Βρετανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν το DNA του χρυσαετού, του λεγόμενου και «βασιλιά» των πουλιών.
Ο χρυσαετός θεωρείται απειλούμενο είδος σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη και η χαρτογράφηση του γενετικού του κώδικα γεννά ελπίδες ότι θα μπορέσουν να σχεδιαστούν πρακτικές καλύτερης προστασίας των υπαρχόντων πουλιών αλλά και της αύξηση του αριθμού τους.
Η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Wellcome Sanger εστίασε στη μελέτη 25 νέων γονιδιωμάτων χρυσαετών που εμβιούν στη Βρετανία.
«Η αρχή έγινε με τον εντοπισμό τεσσάρων κοινών γραμμάτων στο DNA των χρυσαετών που μελετήσαμε. Τα μισά προέρχονταν από τη μητέρα και τα άλλα μισά από τον πατέρα, χαρίζοντας το κάθε πτηνό τη γενετική μοναδικότητά του. Ο τρόπος που τα γράμματα αυτά είναι παραταγμένα στον γενετικό κώδικα είναι που διαφοροποιούν τα έμβια όντα μεταξύ τους», εξηγεί η Τζούλια Γουίλσον, διευθύντρια του Ινστιτούτου Wellcome Sanger.
Οι ερευνητές επέλεξαν να αποκωδικοποιήσουν το DNA του χρυσαετού λόγω της αξίας της γενετικής πληροφορίας του για την διατήρηση και των υπολοίπων πτηνών.
Σύμφωνα με τον Δρ Ρομπ Ογκντεν, βιολόγο του Ινστιτούτου Roslin στο Εδιμβούργο, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, «το χαρακτηριστικό γονιδίωμα του χρυσαετού θα μας βοηθήσει να υποστηρίξουμε τη συνέχιση της ύπαρξης και άλλων πτηνών, αλλά και να μπορέσουμε να αναγεννήσουμε εξαφανισμένα είδη αετών».
Και προσθέτει ότι «η ύπαρξη ενός πλήρους γονιδιώματος οποιουδήποτε έμβιου όντος αλλάζει εντελώς τους κανόνες του ‘παιχνιδιού’. Ανοίγει τεράστιες δυνατότητες στο πεδίο της έρευνας, από την υγεία των πτηνών μέχρι την Οικολογία και την αναπαραγωγή».
Υπό εξαφάνιση ο χρυσαετός
Ο βασιλιάς των πτηνών, αν και απαντάται σε πολλές περιοχές του πλανήτη, όπως η Βόρεια Αμερική, η Ευρώπη και η Ασία, σε ορισμένες χώρες ο πληθυσμός του είναι μικρός και θεωρείται υπό εξαφάνιση.
Ο χρυσαετός είναι αρπακτικός είδος, βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και θεωρείται σημαντικός για την ισορροπία στη φύση.
Ήδη στην Ιαπωνία γίνονται μελέτες επί του γονιδιώματος του προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η ποικιλομορφία των πτηνών, ενώ υπό το βάρος των νέων στοιχεία της βρετανικής μελέτης ενδεχομένως να αποσαφηνιστεί κατά πόσο είναι εφικτό ένας χρυσαετός από μια περιοχή να μετοικήσει σε άλλη και έτσι να συμβάλλει στην αύξηση του τοπικού πληθυσμού.
