Ιταλία: Συνεχή περιστατικά βίας εναντίον γυναικών – 1 γυναικοκτονία κάθε 3 ημέρες

Συνεχή περιστατικά βίας εναντίον γυναικών και κυρίως δολοφονίες, έρχονται στην επιφάνεια στην Ιταλία. 

Μόνο την εβδομάδα που πέρασε καταγράφηκαν τέσσερις γυναικοκτονίες.

Τελευταίο θύμα, η Ρίτα, τριάντα χρόνων, η οποία εργαζόταν σε βιομηχανία της πόλης Βιτσέντσα, στον ιταλικό Βορρά. Την δολοφόνησε ο πρώην σύντροφός της, εξήντα ετών, μόλις εκείνη πήγε στην δουλειά, μπροστά στις συναδέλφους της. Η Ρίτα ήθελε να φέρει στην Ιταλία τα τέσσερα παιδιά που είχε αφήσει στην Νιγηρία. Εκείνος δεν συμφωνούσε και χωρίσανε. Η απόφασή της όμως να διεκδικήσει μια αυτόνομη ζωή και να δώσει προτεραιότητα στα παιδιά της προκάλεσε τυφλή βία.  

Από την αρχή του χρόνου, οι γυναικοκτονίες, στη χώρα, είναι 51. Κατά μέσο όρο, μια κάθε τρεις ημέρες. Πριν την Ρίτα, δολοφονήθηκε η Άντα, από τον άνδρα της – την ημέρα του διαζυγίου – και η Αντζέλικα, στο καφέ κάτω από το σπίτι της. Άφησε ορφανά τρία παιδιά. Τα μηνύματα ευαισθητοποίησης στην τηλεόραση συνεχίζονται, όπως και οι εκκλήσεις καλλιτεχνών, πολιτικών και αθλητών. Η βία κατά των γυναικών όμως δεν έχει μειωθεί.  

Δικαίως, πολλοί ζητούν να προστατεύονται με πιο αποτελεσματικό τρόπο, όλες οι γυναίκες που κάνουν έκκληση για βοήθεια στην αστυνομία και στους καραμπινιέρους. Να τους επιτρέπουν να επικοινωνούν άμεσα με τις αρχές, με ηλεκτρονική εφαρμογή. Και να παρακολουθούνται διαρκώς οι υπεύθυνοι βίαιων πράξεων, ίσως με ηλεκτρονικό βραχιόλι. Πολλές γυναίκες που καταγγέλλουν τους νυν και πρώην συντρόφους τους, συνεχίζουν να νιώθουν μόνες, χωρίς ουσιαστική ασπίδα προστασίας.  

Είναι, σαφώς, παράλληλα, και θέμα παιδείας, με ευθύνες της οικογένειας και του σχολείου. Χθες βράδυ, το κεντρικό ειδήσεων του δημόσιου τηλεοπτικού καναλιού RaiTre, άρχισε με την ανάγνωση όλων των ονομάτων των γυναικών που θανατώθηκαν τον τελευταίο μήνα.  

Και η συγγραφέας Σίλια Αβαλόνε, θέλησε να τονίσει: «μάθατε τις γυναίκες να μένουν πάντα ένα βήμα πίσω. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας και να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. Για να βοηθήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας, ως υποκείμενα και όχι ως αντικείμενα μιας ξεπερασμένης κουλτούρας».