Αφήνοντας πίσω μας τη «χώρα», πήραμε το σαραβαλάκι μας και ακολουθήσαμε το δρόμο για την Έμπαρο, εκεί όπου τα βραχώδη Λασιθιώτικα Βουνά συναντιούνται με τις εύφορες πεδιάδες του Καστελίου. Αφού αφήσαμε πίσω μας το τελευταίο χωριό, το Κατωφύγι και έχοντας θέα τους δέτες της Κούπας με τους καταρράκτες, ανηφορίζουμε τον φιδίσιο δρόμο προς το οροπέδιο της Εργάνου, εκεί όπου από τα αρχαία χρόνια καλλιεργούνται αμπελώνες. Το χιόνι έχει ήδη κατέβει αρκετά χαμηλά και το συναντάμε νωρίς, αλλά ευτυχώς το γκρέιντερ έχει περάσει το πρωί. Φτάνουμε πάνω από το φαράγγι του Ψωράρη, όπου μας πιάνει πυκνή ομίχλη και αραιή χιονόπτωση, δίνοντας στο τοπίο μια μυστηριώδη ηρεμία. Ετοιμάζουμε το τσάι μας και φτάνουμε στο Καμινάκι, στο Οροπέδιο του Λασιθίου, χωρίς να έχουμε συναντήσει κανένα άλλο αυτοκίνητο για δύο ώρες".
Τα ωραιότερα Χριστούγεννα… παρά το τσουνάμι!
Ποιος δε θυμάται εικόνες καταστροφής από τον σεισμό και το τσουνάμι που ακολούθησε στις 26 Δεκεμβρίου του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό;
Από εκείνη την στιγμή, όμως, ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Ηρακλείου, κ. Νίκος Χαλκιαδάκης, θυμάται τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής του!
Εκείνη την περίοδο και για 15 ημέρες ήταν διακοπές στις Μαλβίδες με τη σύζυγο και τον 15χρονο, τότε, γιο τους.
Μόλις έγινε η καταστροφή, ο περισσότερος κόσμος αποφάσισε να… το βάλει στα πόδια, επικράτησε ανησυχία και το ξενοδοχείο χωρητικότητας 300 ατόμων έμεινε με μόλις 40 τουρίστες, μεταξύ αυτών και η οικογένεια Χαλκιαδάκη. Όπως λέει στο Cretalive, ο ίδιος δε φοβήθηκε και επέλεξε να συνεχίσει να απολαμβάνει τις διακοπές του.
Εξάλλου, τα ταξίδια είναι η μεγάλη του αγάπη. Φέτος είχε σκοπό να γεμίσει πάλι βαλίτσες, όμως, οι εξελίξεις με την πανδημία του άλλαξαν τα σχέδια. Συνηθίζει κάθε Χριστούγεννα να τα περνάει στο εξωτερικό, προτιμάει τα μέρη που έχουν ζέστη. Στόχος του είναι να γυρίσει όλο τον κόσμο, μέχρι στιγμής έχει βρεθεί σε 116 χώρες και ελπίζει πως η λίστα θα εμπλουτιστεί.
"Ολλανδικά" Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά για τον Νίκο Μαχλά
Με μια καριέρα που ξεκίνησε από τον ΟΦΗ κι έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και πρώην διοικητικός ηγέτης του ΟΦΗ, κ. Νίκος Μαχλάς έχει ζήσει - θέλοντας και μη - πολλές γιορτές μακριά από την πατρίδα, ωστόσο το "οικογενειακό κλίμα" φαίνεται να τον ακολουθούσε!
Όπως λέει:
"Έχω αγωνιστεί στην Ολλανδία σε Φίτεσε και Άγιαξ κι έχω ζήσει τις γιορτές στο Άρνεμ και στο Άμστερνταμ. Η αλήθεια είναι ότι οι Ολλανδοί δεν διαφέρουν με εμάς τους Έλληνες, δεν κάνουν κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό. Στο Άμστερνταμ, που είναι μία μεγάλη πόλη, την Πρωτοχρονιά, μετά την αλλαγή του χρόνου, τα μπαρ γεμίζουν κόσμο, γίνεται χαμός. Μόλις μπει ο νέος χρόνος βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν. Εγώ σαν ποδοσφαιριστής περνούσα τις γιορτές σε σπίτια συμπαικτών μου. Με καλό φαγητό, καλό κρασί και τζάκι. Ακόμα και χαρτιά παίζουν οι Ολλανδοί, όπως εμείς οι Έλληνες, για το καλό. Αλλά παίζουν ένα δικό τους, ολλανδικό παιχνίδι.
