Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που έφυγαν από τη ζωή ο δικηγόρος και πρώην περιφερειάρχης Κρήτης Δημήτρης Μαλλιαράκης και η αγαπημένη σύζυγός του Μαίρη. Ο αδερφός του Δημήτρη, ο Μανόλης Μαλλιαράκης τους θυμάται με ένα πολύ σκινητικό κείμενο που ανήρτησε και σημειώνει δυο τραγικές συμπτώσεις:
"Ένα χρόνο χωρίς τον Δημήτρη και κάτι λιγότερο από ένα χρόνο χωρίς την Μαίρη....!
Πέρασαν κιόλας 12 μήνες που δεν είναι κοντά μας...!
Η απουσία τους δεν συνηθίζεται. είναι αλήθεια. Μας λείπουν και οι δυό πάρα πολύ....!
Το γέλιο και η αισιοδοξία του Δημήτρη... ο λόγος του και η συμβουλή του, η υποστήριξη, η ενθάρρυνση και ο έπαινος που είχε πάντα πρόχειρα,,,,!
Ήταν απόλαυση ο λόγος του... Οι γνώσεις του, νομικές, κοινωνικές, πολιτικές, ιστορικές, εγκυκλοπαιδικές ήταν απέραντες και αξιοθαύμαστες...!
Αξιοθαύμαστη όμως ήταν και η γυναίκα του.... Η Μαίρη πέραν από την άρτια νομική της κατάρτιση, διακρινόταν για την ειλικρίνεια της, τον επαγγελματισμό και την συνέπεια της..
Σαν μάνα και σύζυγος ήταν άψογη, σαν οικοδέσποινα και νοικοκυρά αξεπέραστη... Στο γραφείο της αλλά και στο σπίτι της, η τάξη και η οργανωτική της ικανότητα ήταν απαράμιλλη και η περιποίηση των φίλων και των καλεσμένων της αξιοζήλευτη....!
Προόδευσαν επαγγελματικά και κοινωνικά, πάντα μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλο. Από τις τελευταίες μαθητικές τάξεις, στο Πανεπιστήμιο, στη ζωή.... επί πενήντα δύο χρόνια,..πιασμένοι χέρι - χέρι....!
Ήταν αγαπητοί και σεβαστοί,.. παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο σε όλους εμάς τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά και στους συναδέλφους τους και στους πάρα πολλούς φίλους τους στον ευρύτερο κοινωνικό τομέα....!
Οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις και για τους δυό είναι άριστες, στους νομικούς κύκλους αλλά και στους πολιτικούς χώρους όλων των παρατάξεων....!
Δούλεψαν πολύ και στάθηκαν δίπλα σε όλους εμάς, στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους, στ' αδέλφια και στα ανίψια τους και σε πολλούς, πάρα πολλούς τρίτους, συγγενείς και φίλους που αγαπούσαν και ξεχώριζαν ή που απλά ήταν .χωριανοί ή γνωστοί και ζητούσαν συμβουλή, βοήθεια ή στήριξη...!
Έκαναν δυό εκπληκτικά παιδιά και τουλάχιστον τα είδαν αποκαταστημένα επαγγελματικά και κοινωνικά. Επιτυχημένους και καταξιωμένους επιστήμονες, ενώ πρόλαβαν κι αγκάλιασαν, έστω και για λίγο τρία πανέμορφα εγγόνια...!
"Έφυγαν" όμως και οι δυό, με διαφορά μόλις 27 ημέρες....! Και "έφυγαν" σχετικά νέοι.... Κανείς από τους δυό τους δεν άξιζε ένα τέλος τόσο επώδυνο και τόσο βασανιστικά αργό..!
Το να τους θυμάμαι είναι εύκολο και το κάνω κάθε μέρα...Το ότι μου λείπουν όμως, ομολογώ, πως είναι μια στεναχώρια έντονη και διαρκής, ένας σταυρός που σηκώνω καθημερινά..!
Λένε πως με την πάροδο του χρόνου μετριάζεται (παγουδιάζει, λέμε στην Κρήτη) η στεναχώρια... Η δική μου διαπίστωση είναι πως ο χρόνος δεν μας κάνει να ξεχνούμε αλλά να συμβιβαζόμαστε με αυτό που μας πονεί....!
Όταν κάποιοι που αγαπάμε πολύ "φύγουν" δεν τους ξεχνούμε ποτέ. Απλά μαθαίνουμε σιγά - σιγά να ζούμε χωρίς εκείνους..!
Τους κρατάμε για πάντα στο μυαλό, στη σκέψη μας και στην καρδιά μας....!
Εκείνο που μετριάζει τον πόνο και την οδύνη, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Ο Θεός τα έστειλε και σ' αυτούς και σε μένα...και τα εγγόνια ήλθαν λίγο πριν την μεγάλη αυτή τραγωδία...! Έτσι αυτοί πρόλαβαν και τα χάρηκαν έστω και για λίγο... κι εγώ τα έχω να μ' αγαπούν και να με παρηγορούν....!
Ποιές είναι όμως οι δύο τραγικές συμπτώσεις??
Η πρώτη: Η 13η Μαρτίου είναι η 1η επέτειος του θανάτου του Δημήτρη αλλά και η ημέρα των γενεθλίων του, θα γινόταν 73 ετών...!
Η δεύτερη: Την 9η Απριλίου θα συμπληρωθεί ένας χρόνος από τον θάνατο της Μαίρης και ακριβώς 50 χρόνια από τον ηρωικό και τραγικό πνιγμό του μικρότερου αδελφού μας Νίκου, στην θαλάσσια περιοχή των Γουβών Ηρακλείου...!
Σήμερα, τα παιδιά, τα εγγόνια και τ' αδέλφια τους, κάναμε μιά απλή επιμνημόσυνη λειτουργία και στις αρχές Απριλίου θα τελέσουμε μαζί με τους συγγενείς και τους φίλους μας το ετήσιο μνημόσυνο τους....!
Να είναι καλά εκεί που βρίσκονται....!
Συγχωρήστε μου την συναισθηματική φόρτιση και την συγκίνηση.....! Σας ευχαριστώ....!"
