Από την Κρήτη στον Έβρο για να διδάξουν: Ιστορίες… εξορίας εκπαιδευτικών

Της Κατερίνας Μυλωνά

«Μαμά, πάλι θα φύγεις;» Η απορία και η θλίψη στο πρόσωπο ενός παιδιού που η μητέρα του ετοιμάζει βαλίτσες για να πάει στο σχολείο…

Εκπαιδευτικοί που διεκδικούν ή κατέκτησαν την πολυπόθητη θέση στο δημόσιο σχολείο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν σπίτια και οικογένειες για να μπορέσουν να εργαστούν.

Υπάρχουν περιπτώσεις δασκάλων και καθηγητών που από την Κρήτη μετακινούνται στον Έβρο, τη Θεσσαλονίκη, τη Μυτιλήνη ενώ ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι που από τη Βόρεια Ελλάδα και άλλες μακρινές περιοχές έρχονται στην Κρήτη, αφού τα κενά εδώ είναι περισσότερα. Το παραπάνω περιγράφει στο Cretalive ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου, κ. Γιώργος Μακράκης.

Υπάρχουν, ακόμα, και οικογένειες με δύο εκπαιδευτικούς και τον μπαμπά να τοποθετείται σε άλλη περιοχή από τη μαμά!

Το πρόβλημα είναι γνωστό και διαχρονικό. Το ερώτημα είναι το νεοιδρυθέν Υπουργείο Κοινωικής Συνοχής και Οικογένειας τι κάνει για να το λύσει; Σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να αναζητηθεί μία λύση για να πάψουν επιτέλους να διαλύονται οικογένειες κατά τη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς.

Εκπαιδευτικοί λένε στο Cretalive πως καθυστερούν να κάνουν παιδί ακριβώς για αυτό τον λόγο ή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει μία φιλόλογος που διορίστηκε μετά από 20 χρόνια, «η αδιοριστία μου στέρησε ένα δεύτερο παιδί»… Αν θέλει η κυβέρνηση να δώσει μία «ανάσα» στο δημογραφικό, είναι ανάγκη να εξετάσει το ζήτημα των εκπαιδευτικών…

Οικογένειες χωρίζουν πριν το πρώτο κουδούνι

 Ντουλάπες που αδειάζουν και μικρά παιδιά που τα προσωπάκια τους πλημμυρίζουν δάκρυα… Η μαμά ή ο μπαμπάς θα φύγει και πάλι. Θα περάσει όλη τη χρονιά μακριά τους και θα έρθει ξανά μονάχα τα Χριστούγεννα. Τα χρήματα, μόλις 800 ευρώ, δεν αρκούν για να μπορέσει να ταξιδέψει ενδιάμεσα, έτσι ο αποχωρισμός είναι για τέσσερις μήνες… Μετά θα έρθει το Πάσχα και κάποια στιγμή το καλοκαίρι, η εποχή που προσμένει όλη η οικογένεια.

Για μία θέση στον Ήλιο ή, αλλιώς, στο δημόσιο σχολείο, χρειάζονται, δυστυχώς, θυσίες. Το ξυπνητήρι μπαίνει καμιά φορά στις 4 τα χαράματα, κάποιος πρέπει να ξεκινήσει από το Ηράκλειο για να φτάσει στην Κίσσαμο Χανίων, να μοιραστεί ακόμα και σε τρεις σχολικές μονάδες για να συμπληρώσει ωράριο. Έγκυοι εκπαιδευτικοί δεν εξαιρούνται από αυτό τον κανόνα, εξάλλου οι παροχές, ειδικά για όσες είναι ακόμα αναπληρώτριες, είναι ελάχιστες, ενώ η ποινή του αποκλεισμού ελλοχεύει…

Δεν είναι μία, δύο, τρεις ιστορίες, είναι εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες περιπτώσεις εκπαιδευτικών που χρειάστηκε να αφήσουν πίσω τον/τη σύζυγό τους και τα παιδιά τους για να μπορέσουν να διδάξουν με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρουν μια θέση σε σχολείο κοντά στο σπίτι τους.

Εκπαιδευτικοί μοιράζονται τα έξοδα σε ένα διαμέρισμα ή τη βενζίνη γιατί η διαδρομή είναι μεγάλη και κουραστική.

Όλα τα παραπάνω ενώ πρέπει μόλις χτυπήσει το κουδούνι να είναι παραπάνω από… παρόντες και μάχιμοι, να μπορέσουν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση στους μαθητές τους και να υπηρετήσουν στο ακέραιο το λειτούργημά τους.

Εκπαιδευτικοί που μετά από δεκαετίες επιτέλους διορίστηκαν λένε στο Cretalive ότι, δυστυχώς, ανθρώπινα «έπιασαν» τον εαυτό τους να … τα ρίχνει στον κόκορα έστω και για λίγο, με αποτέλεσμα να στερούν πράγματα από τα παιδιά της τάξης τους.

Ο… προνομιούχος εκπαιδευτικός των 800 ευρώ

Όπως μας λένε, ο αρχικός μισθός κινείται γύρω στα 800 ευρώ. Με αυτά μπορεί να χρειαστεί να πληρώσουν ενοίκιο, ακόμα και της τάξης των 500 ευρώ, τα λειτουργικά έξοδα ενός σπιτιού και ό,τι άλλο είναι αναγκαίο για να επιβιώσουν, απλώς…

Ο κ. Μακράκης αναφέρει πως στην αναζήτηση στέγης συναντά κανείς δύο προβλήματα, διαμερίσματα δεν υπάρχουν λόγω της βραχυχρόνιας μίσθωσης ενώ τα ενοίκια έχουν φτάσει στα ύψη.

Ήδη, εκπαιδευτικοί ακόμα και αν δε γνωρίζουν ότι θα τοποθετηθούν Ηράκλειο αλλά έχουν δηλώσει την περιοχή, επικοινωνούν με τον σύλλογο για να ζητήσουν πληροφορίες σχετικά με τη στέγη.

Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο