Δήμητρα Ζώρζου: Η μάρτυρας που δε λύγισε μπροστά στις απειλές

Δεν πάνε μέρες από τότε που η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε για τα εγκλήματα της, ενώ ο δολοφόνος του Παύλου Φύσα, κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Κάπως έτσι μπήκε ένα τέλος σε μια υπόθεση που έτρεχε τα τελευταία 5 και μισό χρόνια. Μετά από 400 και παραπάνω δίκες, καταθέσεις, εξετάσεις στοιχείων, τελικά η δικαιοσύνη αποδώθηκε και οι εγκληματίες - μέλη του ακροδεξιού αυτού κόμματος, τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε.

Τραγική φιγούρα, αλλά και ήρωας η μητέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσα, η οποία δεν έκανε πίσω στιγμή, παρά τις απειλές, τις ύβρεις, τις ειρωνείες και τον πόλεμο που δεχόταν από την Χρυσή Αυγή και τους υποστηρικτές της. Εκτός όμως από τη γυναίκα που τσάκισε του Ναζί, εξίσου ηρωίδα είναι και μια νεαρή φοιτήτρια, που ήταν η αυτόπτης μάρτυρας του τρομακτικού εγκλήματος και που δε δίστασε στιγμή να πει την αλήθεια.

Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι 153 μάρτυρες, η Δήμητρα Ζώρζου όμως αποτελεί ένα παράδειγμα με την στάση της. Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013, η ίδια και μια φίλης της βρισκόντουσαν στο Κερατσίνι, όπου καθόντουσαν σε ένα παγκάκι και είδε τα πάντα να συμβαίνουν μπροστά της. Τον Νοέμβριο του 2015, την κάλεσα να καταθέσει ως αυτόπτης μάρτυρας.

Η κατάθεση της, συγκλονίζει καθώς περιγράφει λεπτομερώς το γεγονός, κάνοντας τους πάντες να παγώνουν. Όπως είπε: «Τρεις χτυπούσαν έναν. Κάποια στιγμή αυτοί φεύγουν, τα παιδιά τα χτυπημένα ήταν ζαλισμένα δεν ήταν σε θέση να φύγουν. Τους φώναζαν "φύγετε ρε φασίστες". Σηκώθηκα όρθια. Είδα να έχουν μείνει τρία παιδιά, έναν τον είχε πιάσει κάποιος και τον χτυπούσε πάνω σε μια βιτρίνα. Πλησίασαν τον Παύλο από πίσω και τον χτύπησαν. Εκείνος γυρνάει προς το μέρος τους, έρχονται κι άλλοι δέκα και ξεκινάνε και χτυπάνε και τους τρεις .Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένα αυτοκίνητο στο αντίθετο ρεύμα. Ξαφνιαστήκαμε, όπως και τα τρία παιδιά... Σταμάτησε ακριβώς δίπλα στα τρία παιδιά... Γύρισαν προς το αυτοκίνητο. Άρχισαν να απομακρύνονται αυτοί που χτυπούσαν κι έμειναν δυο -τρεις. Κάποιοι στάθηκαν απέναντι μαζί με τους υπόλοιπους και 2-3 στάθηκαν πίσω από τον Παύλο. Θεώρησα ότι το αυτοκίνητο ήταν ασφαλίτικο».

«Ακόμα δεν είχα δει. Βλέπουμε έναν να βγαίνει από το αυτοκίνητο. Ο Παύλος γύρισε να κοιτάξει. Ο οδηγός που βγήκε κάνει δυο-τρία βήματα, πλησιάζει τον Παύλο και τον παίρνει αγκαλιά. Δεν μπορούσε να αντιδράσει ο Παύλος, ήταν πολύ κοντά. Είδα μόνο δύο κινήσεις του χεριού του οδηγού του αυτοκινήτου. Οι άλλοι τρεις του είχαν κάνει έναν κλοιό... Ο οδηγός γύρισε και προσπάθησε να μπει ξανά μέσα στο αυτοκίνητο. Εκείνη την ώρα φωνάζει ο Παύλος "με μαχαίρωσε". Τότε καταλάβαμε πόσο σοβαρό ήταν αυτό που είχε γίνει. Τον οδηγό τον έπιασε ένας της ομάδας ΔΙΑΣ.» Η Δήμητρα Ζώρζου υπέδειξε  ως οδηγό του αυτοκινήτου τον Ιωάννη Καζαντζόγλου ο οποίος μετέφερε τον Γ. Ρουπακιά.

Από την πλευρά του, ο Καζαντζόγλου αντέδρασε οργισμένα στις μαρτυρίες της κοπέλας, λέγοντας τα εξής: «Κοίταξέ με καλά, με θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;», όπως καταγράφηκε από τα πρακτικά της δίκης, ενώ στη συνέχεια της είπε: «Αφήστε με να βγω έξω και θα της δείξω εγώ...». Εκείνη την ώρα η Δήμητρα Ζώρζου αποχώρησε με κλάματα από την αίθουσα του δικαστηρίου, ενώ όταν επέστρεψε ανέφερε ότι δέχεται «ύποπτα» τηλεφωνήματα, πιέσεις και απειλές για να μην καταθέσει στη δίκη.

Στη συνέχεια είπε ότι ο Ρουπακιάς ανέβαινε τις σκάλες του Αστυνομικού Τμήματος χωρίς συνοδεία αστυνομικών, ενώ στην πρώτη της κατάθεση οι αξιωματικοί της είπαν πως θα καταγράψουν «μόνο τα σημαντικά». Τέλος, ανέδειξε το οργανωμένο σχέδιο της επίθεσης: «Έγιναν δύο επιθέσεις και υπήρξε ανάπαυλα μεταξύ των δύο επιθέσεων που έδωσε χρόνο στους επιτιθέμενους να οργανώσουν και την δεύτερη επίθεση ενώ παράλληλα υπήρξε και το αυτοκίνητο του Ρουπακιά που ήλθε ανάποδα στην Τσαλδάρη [...] Προσπάθησαν να καθυστερήσουν, με τα χτυπήματα, μέχρι να έρθει το αυτοκίνητο».

Πως θα μπορούσαν τέτοιες πράξεις να μην κατονομαστούν ως εγκληματικές και ποιος μπορεί να αρνηθεί την δύναμη, την αξιοπρέπεια και το ήθος όλων εκείνων που παρά τις πιέσεις και τους εκφοβισμούς συνέχισαν να υποστηρίζουν την αλήθεια και κατάφεραν να κερδίσουν έναν αγώνα για όλους. Όχι μόνο για τον Παύλο Φύσα, αλλά για όσους έπεσαν θύματα των ναζί και για όσους συνεχίζουν να τους μάχονται με κάθε τρόπο. Μια δίκη που έγραψε ιστορία, αλλά το καλύτερο όλων είναι ότι μια γυναίκα κατάφερε να τσακίσει τους ναζί.