Σε αυτό που δίνουν έμφαση είναι το καλό φαγητό. Δεν έχουν βασιλόπιτα όπως στην Ελλάδα, αλλά τρώνε γαλοπούλα και προσούτο. Τους αρέσει το καλό προσούτο, το οποίο κόβουν εκείνη τη στιγμή. Και στην Ισπανία που ήμουν και αγωνίστηκα, ίδιο το κλίμα. Μοιάζουν με την Ελλάδα. Πάνω-κάτω κάνουν ό,τι κι εμείς. Γενικότερα, είναι του σπιτιού, οικογενειακά, με ωραίο φαγητό και τζάκι, κλασικά Χριστούγεννα. Την Πρωτοχρονιά, όμως, όταν αλλάζει ο χρόνος βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν. Έβλεπες, μετά τα μεσάνυχτα γεμάτα όλα τα μπαρ".
Οι ημέρες είναι πολύτιμες με όποιον κι αν είσαι όπου και αν βρίσκεσαι
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία την οποία κάποιοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν "όχι και τόσο χαρούμενη" αλλά για την ίδια ήταν από τις πιο όμορφες που έχει ζήσει, διηγείται η δημοσιογράφος κ. Κορίνα Καφετζοπούλου.
"Αν κάτι μας πιάνει όλους αυτές τις αγίες ημέρες είναι η νοσταλγία και η αχαλίνωτη επιθυμία να είμαστε μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, την οικογένειά μας. Αυτό είναι το ιδανικό .
Όσο περνούν τα χρόνια όμως συμβιβάζεσαι με το ότι το ιδανικό δεν είναι πάντα εφικτό. Αν κάτι έμαθα τόσα χρόνια μακριά από το σπίτι είναι πως αν το συνειδητοποιήσεις αυτό νωρίς θα σταματήσει να σε κυριεύει αυτή η θλίψη των Χριστουγέννων.
Μπορεί την υπέρτατη αγάπη να στη δίνει η πατρική σχέση, αυτό το δέσιμο με τις ρίζες, η αναπνοή των γονιών σου αλλά έστω και στιγμιαία μπορείς να βρεις την θαλπωρή κι αλλού. Ακόμα κι αν βρεθείς εντελώς μόνος στο κέντρο του πουθενά, σχεδόν σε απόγνωση...
Μια τέτοια χρονιά ήταν το 1996, όμως για μένα ήταν από τα πιο ωραίες χρόνιες της ζωής μου. Πρώτη φορά Χριστούγεννα, μόνη, σε ξένο τόπο με τον μικρό μου Άγγελο στην αγκαλιά. Τον έβαλα στο μάρσιπο και πήγαμε στο λούνα πάρκ!
Χάζευα την πολυκοσμία και τον είχα στην αγκαλιά μου για ώρες πολλές. Χαμογελώντας είχα ξορκίσει αυτή την άθλια μοναξιά και τη μελαγχολία των γιορτών. Πολλά τα ξεχνάω αλλά αυτή τη φωτογραφία όχι.
Την έβγαλα σκοπίμως για να θυμάμαι τους λόγους που λίγα χρόνια μετά θα άλλαζα ζωή.
Την έβγαλα για να θυμάμαι τα πρώτα Χριστούγεννα με τον Άγγελο!
Περνώντας τα χρόνια έμαθα κι άλλα σημαντικά…
Τις «οικογένειες» τις φτιάχνουμε στη διάρκεια της ζωής μας, μόνοι, με τις επιλογές μας. Αυτός ο «εξ΄ αχιστείας» δεσμός που δημιουργείτε με τους φίλους. Αυτούς που ξέρουν ότι σε πιάνει αυτή η θλίψη και θα φροντίσουν από νωρίς να γεμίσουν το πρόγραμμά σου.
Θα σε καλέσουν στο σπίτι τους, και θα δεχτούν με πραγματική αγάπη. Θα σε βάλουν να καθίσεις στο τραπέζι τους για να τσουγκρίσετε τα ποτήρια και να ανταλλάξετε εγκάρδιες ευχές. Θα κάνουν ακόμα και την καλή χέρα στο παιδί σου! ( Κάποια αξέχαστα Χριστούγεννα στο Πανόραμα…)
Τώρα που το σκέφτομαι οι αναμνήσεις μου δεν είναι τόσο συγκεκριμένες, γιατί πάντα τα Χριστούγεννα ήμουν αλλού… αλλά ταυτόχρονα και κάπου….
Αν κάτι μας έχει διδάξει η πανδημία τα τελευταία δύο χρόνια είναι αυτό που μας έχει δείξει η ίδια η ζωή αλλά δεν το βλέπαμε τόσο καθαρά.
Οι ημέρες είναι πολύτιμες με όποιον κι αν είσαι όπου και αν βρίσκεσαι…
Για να έρθουν τα καλύτερα πρέπει να το πιστεύεις και να το επιδιώκεις!
Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη! ( χρειάζονται και τα δύο)…"
Φωτογραφία Εξωφύλλου από Αλέξανδρο Ρονιώτη
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη
